افشای رازهای تکان دهنده فاجعه زنان زندانی در ابوغریب + عکس

در حالی که حدود یک دهه از فجایع نظامیان آمریکایی در زندان ابو غریب می گذرد و مردم عراق، به خصوص بازماندگان قربانیان، نتوانسته اند، فجایع رخ داد در این زندان را به فراموشی بسپارند، روز گذشته گزارش جدیدی از فجایعی که به دست نظامیان آمریکایی در این زندان به وقوع پیوسته، توسط و مطبوعات آمریکایی منتشر شد تا از یک سو داغ بزرگ بازماندگان قربانیان این جنایات هیچ گاه التیام نیابد و از سوی دیگر، ابعاد جدیدی از عمق جنایات این زندان فاش شود، جنایاتی که عاملان آن بر کشوری برخاسته بودند که خود را مهد تمدن و دمکراسی و پرچمدار دفاع از حقوق توصیف می کند.

محافل آگاه رسانه ای جهان روز گذشته افشا کردند که وزارت دفاع آمریکا موسوم به «پنتاگون» تمام تلاش خود را به کار می برد تا مانع افشای فیلم بسیار محرمانه و در عین حال فضاحت باری شود که بُعد تازه و جدیدی از جنایات غیر انسانی شود که تاریخ بشریت اگر نگوییم به خود ندیده، بی تردید به ندرت دیده است و بازیگران آن را نظامیان آمریکایی در زندان ابو غربب تشکیل می دهند.

به گفته این محافل رسانه ای‌، از جمله «سیمور هرش» پنتاگون تاکنون با مخفی نگهداشتن این فیلم از پخش شکنجه های ضبط شده در آن و افشای ابعادی جدید از فاجعه ضد بشری نظامیان این کشور در زندان مخوف عراق جلوگیری کند.

به گواه این روزنامه نگاران معروف صحنه هایی که در این فیلم به تصویر کشیده شده در زندان مخوف ابو غریب گرفته شده، زندانی که مهمترین و اصلی ترین بازداشتگاه آمریکایی ها در عرق طی سال های اشغال نظامی این کشور و مقر اصلی نگهداری و شنکجه شهروندان عراقی در این مقطع زمانی شمرده می شد و به دلیل شدت شکنجه های اعمال شده در آن و شیوه های غیر انسانی و توهین آمیز به کار گرفته شده در آن از سوی نظامیان آمریکایی خیلی زود در جهان معروف شد.

بر اساس گفته شاهدان مستنداتی که طی یک دهه گذشته درباره نحوه شکنجه زندانیان و شرایط بسیار بد و اهانت بار نگهداری زندانیان توسط نظامیان آمریکایی مستقر در زندان در ابو غریب ارائه شده، در برابر آنچه در این نوار فیلم ثبت و مستند سازی شده هیچ شمرده می شود.

سیمور هرش با بیان اینکه در تمام طول این سال ها تلاش شده بود، این فیلم به بیرون درز پیدا نکند، افزود، این امر غیرممکنی است و دیر یا زود بلاخره جامعه جهانی از فجایع ثبت شده در این فیلم آگاه می شد.

سیمور هرش که به مناسبت انتشار گزارش سالیانه شکنجه در آمریکا و ارائه آن به مجلس سنای این کشور، در سندیکای آزادی های مدنی در آمریکا سخنرانی می کرد، بخشی از سخنرانی خود را به نگاهی کلی به آنچه در این فیلم محرمانه پنتاگون مستند سازی شده بود، اختصاص داد.

هرش در این بخش از سخنرانی خود، گریزی به فجایع به تصویر کشیده شده در این فیلم می زند و می گوید: «در این باره باید بگویم، مسائل و قضایا از آنچه تاکنون نقل کرده ام، بسیار اسفبارتر هستند، به حدی که می توانم بگویم، شما هیچ چیز از آنچه در ابو غریب گذشته نمی دانید .. در آنجا زنانی بودند که ممکن است، برخی از شما حاضران درباره آنها شنیده بودید که نامه هایی برای شوهران خود که آنها نیز در ابو غریب در بازداشت بودند، می فرستادند و یا به هر طریق ممکن با آنها تماس می گرفتند و التماس می کردند که بیاید و به خاطر فلان تعرض و هتک حرمتی که به آنها صورت گرفته بود و شرایط روحی و روانی بسیار غیر انسانی و اهانت باری که در آن به سر می بردند، به هر طریق ممکن جان اشان را بگیرند و آنها را از آنچه در آن بسر می بردند، نجات دهند.

هرش می افزاید: واقعا می دانید، چه برسر این زنان می آمد که اینگونه به شوهران خود التماس و استغاثه می کردند؟ .. مسلما خیر .. اما من به شما می گویم .. این زنان با پسران جوان و نوجوان و حتی در مواردی که در فیلم هم نشان داده شده، با پسران کم و سن سالی بازداشت شده بودند که مقابل دوربین ها اقدام به تجاوز و تعرض به آنها می کردند.

فاجعه بارترین و دردناک ترین صحنه این فیلم صدای ضجه ها و گریه های این پسران جوان و نوجوان بود که به شدت وحشت زده و ترسیده بودند .. تردید ندارم، حکومت هایتان صدای ضجه ها و استغاثه های این کودکان و نوجوانان را ضبط کرده و در اختیار دارد .. و ایمان دارم، آن ضجه ها و التماس ها، عاملان این جنایات را رسوا خواهد کرد.

هرش می افزاید: وقتی فیلم فاجعه قتل عام «مای لای» که به دست آمریکایی ها طی جنگ ویتنام رخ داد، به اقتضای شغلم مجبور شدم، ببینم، مثل هر انسانی آنچه از فجایع بشری در این فیلم به تصویر کشیده شده بود، مرا آزرده خاطر کرد، لذا به مشاهده صحنه هایی کم و بیش اکتفا کرده و آن را کنار گذاشتم و در پایان گزارشی که باید درباره آن کشتار تهیه می کردم، با نوشتن این جمله که عاملان این جنایت هیچ تفاوتی با قربانیان آن ندارند و همچون قربانیان جنایت قربانی خواهند شد.

اما آنچه در ابو غریب رخ داد، فراتر از تمام آن جنایات بود. چراکه به گفته سیمور هرش ، آشکار گردید، زنانی که از سوی این پسران کودک، نوجوان و جوان قرار گرفتند، مادران آنها بودند.

 به گفته وی در طول زندگی ممکن است، با اتفاقات و رخ دادهای ناخوشایندی مواجه شوید، اما شک ندارم، تاکنون در طول زندگی خود صحنه ای دردناک تر از این نمی توانید، مشاهده کنید که فرزندان یک مادر زندانی در برابر دوربین به وی تجاوز کنند.

این در حالی است که روزنامه انگلیسی گاردین تاکنون گزارش هایی منتشر کرده بود که در آنها شاهدان اذعان می کردند، شاهد تجاوز خشونت آمیز و تعرض وحشیانه نظامیان و افسران آمریکایی به نوجوان و جوانان عراقی بوده که در زندان ابو غریب در بازداشت بسر می بردند.

حدودا 10 سال قبل از برملا شدن رسوایی ابو غریب در رسانه های ارتباط جمعی، روزنامه گاردین گواهی یک شاهد عینی که در آن مقطع زمانی در زندان ابو غریب در بازداشت به سر می برد را منتشر کرد که برای خبرنگار گاردین نقل کرده بود که شاهد یکی از این تعرض های وحشیانه و حیوانی بوده است.

این فرد که خود را «قاسم حلاس» معرفی کرده، در گواهی خویش برای گاردین روایت کرده که فلان نظامی را دیده که در حال تجاوز و تعرض به نوجوانی 15 تا 18 ساله بوده و این کودک به شدت درد می کشیده و برای اینکه صدای ناله ها و درد کشیدن وی به بیرون درز پیدا نکند، اقدام به پوشاندن پشت تمام درب ها و پنجره ها با پتو کرده بودند. اما صدای ضجه ها و درد کشیدن آن کودک آن قدر بلند بود که حتی بستن درب ها و پنجره نیز نتوانسته بود، از رسیدن آن ضجه ها و ناله ها ممانعت کند.

حلاس می افزاید: وقتی آن صداها به من رسید، از درب زندان خود را بالا کشیده و به پنجره رساندم، آن نظامی آمریکایی را دیدم که در حال تعرض به آن کودک بود. نتوانستم صورت آن بچه را بینم چون صورتش رو به در بودی بود که یک نظامی زن آمریکایی انجا در حال گرفتن عکس از آن وضعیت بود.

و حالا پس از گذشت چندین سال از آن رسوایی به گمان اینکه تمام آن فاجعه به همانچه که دیدیم و شنیدیم محدود می شده و چه بسا سعی هم می کردیم، خود را تسلی دهیم و حتی فراموش کنیم، امروز ابعاد بسیار وحشتناک تر و فاجعه امیزتر از آنچه تصور می کردیم، در حال افشا و برملا شدن است.