استرس این بلا را سر پوستتان می آورد

نمناک؛ شاید تا به حال دچار مشکلات شایع پوستی نظیر اگزما، پسوریازیس و آکنه شده باشید و فکر کنید چنین مشکلاتی تنها به خاطر بدشانسی و یا ژن ها باشد. اما اشتباه می کنید. استرس می تواند تاثیری گسترده روی وضعیت پوست داشته باشد. تحقیقات بسیاری نشان داده اند افزایش سطح استرس می تواند موجب تشدید مشکلات مختلف پوستی شود. متخصصان تغذیه وقتی با یک بیمار روبرو می شوند، ابتدا درباره جزئیات وضعیت زندگی آنها صحبت می کنند. پوست اولین چیزی است که هر روز در آینه می بینیم و اگر چیزی ناخوشانید روی آن ببینیم در روابط و خلق و خویمان در دنیای اطراف تاثیر می گذارد.

ذهن و پوست با یکدیگر رابطه تنگاتنگی دارند و به همین دلیل یک متخصص پوست می تواند از روانشناسی نیز استفاده کند. افردی که پوستشان دچار مشکل است، می توانند علاوه بر دریافت دارو برای درمان پوست از یک روانشناس یا مشاور نیز کمک بگیرند. هرچه فرد بیشتر نگران مشکلات پوستی اش باشد احتمال اینکه آن مشکل به قوت خود باقی بماند بیشتر است. به همین خاطر است که افراد باید رابطه استرس و سلامت پوست را درک کنند.

هورمون استرس در مورد پوست بسیار با اهمیت است، مخصوصا زمانی که به نقش استرس در تحریک یا تشدید مشکلات شایع پوست نظیر اگزما، پسوریازیس و آکنه نگاه می کنیم. هورمون هایی نظیر CRF یا CRH قسمت های اصلی سیستم واکنش به استرس مرکزی هستند. وقتی احساساتی یا دچار استرس می شویم، ممکن است CRF از اعصاب حسی و سلول های ایمنی ترشح شود که در مقابل می تواند منجر به بیماری های پوستی و سیستمیک شود.عوارض استرس [کلیک و کشیدن برای جابجایی]

استرس تنها باعث بیماری پوستی نمی شود، بلکه موجب افزایش سریع تر سرعت پیری پوست نیز می باشد. استرس روانی مزمن، سیستم عصبی خودکار را تحریک می کند چون سعی دارد تهدید به وجود آمده را حل کند. فعال سازی طولانی مدت این مسیرها ممکن است منجر به اختلال سیستم ایمنی، افزایش تولید گونه های اکسیژن واکنش پذیر و آسیب به DNA می شود که همه اینها با پیری پوست در ارتباط هستند.

استرس پریشانمان می کند

چگونه به استرس واکنش نشان می دهیم؟ اگر دچار پریشانی شویم، ممکن است پوست خود را بخارانیم که ممکن است موجب ضخیم شدن پوست برخی از نقاط بدن شود. این قضیه، مخصوصا در بیمارانی دیده می شود که دچار اگزما هستند و بیشتر احساس خارش پوست دارند و زمانی که دچار استرس می شوند این احساس بدتر هم می شود. برای بیمارانی که به پسوریازیس مبتلا هستند نیز ممکن است خاراندن یک مشکل باشد، چون پسوریازیس معمولا در نقاطی از پوست خود را نشان می دهد که دچار آسیب دیدگی باشد. بنابراین خاراندن می تواند پسوریازیس را بدتر کند.

یکی از بدی های خاراندن پوست، آن است که فرد ممکن است در یک چرخه آسیب رساننده گرفتار شود. شما روی پوست احساس خارش می کنید، آن منطقه را می خارانید و به همین دلیل باعث آزاد شدن مواد شیمیایی التهابی می شوید که موجب افزایش احساس خارش در آن منطقه می شود.

راه حل:یک راه حل مشترک برای همه وجود ندارد، چون هر بیمار با دیگر ممکن است فرق داشته باشد. معمولا درمان می تواند شامل ترکیبی از داروهای موضعی و نرم کننده ها با یکدیگر باشد. به بیمارانی که هنگام استرس عادت دارند پوست خود را بخارانند، توصیه می شود با یک مشاور صحبت کنند تا جلوی این عادت اشتباه را بگیرند.

استرس باعث می شود غذاهای مغذی کمتری بخوریم

اگر برای طولانی مدت دچار استرس باشیم، ممکن است این شرایط منجر به افسردگی و همچنین تاثیر منفی روی برنامه غذایی مان شود. ممکن است به غذاهای قندی و پرکالری روی بیاوریم و همین مسئله خود به صورت مستقیم روی سلامت پوست تاثیر می گذارد.

تحقیقات اخیر نشان داده بین غذاهایی که شاخص گلیسمی بالایی دارند و بدتر شدن آکنه رابطه ای وجود دارد. استفاده از برنامه غذایی با شاخص گلیسمی پایین می تواند به کاهش آکنه منجر شود. همچنین بیشتر افراد وقتی دچار مشکلاتی در خانه یا محل کار می شوند، آخرین چیزی که به آن فکر می کنند مقدار مصرف میوه و سبزیجات است.

راه حل:در خانه و محل کار، مقدار زیادی میان وعده های سالم برای خود نگه دارید تا در مواقع استرس به جای غذاهای ناسالم از آنها استفاده کیند.

به اندازه کافی نمی خوابید

متاسفانه استرس از پوست گرفته تا موی افراد را دچار مشکلات فراوانی می کند. وقتی دچار استرس هستیم، خواب دیگر از اولویت هایمان خارج می شود. آیا می دانستید کورتیزول که هورمون استرس شناخته می شود، هنگام خواب به صورت طبیعی کاهش می یابد و به پوست اجازه می دهد تازه شود؟

راه حل:سعی کنید طوری برنامه ریزی کنید تا هر شب 8 ساعت بخوابید و بدنتان بتواند کاملا ریکاوری کند. ورزش مرتب می تواند به کاهش اضطراب و استرس و همچنین خواب بهتر کمک کند.

همیشه به خاطر داشته باشید وقتی سطح استرس افزایش یافت و خود را روی پوست نشان داد، همیشه یک گام به عقب بردارید و از خود بپرسید از نظر احساسی و درونی چه اتفاقی برایم افتاده است؟ با این کار می توانید قبل از اینکه حتی به متخصص تغذیه نیاز پیدا شود، خودتان مشکل را حل کنید.