فراموشکار مثل منصوریان

محمدحسین عباسی- تشویق منصوریان بعد از شکست استقلال در تختی، همه احساس هواداران آبی درباره این مربی را نمایان نمی‌کرد. درصد زیادی از طرفداران استقلال، با فرضیه عبور از علیمنصور موافق نیستند اما این موضوع نمی‌تواند به معنای عدم نگرانی آن‌ها از سرنوشت تیم‌شان با منصوریان باشد. به دست آوردن تنها 4 امتیاز از 4 مسابقه ابتدای فصل، برای یکی از پرستاره‌ترین تیم‌های لیگ برتر پذیرفتنی به نظر نمی‌رسد. فاصله 6 امتیازی با صدر جدول، ابدا غیرقابل جبران نیست اما روند استقلال در لیگ هفدهم هنوز یک روند مثبت و رو به جلو تلقی نمی‌شود. ترس از تکرار سرنوشت فصل گذشته، هنوز آبی‌ها را به حال خودشان رها نکرده است. استقلال در لیگ شانزدهم نیز شروع امیدوارکننده‌ای نداشت اما در نیم‌فصل دوم به شکل آشکارا تبدیل به تیم بهتری شد. با این وجود برای رسیدن به هر یک از دو جام فصل، دیگر کمی دیر شده بود. معضل کلیدی علیمنصور در فصل گذشته، انتخاب استراتژی بی‌ربط به داشته‌های تیم‌اش بود. او نمی‌توانست از بختیار و چند ستاره دیگر تیم به خوبی بازی بگیرد اما مدت‌ها به راه رفتن در همین مسیر بن‌بست ادامه داد. از یک جایی به بعد، این مربی بالاخره جام زهر را نوشید و تصمیم گرفت استقلال را جوان کند.

 منصوریان در آستانه اخراج قرار گرفته اما او با کنارگذاشتن رحمتی به تیم شوک داد و به جز سیدحسین حسینی، با استفاده از پدیده‌هایی مثل امیدنورافکن، زکی‌پور، فرشید اسماعیلی و کاوه رضایی، یک تیم کاملا آماده و دوست‌داشتنی ساخت. او در تابستان اما این تجربه موفق را از یاد برد و باز هم در پنجره نقل و انتقالات، اسم و رسم بازیکنان را به سطح آمادگی‌شان ترجیح داد.

سرمربی استقلال تنها زمانی به جوانگرایی روی خواهد آورد که چیزی برای از دست دادن نداشته باشد و چاره‌ای به جز این تصمیم پیش روی خودش نبیند. حذف فیزیکی بهنام برزای برای حفظ جابر انصاری، تصویر شفافی از دیدگاه آقای سرمربی ارائه می‌کرد. همان‎طور که کناررفتن مهره‌هایی مثل حقدوست برای ادامه استفاده از بازیکنانی نظیر یعقوب کریمی، نشان می‌داد که استفاده از پدیده‌های جوان صیغه‌ای بوده که تنها به صورت موقت مورد استفاده این مربی قرار گرفته است. 

استقلال دلچسب و لذتبخش نیم‌فصل دوم لیگ شانزدهم، با پیرمردهایی مثل جپاروف و جباری، شادابی‌اش را از دست داد. حالا در تیم کند منصوریان، فرستادن توپ به جناحین و سانترهای بلند روی دروازه، حرف اول را می‌زند. او تا 5 سال دیگر از هوادارها زمان می‌خواهد اما اگر روند باشگاه تغییر نکرد، این زمان به جز عادت به شکست چیز دیگری را به استقلالی‌ها یاد نخواد داد.

علیرضا منصوریان، یک مربی بااستعداد است اما از بیماری فراموشی رنج می‌برد. او نسخه درمانی مدرن تیم‌اش را گم کرده و برای بهبود شرایط، باز هم به طب سنتی روی آورده!