آوارگان روهینگیایی درمدت دو سال به میانمار باز می گردند

به گزارش روز چهارشنبه ایرنا از میانمار پست ، مقام های دو کشور در دو روز گذشته در نایپیدائو مرکز میانمار گفت وگوهای دوجانبه ای درمورد نحوه بازگشت آوارگان روهینگیایی از بنگلادش داشتند.

این گروه از مقام های دو کشور توافق کردند عملیات بازگشت آوارگان که از روز 23 ژانویه سال جاری میلادی (3 بهمن 96) آغاز می شود به مدت 24ماه ادامه داشته باشد.

'محمد صوفی الرحمان 'سفیر بنگلادش درمیانمار دراین زمینه گفت: در مدت دو روز رایزنی به یک چارچوب بر سر نحوه بازگشت آوارگان به میانمار توافق شد.

براساس این گزارش بیش از 200 هزار روهینگیایی نیز پیش از ورود صدها هزار آواره جدید در طول چهار ماهه گذشته به بنگلادش حضور داشتند.

طبق این توافق، عملیات بازگشت شامل 200 هزار نفر آواره روهینگیایی که پیش از حوادث اخیر در بنگلادش زندگی می کردند نمی شود.

نشست نایپیدائو دومین دور گفت وگوهای مسئولان میانماری و بنگلادشی در مورد آوارگان روهینگیایی بود.

در نخستین دور از این گفت و گوها در نوامبر 2017 در بنگلادش مسئولان دو کشور در مورد روز 23 ژانویه 2018 به عنوان زمان شروع بازگشت آوارگان از بنگلادش به میانمار توافق کردند.

مقام های میانماری نیز اعلام کردند: اردوگاه 'هلا په خوانگ' با ظرفیت 30 هزار نفر برای اسکان موقت این افراد و همچنین پناهجویان هندو تا هفته آینده آماده می شود و قابل استفاده است .

طبق این گزارش قرار است در اردوگاه 50 هکتاری ' هلا په خوانگ' با ظرفیت 625 ساختمان که 100 واحد آن تا پایان ماه ژانویه ( بهمن 96) آماده می شود ، 30 هزار آواره روهینگیایی که ازبنگلادش به میانمار اسکان یابند.

برخی منابع خبری درعین حال گزارش دادند این توافق درحالی صورت گرفته است که مرزهای میانمار کاملا در اختیار نیروهای ارتش این کشور قرار دارد، موضوعی که می تواند امنیت آوارگان را بازهم به خطر اندازد.

انکار حقوق شهروندی روهینگیایی ها، سبب شده تا ارتش این کشور برنامه مستمر و هدفمندی را برای حمله و کشتار علیه روهینگیایی ها با حمایت بودایی های افراطی داشته باشد ، به گونه ای که دور جدید این حملات در ایالت راخین واقع در غرب میانمار از ماه اوت 2017 ( شهریور96) تاکنون افزون بر 655 هزار نفر آواره و بیش از شش هزار و 700 کشته به جای گذاشته است.

براساس برنامه بازگشت این پناهندگان در کمتر از یک هفته دیگر باید ابتدا داوطلبانه و در مراحل بعد اجباری ، به کشوری که ارتش و مسئولانش همچنان آنها را میانماری نمی دانند، بازگردند.