ماهینی – ربیع خواه؛ زوج متعادل سرخ‌ها!

ربیع خواه این فصل بیشتر از هر هافبک دیگری برای پرسپولیس به میدان رفته و باتوجه به نتایج بسیار خوبِ تیم، هواداران اعتراضی به این تصمیم برانکو نداشتند؛ اما شاید ته دلشان، دوست داشتند کمال کامیابی نیا، نوراللهی یا هر بازیکن دیگری بازی کند. اما اعتراضات به حسین ماهینی وجود دارد، هواداران می گویند چرا وقتی هافبک دفاعی تخصصی در تیم هست، برانکو از ماهینی استفاده می کند؟ این در حالی است که پروفسور، بینش بهتری نسبت به همه دارد.

ربیع خواه؛ پاس های صحیح متعدد، بیشتر از هر هافبکی!

ربیع خواه 75 مرتبه توپ را لمس کرد که نتیجه اش، 64 پاس صحیح بود. او هم از لحاظ درصد پاس درست به دیگر هافبک ها برتری داشت و هم از لحاظ تعداد؛ ماهینی (87 درصد و 47 پاس صحیح)، امیری (65 درصد و 21 پاس صحیح)، احمدزاده (77 درصد و 40 پاس صحیح) و 3 هافبک جانشین نیز به جز بشار رسن وضعیت خوبی نداشتند. به عنوان مثال کمال کامیابی نیا به عنوان هم پستی ربیع خواه 8 پاس داد که تنها نیمی از آن ها صحیح بود.

البته پایین بودن درصد پاس صحیح فرشاد احمدزاده و وحید امیری، قابل توجیه است. آن ها دائم در زمین حریف بودند و همین موضوع، خطای پاس را بالا می برد.

ماهینی و پاس های کلیدی اش، ربیع خواه و تکل های صحیحش

حسین ماهینی به سبب بازی در پست دفاع راست، تمایلات هجومی بیشتری نسبت به ربیع خواه دارد. او 2 پاس کلیدی، یک تکل و 2 توپگیری داشت و این در حالی است که محسن ربیع خواه، یک پاس کلیدی و 3 تکل در این مسابقه ثبت کرد؛ این دو بازیکن به خوبی مکمل یکدیگر هستند.

آیا ربیع خواه بیش از همه پاس به عقب می دهد؟

شاید برخی درصد پاس صحیح بالای او را به پاس های رو به عقب و بدون ریسکش مرتبط بدانند. البته ربیع خواه بیشتر از هافبک های کناری پاس رو به عقب می دهد و این کاملا طبیعی است. حال گراف پاس های او در بازه دقیقه 1 تا 15 را با گراف حسین ماهینی هم پستی اش می بینید:

* البته حسین ماهینی، به عنوان یک مدافع راست عملکرد بسیار خوبی در پست جدیدش دارد و این شایسته تحسین است.

یکی در حمله، یکی در دفاع؛ همانی که برانکو می خواهد!

ماهینی در حملات به خوبی به عناصر هجومی تیم اضافه می شود؛ اما ربیع خواه در میانه میدان می ماند و حتی جای خالی حسین ماهینی را هم پر می کند. دفاع راست سابق سرخ ها، در زمین نسف قارشی 36 لمس توپ داشت و محسن ربیع خواه، 25. برعکس در زمین خودی، لمس توپ محسن ربیع خواه بسیار بیشتر بود.

برانکو هم دقیقا به چنین زوجی احتیاج دارد؛ یکی در زمین خودی بماند و مانع از به ثمر رسیدن ضد حملات حریف شود، دیگری در حملات شرکت کند و برتری نفری را بالا ببرد. پیش از ماهینی، کامیابی نیا زوج ربیع خواه بود اما باتوجه به ویژگی بازی، او نمی توانست به خوبی در حملات تاثیرگذار باشد؛ اما حالا، پروفسور به همه آن چه احتیاج دارد، رسیده است.

این زوج مقابل حریفان بزرگ جواب می دهد؟

آیا به طور مثال برابر تیم الهلال که عناصر هجومی بسیار خوبی دارد یا دیدار با همین السد این زوج جواب می دهد؟ چون در آن مسابقات فشار بازی آنقدر بالاست که برانکو از یک هافبک دفاعی انتظار شرکت در حملات را نداشته باشد. در این شرایط، ممکن است به کارگیری حسین ماهینی آنچنان که باید و شاید موثر نباشد چرا که کاپیتان دوم سرخ ها، عملکرد دفاعی همچون محسن ربیع خواه یا کمال کامیابی نیا ندارد.