2 پیش فرض احمدی نژاد برای پیش بردن «پروژه» اش
محمد عبداللهی در تسنیم نوشت: مقام معظم رهبری در فرمایشات اخیرشان فرمودند: « کسانی که دیروز همه امکانات کشور در اختیار آنها بود و کسانی که امروز همه امکانات مدیریتی کشور را در اختیار دارند، حق ندارند نقش اپوزیسیون بازی کنند.» ایشان همچنین فرمودند: «اینکه برداریم همین‌طوری بی‌هوا این قوه و آن قوه را بدون هیچ تمییزی محکوم کنیم، اینکه هنری نیست. هر بچه‌ای هم می‌تواند سنگ بردارد و شیشه‌ها را بشکند؛ اینکه هنری نیست.هنر این است که انسان منطقی و منصفانه حرف بزند و برای قدرت‌یابی حرف نزند و خدا را در نظر داشته باشد.»
این اظهارات حکیمانه تمام تحلیل‌ها را به سمت کنش های پرابهام اخیر احمدی‌نژاد روانه میکند. وقتی اقدامات اخیر وی را همچون تکه های پازل در کنار سخنان رهبری بچینیم، کاملا روشن است که مخاطب بخشی از سخنان رهبری،او به عنوان فردیست که پس از 8 سال تکیه زدن بر بالاترین منصب اجرایی کشور؛ اکنون رادیکال‌ترین معترض است!
در یادداشت قبل گفتیم هدف اصلی جریان احمدی نژاد از کنش های اخیر؛ بازسازی جایگاه مردمی و جلب نظر حاکمیت برای بازگشت به سیاست درسطح پیشین و به عبارتی باج خواهی از نظام است.
در واقع احمدی‌نژاد پس از تلاش نافرجام در پروژه احیای خود، تلاش میکند تا خود را در موقعیت «علی البدل» نظام جمهوری اسلامی نشان دهد و برای تحقق چنین امری نیز به طور طبیعی ایجاد فشار متراکم بر حاکمیت با مدل "اپوزیسیون نمایی" را انتخاب کرده است.
اکنون احمدی نژاد برای خارج شدن از وضع موجود و پیش بردن پروژه اش تلاش می کند تا با حربه «مظلوم نمایی» و قرار گرفتن در نقش «اپوزیسیون» و حاشیه سازی های بعضاً کودکانه، بین حاکمیت یا اجزای آن و خودش اصطکاک ایجاد کند وحلقه هوادار اصلی او برای طی این مسیر، قطعاً از برخورد، زندانی شدن، اعتصاب غذا، درشت گویی و تمام بهانه ها یا ابزارهای جنگ روانی برای تیم خود استقبال و استفاده خواهند کرد.
ظاهرا دو پیش فرض غلط احمدی نژاد را به این سمت کشانده است:
اولین پیش فرض غلط احمدی نژاد این است که وی این تصور را دارد که به دلیل هزینه بالای برخورد نظام با او، از مصونیت برخوردار است و می تواند به راحتی پروژه خود را پیش ببرد.
دومین پیش فرض غلط احمدی نژاد؛ این است که از آنچنان اقبال اجتماعی برخوردار است که می‌تواند به هر ترتیب آلترناتیو نظام جمهوری اسلامی را تشکیل دهد. این پیش فرض های متوهمانه؛ کنش های سیاسی احمدی نژاد را ترسیم میکند تا جایی که در آینده روند رادیکالیزه کردن اعتراضاتش به دستگاه قضایی و شخص رییس قوه قضاییه محدود نخواهد شد. محمود احمدی نژاد و یارانش با تحلیل های غلط در مسیر خطرناکی پا گذاشه اند که عاقبت آن برای هر فرد با هر جایگاه و سابقه ای تفاوتی نخواهد کرد؛ چرا که میزان حال فعلی افراد است. در گذشته نیزسلوک سیاسی جمهوری اسلامی و در راس آن رهبر انقلاب نشان داد که هزینه سازی برخی افراد نمی تواند حق را به حاشیه براند.
احمدی نژاد از اصولی منحرف شده است که همه اقبال مردم به وی به سبب پایبندیش به آن اصول بود نه اینکه خود به تنهایی و بدون پایبندی به آن اصول قدر و قیمتی داشته باشد.طرفه آنکه ابرچالش تعیین کننده برای او و یارانش در آینده نزدیک پای گذاردن در مسیر عدم التزام به ولایت فقیه و قانون است که در صورت انتخاب چنین گزینه ای خط بطلانی بر همه خدمات گذشته خود خواهد کشید.
