محدودیت های ترامپ برای مقابله با برجام
به گزارش انتخاب، رای الیوم نوشت: تفاوت بین خروج از توافق آب و هوایی پاریس و خروج از توافق هسته ای با ایران، در راه بازگشت این دو است؛ بازگشت به توافق آب و هوایی پاریس مانعی ندارد و پیامدهای خروج از آن از جز تعددگرایی سیاسی در روابط بین المللی، چیز دیگری نیست؛ اما خروج از توافق هسته ای یا منجر به یک برخورد سیاسی سخت می شود و یا موجب می شود منطقه در یک خلأ سیاسی وارد شود که مهار آن دشوار است. به نظر می رسد ادامه درگیریها در منطقه خاورمیانه، از زمان سایکس پیکو و آغاز طرح صهیونیستها تا کنون، سرنوشت آن است!
خبرگزاریها پیش از اعلام موضع رئیس جمهور آمریکا در مورد توافق هسته ای عکس هایی از ترامپ را به همراه هنری کسینجر منتشر می کردند؛ مساله ای که می تواند حامل پیامی باشد؛ چرا که کسینجر معتقد است موفقیت آمریکا در خاورمیانه مرهون قدرت این کشور برای محدود کردن نقش دولت ایران به داخل مرزهای آن و به عبارتی تبدیل تهران به یک دولت کلاسیک است که دخالتی در امور دیگر کشورها نداشته باشد.
پیامی که ترامپ با فریادهاش علیه توافق هسته ای قصد رساندن آن به دولت مرکزی ایران را داشت اقدام نظامی علیه این کشور نبود، همانطور که حضور کسینجر در کنار رئیس جمهور آمریکا نشان دهنده ان است که وی قصد دارد سیاستی تدریجی را برای رسیدن به هدفش در مورد ایران اتخاذ کند.
اما ایران این نقش سنتی را نمی پذیرد و این مساله برای تمام دولتهای جهان و از آن میان، ایالات متحده روشن است.
عربستان سعودی و اسرائیل بر این عقیده اند که بازگشت به سوریه از طریق اصول جنگی که در داخل سوریه جریان دارد، امکان پذیر نیست و ایران کلید بازپس گیری پرونده های منطقه است.
ضربه به ایران به معنای ضربه زدن به حزب الله و سوریه و واگذاری رهبری منطقه و جهان اسلام به سعودیهاست. آمریکا تلاش می کند سرکشی صهیونیستها و سعودیها در مورد ایران را کنترل کند؛ چرا که آمریکا عاقل تر از این دو است و تقسیم سیاسی جهانی برای سیاست و اقتصاد را در نظر دارد. علاوه بر اینکه تقسیم سیاسی در داخل آمریکا نیز در بهترین حالت خود نیست.
آمریکا در این اندیشه است که ایران را گام به گام از طریق استراتژی جدیدش مهار کند؛ نه از طریق جنگ یا ضربه نظامی به آن؛ آنطور که مدّ نظر اسرائیل و وعربستان است.
کنترل ایران، مشکل اساسی است؛ ایران تغییر در استراتژی اش را نمی پذیرد و عنان نیروهایش را باز گذاشته است؛ نیروهایی جوان و رو به رشد، که انرژی ها و ظرفیتهای زیادی دارند. ترامپ هم از این واقعیتها و تهدیداتی که هیچگاه خواسته های او را محقق نمیکند، آگاه است.
در واقع محدودیتهایی در مورد ایران برای ترامپ وجود دارد؛ امروز ترزا می نمی تواند نقشی را ایفا کند که تونی بلر ایفا کرد؛ درست است که انگلیس برای موفقیت طرح خروجش از اروپا به آمریکا نیاز دارد، اما همزمان از نیازش به اروپا نیز نمی تواند چشم پوشی کند. انگلیس از عزلت می ترسد و نمی خواهد وارد طرح ترامپ در وطن عربی شود.
از این رو، انگلیس امروز قصد دارد در رأس مثلثی موضع گیری کند که زاویه اول آن آمریکاست که می خواهد برای مقابله با اروپا و آسیا روابط دو جانبه قدرتمندی با انگلیس داشت باشد و زوایه دوم، اروپایی است که نگران تمرّد ترامپ و مشکلات جدایی کاتالونیا و در سوی دیگر، رابطه با روسیه است.
اروپا با نگرانی به سیاستهای ترامپ می نگرد؛ ترامپ عقیده دارد اروپای متحد به اضافه روسیه هم پیمان با چین و نیز ایران، مشکل مهمی هستند. آمریکای ترامپ جهانی را می خواهد که تنها روابط دو جانبه در آن حاکم باشد، نه روابطی بر اساس جبهه های ائتلاف و جریانهای سیاسی مؤتلف.
در این میان، اروپا معتقد است که ترامپ قصد توطئه سیاسی و اقتصادی را دارد. مقابله با ایران بار سنگینی برای ناتو و نهادهای اروپایی به همراه دارد. اروپا گمان می کند آمریکای ترامپ این عملیات را انجام می دهد چرا که بهای آن را از عربستان سعودی گرفته است و می خواهد دستاوردهای بیشتری را کسب کند.
