نقش رژیم صهیونیستی در کشتار مسلمانان میانمار

به گزارش ایرنا ، رابطه میان رژیم صهیونیستی و دولت میانمار یک رابطه استثنایی نیست بلکه بخشی از یک کلاف کامل به شمار می رود که رژیم صهیونیستی به همراه دولت ها و شبه نظامیان مشهور در ارتکاب جنایات جنگی و نقض حقوق بشر تار وپود آن را تشکیل می دهند.

آغاز رابطه تل آویو با میانمار به اواخر دهه پنجاه قرن گذشته میلادی و انعقاد قراردادهای فروش سلاح باز می گردد که با کودتای سال 1988 در میانمار تقویت و انتشار اخبار مربوط به انعقاد انواع قراردادهای تسلیحاتی میان دو رژیم آغاز شد.

دیدارهای متقابل میان سران نظامی و سیاسی دو طرف در اوایل دهه 90 قرن گذشته میلادی شروع شد .

شرکت های خصوصی اسراییلی طی این مدت قراردادهایی برای توسعه تسلیحات و تجهیزات نظامی و آموزش ارتش میانمار منعقد کردند و رابطه نظامی میان دو کشور تا آنجا پیش رفت که مسلسل دستی ساخت رژیم صهیونیستی از نوع 'یوزی' وتسلیحات ساخت شرکت اسلحه سازی اسرائیلی 'سولتام' به اصلی ترین سلاح ارتش برمه تبدیل شدند.

بر اساس گزارش های بین المللی، ژنرال 'مین اونگ هیلینگ' از عوامل اصلی جنایت علیه اقلیت مسلمان میانمار، اخیرا در سفری به فلسطین اشغالی، با رئیس رژیم صهیونیستی و رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح و فرماندهان بلندپایه ارتش این رژیم دیدار و گفت وگو کرد.

در همین راستا، روزنامه هاآرتص در تابستان سال 2016 از بکارگیری تفنگ های اسراییلی ' کرنر شات' توسط ارتش میانمار خبر داد.

روزنامه انگلیسی ایندیپندنت نیز در گزارش دیگری، فاش کرد که ارتش میانمار در ایالت راخین شمالی - یکی از مراکز خشونت های نژادی در این کشور- توسط یک شرکت نظامی اسراییلی آموزش می بیند.

میانمار در آسیای جنوب شرقی واقع شده است و با چین، لائوس، تایلند، بنگلادش و هند مرز مشترک دارد. جمعیت این کشور طبق آخرین آمار، بالغ بر 55 میلیون نفر است. 70درصد مردم میانمار بودایی هستند.

در سال 1982 ، قانون حقوق شهروندی در این کشور به تصویب رسید که بر اساس آن از میان 144 اقلیت موجود در میانمار 135 اقلیت حق شهروندی دریافت کردند و 9 گروه از اقلیت ها از حق شهروندی محروم شدند که بزرگ ‌ترین این اقلیت‌ها، روهینگیا است. اقلیت مسلمان روهینگیا 4 درصد از جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهد که بیشتر در ایالت راخین (آراکان) در سواحل غربی میانمار ساکن هستند. بر اساس آمار رسمی، جمعیت روهینگیا 6 میلیون نفر است، اما طبق آمار غیر رسمی جمعیت آنها -که صد درصدشان مسلمان هستند- به 8 میلیون نفر می‌رسد.

اسلام در قرن اول هجری توسط بازرگانان و دریانوردان ایرانی و عرب تبار در میانمار ظهور و گسترش یافت. زبان مسلمانان این کشور ترکیبی از عربی، فارسی و ترکی است که نشان می دهد اسلام از منطقه آسیای غربی به آن منطقه وارد شده است.

کشتار مسلمانان در ماه مه 2012 (اردیبشهت /خرداد 1391) با کشته شدن یازده مسلمان به دست نظامیان آغاز شد. حملات بودائیان تندرو به مسلمانان پس از آن، تحت حمایت ارتش ادامه یافت وبر اثر آن یکهزار نفر از مسلمانان کشته، 500 نفر زخمی و 300 نفر ربوده شدند.

این کشتار همچنان ادامه دارد. ولی از آنجا که دولت به هیچ خبرنگاری اجازه حضور در آراکان را نمی‌دهد، کسی از ابعاد فاجعه باخبر نیست. البته تصاویری که در اینترنت قرار گرفته است، صحنه‌های دلخراشی را روایت می‌کنند. کشتار فجیع زنان و کودکان خردسال و یا صد‌ها جسد سوخته شده در محوطه یک مدرسه از جمله این صحنه‌ها و تصاویر است.

دولت میانمار برای رفع اختلافات و مشکلات میان مسلمانان و بوداییان، سیاست کوچ اجباری تمامی 6 میلیون مسلمان روهینگیایی را از منطقه آراکان اتخاذ کرده است. به واسطه این سیاست، دولت قریب به 150 هزار نفر از این مسلمانان به بنگلادش، 50 هزار نفر به تایلند ،40 هزار نفر به مالزی و تعداد قابل توجهی به دیگر کشورهای آسیایی مهاجرت کردند. در رییس جمهوری میانمار در آخرین اظهار نظر خود گفته است که باید 800 هزار نفر از این مسلمانان از میانمار اخراج شوند تا تنش‌ها پایان یابد.

شمار زیادی از مسلمانان آواره (بین 90هزار تا 300هزار نفر) هم اکنون در اردوگاه‌های مرزی نزدیک به بنگلادش به سر می‌برند، اما از ظلم نظامیان میانمار و خشم طبیعت در امان نیستند.

از یک طرف در اردوگاه‌های مرزی که در آن‌ها غذا به اندازه کافی یافت نمی‏شود، گرسنگی، باران‌های موسمی و بیماری‌های واگیر آن‌ها را آزار می‌دهد و از طرف دیگر به گفته نشریه انگلیسی 'ساندی تایمز' نظامیان، مردم مسلمان را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند، به زنان در جلوی چشم دیگران تجاوز می‌کنند و هر که را می‌خواهند به قتل می‌رسانند.

آن‌ها اگر با قایق به بنگلادش فرار کنند، پذیرفته نمی‌شوند چون دولت داکا می‌گوید گنجایش پذیرش بیش از 300 هزار آواره میانماری را ندارند. اگر به تایلند بگریزند، به دریا برگردانده می‌شوند و بر اثر گرسنگی و تشنگی می میرند و یا امواج اقیانوس آن‌ها را می بلعد. به همین خاطر، در سرزمین مادری خود می‌مانند و منتظر مرگ می‌نشینند؛ مرگی که یا به دست بودائیان متعصب و تحریک شده رقم می‌خورد و یا بر اثر خشم طبیعت، باران‌ها و گردبادهای موسمی و بیماری‌های واگیر و خطرناک از راه می‌رسد.

مسلمانان میانمار از داشتن کارت شناسایی ، مسافرت ، تحصیل در دانشگاه ها ، استخدام در ادارات دولتی ، ازدواج بدون کسب مجوز ، خدمات عمومی مانند خدمات بهداشتی و آموزش و پرورش ، اجازه تعمیر و نوسازی مساجد و مدارس خود بدون مجوز دولت و دایر کردن فروشگاه شخصی محروم هستند.

نهادهای بین المللی و در راس آنها سازمان ملل به این محرومیت ها اعتراف کرده اند اما برای احقاق حقوق مسلمانان این کشور تا کنون هیچ اقدامی انجام نداده اند.

این درحالی است که پخش تصاویر کشتار مسلمانان میانمار به دست بودائیان طی روزهای اخیر -که به طرز مشکوکی از جانب رسانه‌های اصلی جهان نادیده گرفته شده است- لزوم توجه جدی و همت کشور‌ها و سازمان‌های اسلامی به حمایت از مسلمانان فراموش شده میانماری را می‌طلبد.

در یک ماه اخیر، در کنار برخی پایگاه‌های اینترنتی، رسانه‌های اندونزی، مالزی، شبه قاره و تلویزیون‌های پاکستان و ایران تحولات ایالت راخین را پوشش می‌دادند؛ با این حال، هنوز رسانه‌های تأثیرگذار بیین المللی مثل 'سی ان ان'، 'بی‌بی‌سی' و 'الجزیره' در قبال تحولات غرب میانمار سکوت اختیار کرده اند.

شیخ 'عبدالمعروف' از رهبران دینی میانمار در ارتباط با عمق مظلومیت هموطنان مسلمان خود گفت: مسلمانان این کشور در سایه سکوت کشورهای مسلمان کشتار می‌شوند. هیچ ملتی تاکنون این گونه در میان این درجه از خونسردی و سکوت بین المللی و بی‌خیالی سرکوب نشده بود.

'تون خین' رئیس سازمان 'روهینگیا' از جامعه جهانی خواست یک اقدام فوری در رابطه با وضعیت موجود در میانمار انجام دهد.

میانمار عضو اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا 'آ سه آن' است. در این اتحادیه چند کشور مهم اسلامی همچون اندونزی، مالزی، برونئی عضویت دارند. در فیلیپین و تایلند نیز شمار زیادی مسلمان زندگی می‌کنند. این کشور‌ها باید با هم رایزنی کنند تا سازمان آ سه آن یک موضع قوی در مورد جنایت های دولت میانمار علیه مسلمانان اتخاذ کند.