شلیک موشک انصارالله به ریاض هدف بعدی، دوبی
پنج فروردین سال 1394 زمانی که آلسعود اولین حمله هوایی خود را علیه زنان و کودکان بیپناه یمن ترتیب داده بود، هرگز فکر نمیکرد که پس از 32 ماه اینگونه خوار و ذلیل و آشفته بشود.
موشک «برکان -2-اچ» ارتش و انصارالله یمن در سیاهی شب شنبه آسمان ریاض را شکافت و مثل رعد، بر فرودگاه بینالمللی ملک خالد فرود آمد.
اصابت این موشک که همهچیز را در شهر و حتی اطراف ریاض به لرزه درآورد و دود غلیظ ناشی از انفجار آن، آسمان فرودگاه را پوشاند، به شدت بر پادشاه و شاهزادگان نازپرورده رژیم سعودی گران آمد و حتی شیوخ ابوظبی و بندر شیشهای دوبی را هم نگران کرد. چرا که آنها فهمیدهاند تهدیدات روزهای اخیر «عبدالملک الحوثی» رهبر انصارالله یمن، کاملا جدی است و موشکهای یمن علاوه بر برد کافی که دارند، نقطهزن نیز هستند.
فروردین سال 139۴ که رژیم آلسعود با غرور تمام، جنگندههای انگلیسی و آمریکایی را به آسمان یمن فرستاد، زمانی بود که از جانب واشنگتن و تلآویو احساس پشتگرمی میکرد و همه، حتی دبیرکل وقت سازمان ملل، به دلارهای نفتی عربستان تعظیم میکردند.
اما تحولات کنونی یکبار دیگر نشان داد که عرصه سیاست، عرصه شگفتیها و عرصه تحقق وعده الهی است که «الا لعنت الله علی الظالمین» (سوره حج، آیه 53) و انفجار مهیب ریاض در اصل، بغض زنان و کودکانی بود که در قلب عربستان ترکید.
اگر تاکنون فقط مردم مظلوم یمن جنگ را با تمام وجود خود لمس میکردند و اگر در شمال و جنوب این کشور از بمباران مداوم جنگندههای سعودی در امان نبودند، از این پس، شاهزادگانی که بر همه ثرورتهای مردم عربستان چنگ انداختهاند، در کاخهای مجلل خود آرامش نخواهند داشت و باید شرایط جدید را بپذیرند یا از کشور فرار کنند. اماراتیها نیز فهمیدهاند که نوبت آنها فرا رسیده است و باید بهای تجاوز به یمن را از این پس بپردازند.
تحولات توفانی در پیش است
حمله موشکی به ریاض نشان داد که سطح توان نظامی آلسعود کمتر از آن است که کارشناسان تصور میکردند.
در پی این حمله موشکی، ابتدا رسانههای سعودی ادعا کردند که سامانه دفاع ضدموشکی عربستان این موشک را در آسمان هدف قرار داده است. اما ساعاتی بعد، مقامات فرودگاه بینالمللی «ملک خالد» اعتراف کردند که موشک به هدف اصابت کرده است. با این حال، در رابطه با خسارات و تلفات احتمالی اصابت موشک، خبری به رسانهها درز نکرد.
این واقعه نشان داد که آمریکا عربستان را در برابر خطرات واقعی رها کرده است و البته، بهتر است بگوییم که آمریکا نمیتواند برای عربستان کاری بکند.
در پی اصابت این موشک، سخنگوی انصارالله یمن به ائتلاف متجاوز سعودی متذکر شد: بارها تاکید کردهایم که پایتختهای دشمنان در تیررس موشکهای بالستیک ما قرار دارند.
این تهدیدات و اظهارات به خوبی نشان میدهند که اوضاع در منطقه عوض شده است و از این پس نه تنها عربستان بلکه دوبی و ابوظبی حتی اگر هدف قرار نگیرند هم مثل گذشته، مناطق امنی برای سرمایهگذاران غربی نخواهند بود.
علاوه بر عرصههای میدانی منطقه غرب آسیا، در عرصه سیاسی نیز این روزها ما شاهد گفتمان تهاجمیتر رژیم آلسعود و متحدان منطقهای و غربی آن علیه یمن و ایران هستیم؛ درست ساعاتی قبل از همان شبی که موشک انصارالله به ریاض اصابت کند، «سعد حریری» در ریاض از پست نخستوزیری خود در لبنان کنارهگیری کرد و سخنان نامربوطی را علیه ایران بر زبان آورد.
در همین روزهای اخیر سوریه هم شاهد سفر یک مقام امنیتی آمریکا به دمشق بود. کسی نمیداند این مقام به مقامات سوری چه گفت، ولی روزنامه «رأی الیوم» چاپ لندن اعلام کرد که مقام آمریکایی فوق، رسما به اطلاع مقامات سوری رساند که آمریکا نظام سوریه را به رسمیت میشناسد.
این تحولات منطقهای به همراه شکست تکفیریهایی که حدود 10 سال از ریاض جیره میگرفته و تقویت میشدهاند، هیچکدام علائم خوبی برای رژیم آلسعود نیستند.
لذا، واقعیت این است که منطقه برای تحولات بزرگ آماده میشود و به نظر میرسد که پس از داعش، عربستان باید برای این تحول بزرگ قربانی شود.
در این میان، «محمد بن سلمان» که نامزد پادشاهی است، به قدری در داخل و منطقه با مشکل مواجه است که برخی کارشناسان پیشبینی میکنند که او ناکام میماند و دستش هرگز به تخت نخواهد رسید.
محمدبن سلمان علاوه بر فشار مالی و جنگ قدرت درون خانوادگی، از این پس باید موشکهای انصارالله را نیز در آسمان عربستان، شمارش کند.
در ارتباط با تغییر شرایط و عوض شدن اوضاع شبکه «بیبیسی» اعلام کرد، انصارالله قبلا تهدید کرده بود قلب عربستان سعودی را میزد و همین کار را هم انجام داد.
در هر صورت، الان این انصارالله و انقلابیون یمن هستند که تعیین میکنند کجا باید هدف موشک بالستیک دوربرد قرار بگیرد؛ شاید ریاض، جده، طائف و آرامکو هدف بعدی باشد و یا شاید هم انصارالله سر موشک را به سمت بندر شیشهای تر و تمیز دوبی بچرخاند. در هر حال، اختیار در دست انقلابیون یمن است که چه بکنند!