آژیر خطر «تجمعات» برای همه
دلواپسانی که در پس این ماجراها پنهان شده‌اند، همان کسانی هستند که در چند انتخابات گذشته به معنای تام و تمام، ناکامان بوده‌اند و از زمانی که با از دست دادن اقبال مردمی – به دلیل رو شدن دست‌هایشان، خالی بودن انبان تجربه و دانش‌شان- جایگاه خود را از دست رفته می‌بینند، تلاش می‌کنند از آبی که گل‌آلود کرده‌اند ماهی خود را صید کنند. آنها به هزار زبان فریاد می‌زنند که سهمی ویژه می‌خواهند و باید حتی اگر رای مردم را ندارند، بازهم سهمی در قدرت داشته باشند.
اگر چه همگان بر این نکته اتفاق نظر دارند که باید به مطالبات برحق مردمی پاسخ داد و چه بسا بشود تاکید کرد که پاسخ دولت به مطالبات برحق مردمی باید سریع‌تر باشد و لازم است که مردم در جریان کارها و تصمیم‌ها قرار بگیرند اما برخاستن صدای ناکوک حیرت‌آور است. آنها بی‌جایگاه مقبول درمیان مردم و حتی درمیان همان مردمی که مطالبات خود را فریاد می‌زنند، کنسرت غریبی از مطامع سیاسی و جناحی خود را به راه انداخته‌اند.
برای مثال حمید رسایی چنین ابراز نظر کرده: «آقای روحانی و رسانه‌های اقماریش که تمام هم و غم‌شون برگزاری کنسرت خصوصا در مشهد بود حالا که تعدادی از مردم مشهد در اعتراض به وضع موجود به خیابان ریختن و دسته جمعی کنسرت مرگ بر روحانی رو اجرا کردن چرا عصبانین و این مردم رو سانسور می‌کنن؟» آیا لازم است به آقای رسایی یادآوری کرد که مردم مشهد اگر قرار بود چنین فریادی سردهند چهار پنج ماه قبل به او رای نمی‌دادند و همراهان او را در شورای شهر مشهد انتخاب نمی‌‌کردند. اما حیف که تجربه نشان داده به چنین گوینده‌ای، با چنین سطحی از استدلال سخنی نمی‌توان گفت.
در سوی دیگر یکی از دلواپسان شناخته شده که محسن هاشمی در مواجهه رودررو به او گفت سخنان مشکوک می‌گویی، واکنش نشان داده است. یامین‌پور هم در اینستاگرام آورده: امیدوارم پیش از آنکه وزرای امنیتی-اطلاعاتی گزارش داده باشند که چطور می‌خواهند معترضین را ساکت کنند، وزرای اقتصادی فکری برای بهبود اوضاع کرده باشند. یامین‌پور با این سخن چیزی برای پنهان کردن نگذاشته و خود را به میان بازار افکنده است.
دلواپسان از فردای انتخابات اردیبهشت پرونده هجمه به دولت روحانی را گشودند؛ پرونده‌ای که بخش‌های مختلف دارد. آنها روزی اخبار تحریف شده منتشر کرده و روز دیگر درصدد سیاه‌نمایی درباره عملکرد دولت بوده‌اند اما این همه حاصلی برای آنها نداشته و همچنان در دلواپسی فرورفته‌اند و به همین دلیل از نهانخانه‌ها برآمده و سعی دارند بر موج مطالبات بحق مردمی سوار شوند که زخم‌خورده سیاست‌های دلواپسانه همان‌ها بوده‌اند. دلواپسان فراموشکارند، آنها فراموش کرده‌اند که روحانی دولت یازدهم را در چه شرایطی از دولت مورد پسند آنها تحویل گرفت. اسحاق جهانگیری به نکته مهمی اشاره کرد که مراقب باشید که زنگ خطر به صدا درآمده که اگر شما شروع کننده باشید، پایان دهنده نخواهید بود.
