راهکار باشگاه پرسپولیس برای تمدید قرارداد با بازیکنان
از بین بازیکنانی که قراردادشان در پایان فصل بی‌اعتبار می‌شود، مهدی طارمی رفت و غیر از محسن ربیع‌خواه و بوژیدار رادوشوویچ کسی به پرسپولیس قول ماندن نداده. کمال کامیابی‌نیا که در فلان برنامه نوروزی جلوی دوربین تلویزیون گفته بود: «یعنی چه که برای‌مان مقدور است یا نه؟ باید بمانیم.»
حالا گفته تنها به شرط بخشیده شدن جریمه 250 میلیونی‌اش قرارداد جدید می‌بندد.
صادق محرمی گویا پیشنهاد دیناموزاگرب بدجوری دلش را آب انداخته که حتی برای مذاکره رودررو به باشگاه نرفت و به دست مدیر برنامه‌اش پیغام فرستاد که «آخر فصل تصمیم می‌گیرم.»
این رفتار او را فرشاد احمدزاده هم که نمی‌دانیم از کجا پیشنهاد دارد، تکرار کرد. محسن مسلمان همانطور که خودش گفته بود، از خیلی وقت پیش با سپاهان وارد مذاکره شده و هیچ بعید نیست که رابطه شکرآب شده‌اش با برانکو و نیمکت‌نشینی در پرسپولیس او را به اصفهان بفرستد. وحید امیری حتما انتخاب تیم فصل آینده‌اش را گذاشته برای وقتی که از جام جهانی برگشت و وضعیت محمد انصاری هم خیلی متفاوت از او نیست. انصاری البته یک فصل دیگر قرارداد دارد اما آیا به قراردادهای مشروط هم می‌شود تکیه کرد؟
پرسپولیس اگر پنجره نقل و انتقالات را به رویش نبسته بودند، داغی تابستان پیش‌رو از حالا اینقدر نگرانش نمی‌کرد اما بدبختی این است که باشگاه حق ندارد بازیکن جدید بخرد و بازیکنانِ خودش هم برایش قیافه می‌گیرند. چند وقتی است که درباره پرداخت نشدن مطالبات معوقه‌شان از سال‌های گذشته حرفی نشنیده‌ایم اما فعلا گیر داده‌اند به جریمه‌هایی که مدیریت پیشین باشگاه به بهانه‌های عجیب و غریب برای آنها در نظر گرفته و انتظار دارند مدیریت فعلی ببخشدشان.
این را در واقع تنها شرط خود برای تمدید قرارداد با پرسپولیس عنوان کرده‌اند اما آیا واقعا جز این خواسته دیگری ندارند؟ یعنی اگر آن جریمه‌ها بخشیده شود، قراردادهای‌شان را به قیمت فصل پیش و یا با رقم مورد نظر باشگاه تمدید می‌کنند؟ نکند باید باور کنیم که درخواست فرشاد احمدزاده و صادق محرمی برای افزایش رقم قراردادهای‌شان یک ادعای پوچ بوده و آنها چنین خواسته‌ای نداشته‌اند؟ پرسش‌هایی از این دست، بسیارند اما پاسخ‌شان را باید در رفتارها و خواسته‌های بازیکنان وقتی پیشنهادِ دوباره باشگاه برای مذاکره را دریافت می‌کنند، جست‌وجو کرد.
سرپرست باشگاه پرسپولیس گفته بود تنها بازیکنانی جریمه‌شان بخشیده می‌شود که تمدید کنند اما باز خودِ او بود که اعلام کرد جریمه‌های مربوط به لباس‌های بازیکنان را می‌بخشد. بخشش سایر جرایم را هم سپرد به روزی که بازیکنان پای میز مذاکره بنشینند. باشگاه در واقع حسن‌نیت خود را نشان داد اما آیا بازیکنان هم آنقدر نگرانِ پرسپولیس هستند که تنهایش نگذارند و در فصل پیش‌رو جای بازیکنانی را که باشگاه نمی‌تواند جذب کند، پر کنند؟
این را اگر دو ماه پیش از حمیدرضا گرشاسبی می‌پرسیدیم، با قاطعیت می‌گفت همه می‌مانند اما امروز صدایش کمی می‌لرزد وقتی می‌خواهد از تمدید قراردادها بگوید: «شما جای من باشید چه می‌کنید؟ البته هوادار حق دارد نگران باشد و وظیفه ما هم حفظ همه بازیکنان است اما این هجمه چه معنایی دارد؟ کدام باشگاه تا الان اقدام به تمدید قراردادهایش کرده که ما به یکباره اینطور متهم شده‌ایم؟ ما کوتاهی نکرده‌ایم و دست از تلاش برنمی‌داریم. به همه بازیکنان گفته‌ایم بیایند برای مذاکره اما فقط دو سه نفر آمدند. شجاع تمدید کرد. انصاری یک سال دیگر قرارداد دارد که البته برای جدایی در قراردادش شرط و شروطی است اما خودش ابراز تمایل کرده که در پرسپولیس بماند. بقیه هم یا قول بعد از بازی با پدیده را دادند یا مثل محرمی و احمدزاده مدیر برنامه‌های‌شان را به باشگاه فرستادند. من هیچ مشکلی برای مذاکره ندارم اما بازیکنان هم اگر شرط و شروطی دارند، باید پای میز مذاکره مطرح کنند.»
و بعد مژده می‌دهد که بخشی از جریمه‌ها را به بازیکنان بخشیده: «هیچ بازیکنی از پرسپولیس طلب ندارد که بخواهیم آن را تسویه کنیم. پاداش‌ها را هم به موقع داده‌ایم اما بازیکنان به جرایمی که قبل از من برای آنها لحاظ شده معترضند که به آنها اعلام کردم جریمه‌های مربوط به لباس‌های‌شان را بخشیده‌ام و خواستم که برای بحث درباره بقیه جریمه‌ها و مذاکره به باشگاه بیایند. همچنین به دلیل چند بازی خوب در لیگ برتر و لیگ قهرمانان بخشش‌هایی در نظر گرفتیم.»
جریمه‌های بخشیده شده شاید دلخواهِ قرمزپوشان نباشد اما به هر حال قدمی بوده که باشگاه برداشته تا به بازیکنانش نزدیک‌تر شود. آیا بازیکنان هم حاضرند قدمی هر چند کوچک به سوی باشگاه بردارند؟
