واکنش حمید رسایی به پس لرزه های تقدیرش از خواننده زیرزمینی جنجالی

به گزارش فارس، حجت الاسلام حمید رسایی، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در کانال شخصی اش نوشت: روز یکشنبه مراسم یک سالگی یکی از کانال های خبری _ سیاسی با گرایش طنز (فارس پلاس) بود. از برخی فعالان فضای مجازی هم دعوت شده بود تا در این مراسم حضور داشته باشند که بنده هم از جمله آنها بودم. وقتی وارد مراسم شدم و سخنرانی آقای ضرغامی شروع شد و ایشان از برخی میهمانان نام بردند، متوجه حضور آقای مقصودلو (معروف به تتلو) و خانم بهنوش بختیاری در مراسم شدم.

با تعجب همراه با شوخی از مدیر عامل خبرگزاری فارس که کنارم نشسته بود، پرسیدم این میهمانان خودشان آمدند یا شما با سکه دعوتشان کردید؟ آقای موسوی گفت که ما دعوتشان کردیم ولی پاکت و سکه ای در کار نیست، قرار است از برخی فعالان در فضای مجازی تقدیر کنیم. مناسبت تقدیر از این افراد را پرسیدم، گفتند برخی از چهره های فضای مجازی که به خاطر دفاع از انقلاب و ارزش های انقلاب در فضای مجازی مورد هجمه قرار گرفته اند را دعوت کردیم تا از آنها تقدیر کنیم و تاکید کردند که برخی از این میهمانان هم شاید ظاهرشان به تیپ ما نخورد اما تقدیر از آنها لازم است. ابتکار دوستان خبرگزاری فارس را پسندیدم و کارشان را تحسین کردم.

این را نوشتم تا اصل داستان مشخص شود و کسی تصور نکند که برنامه ریزی خاصی برای آن صورت گرفته بود. این را هم تاکید می کنم که اگر از ابتدا می دانستم ترتیب مراسم به این شکل است و قرار است از این افراد تقدیر شود، باز هم در آن شرکت می کردم.

آقای موسوی با خنده گفت حالا که آمدید می خواهیم در زمان تقدیر از آنها روی جایگاه، شما را هم دعوت کنیم تا در کنار دوستان دیگر، هدیه آنها را بدهید، موافقید؟ خندیدم و گفتم بالاخره لنگه کفش هم در بیایان نعمت است! گفت از این بابت می گویم که تتلو را هم به روی جایگاه دعوت می کنیم. گفتم مگر تتلو جذام دارد که من از او بترسم و دوری کنم...

مراسم خوبی بود، خوبتر از آن ایده تقدیر از کسانی بود که در فضای مجازی فعالیت دارند و  بواسطه نظراتشان، مورد هجمه قرار گرفته اند. تیپ های مختلفی هم تقدیر شدند: محیط بان، مجری، خبرنگار، خواننده، هنرپیشه تا همسر مدافع حرمی که در فضای مجازی فعالیت دارد. تقدیر و تشکر از برخی تیپ ها همواره بوده و باید هم باشد اما چرا باید ما از توجه و تقدیر از بخش دیگر غفلت کنیم، چرا اجازه می دهیم که ما را از آنها و آنها را از ما بترسانند، آن هم در حالی که مشترکات زیادی داریم!

دیروز که لوح تقدیر و تابلوی کاریکاتور آقای مقصود لو را به دستم دادند تا به ایشان بدهم، می دانستم که این صحنه به سوژه برخی رسانه های خناس سیاسی تبدیل خواهد شد، می دانستم برخی از دوستان دلسوز انتقاد خواهند کرد. با آن خناسان حرفی ندارم اما دلیل اعتراض برخی از دوستان خودمان را درک نمی کنم. آقای مقصود لو گذشته ای داشته که از آن گذشته، اظهار پشیمانی کرده و می کند، به صفحات مجازی اش اگر مراجعه کنید، نه تنها اثری از آن گذشته نمی بینید بلکه تلاشش برای جبران آن قابل دیدن است. برای تقدیر از فعالیت های مجازی این فرد در این راستا چرا باید خجالت داشته باشد؟

اتفاقا فضاسازی خناسان سیاسی هم بیشتر به همین دلیل است، مشکل این جماعت با ظاهر تتلو نیست، حتی با گذشته او هم مشکلی ندارند، حال بسیاری از حامیان آنها گدشته مثل تتلوست! اتفاقا مشکل آنها با بازگشت و اظهار پشیمانی این تیپ از جامعه است. دوست ندارند این بازگشت پذیری به آغوش دین و انقلاب، الگو شود و و ترمیم گذشته نامناسب باب شود و الا اگر تتلو همچنان همان خواننده بغو بغو خوان بود و در عرصه های اتخاباتی می توانست برای آنها رای جذب کند و قدرت به ارمغان بیاورد، هیچ مشکلی با ظاهر و گذشته او نداشتند، مگر در صفوف اینها کم اند جماعت کافر و زندیقی که به هیچ یک از ارزش های دینی و انقلابی پایبند نیستند اما چون می توانند بخشی ـ هر چند اندک ـ از آرای جامعه داخل و خارج از کشور را جهت بدهند، همواره مورد احترامند!

با صراحت و بدون لکنت می گویم که امثال این خواننده با این ظاهر متفاوت اما پشیمان از گذشته اش و پرتلاش برای جبران آن، شرف دارد بر برخی از انقلابی های با ریش اما پشیمان از گذشته ای که سال هاست از سفره دین و انقلاب ارتزاق کرده اند و در حال حاضر، جز لگد بر ارزش های دینی و انقلابی، ثمره ای ندارند چه آنها که در صف اصولگرایانند و چه آنها که در صف اصلاح طلبانند، چه آنها که عمامه به سر دارند و چه آنهایی که کروات به یقه.