ایرادهای بزرگ ربیع‌خواه در پرسپولیس

بسیاری از اهالی فوتبال و هواداران پرسپولیس وقتی می‌خواهند از محسن ربیع‌خواه انتقاد کنند مدام به این نکته اشاره دارند که تمام پاس‌های او رو به عقب است، پاس عمقی و کلیدی تقریبا اصلا نمی‌دهد و همه پاس‌های کوتاهش کمترین ریسک را داشته و هیچ خلاقیتی در بازی‌اش دیده نمی‌شود. اما این بخش دوم ماجراست وقتی برانکو و کادر فنی از او توقع داشته باشند که در کار تهاجمی هم اضافه شود و به بازیکنان جلوتر از خودش کمک کند. اما بیایید از این مساله عبور کنیم و به وظایف اصلی ربیع‌خواه به‌عنوان هافبک دفاعی مخرب مقابل خط دفاعی خودی اشاره کنیم و اینکه او در این منطقه چه کاستی‌ها و ضعف‌هایی دارد. محسن ربیع خواه هر چقدر هم که از نظر کادر فنی مثبت و ساده بازی کند و وظایفش را به خوبی انجام دهد کاستی‌هایی در نمایش‌هایش داشته که نمی‌توان آنها را ندید و نادیده‌اش انگاشت.

ربیع‌خواه سرعت پایینی دارد و ضمن اینکه در کورس‌های رو به عقب کم می‌آورد، انعطاف بدنی‌اش جالب نیست و نمی‌تواند به موقع تکل بزند و توپگیری کند. او در توپگیری کند و منفعلانه عمل می‌کند و صحنه‌های زیادی از تکل زدن‌هایش را به خاطر نمی‌آورید. ربیع‌خواه زمانی که حریف با پاس‌های عمقی و تند و تیز به محوطه جریمه پرسپولیس می‌رسد با آرامشی آزار دهنده رو به عقب برمی‌گردد و در این بخش هم فوق‌العاده کند عمل می‌کند. اینها همان ایرادهای اصلی هافبک دفاعی محبوب برانکو است که در بازی‌های سخت مثل دیدار نیمه نهایی الهلال یا همین بازی اخیر با السد به شدت به چشم آمد.