آیا خروج ایران از سوریه، تصمیم مشترک روسیه و آمریکا بود؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از انتخاب، این رسانه عرب زبان ادامه داد: این شروط به معنای دشواریهایی در مرحله انتقالی است که در طی آن بشار اسد صلاحیت مطلق خود را حفظ می کند و هم پیمان ایرانی او شرایط را به سمتی پیش می برد که منجر به راه حل سیاسی نشود، حتی در چارچوب روسی آن.
در همین راستا، پوتین در دیدار با اسد نقشه راه تازه ای را در برابر نظام سوریه ترسیم کرده و به بشار اسد ابلاغ کرد که از حالا به بعد همه چیز در اختیار مسکو است، پس نه آمریکایی ها، نه اروپاییها، نه اعراب و نه ترکها اعتراضی به این مساله ندارند، بلکه حتی از نقش روسیه در سوریه با شروطی حمایت می کنند که مهمترین این شروط، آن است که نقش روسیه در سه حالت مورد قبول دیگر دولتها نیست؛ 1-در صورتی که در تثبیت وجود ایران در سوریه سهیم باشد، 2-اگر نظام سوریه را وادار به مذاکره جدی برای راه حل سیاسی نکند، 3- در صورتی که راه حل سیاسی واقعی وجود نداشته باشد، هیچ همکاری بین المللی برای آبادسازی سوریه نمی شود.
به این ترتیب، اسد از سوچی بازگشت در حالی که گزینه سختی را در برابر خود داشت، که البته می دانست روزی با آن مواجه می شود: ائتلاف با ایران دیگر در دسترس نیست و این مساله به سرعت پدیدار شد، تا آنجا که حضور نیروهای روسیه در خیابانهای دمشق افزایش یافت، حتی در پایگاههای ایرانی ها و نیروهای وابسته به انها.
مشخص است که در صحبتهای پوتین با اسد دو مساله مهم بوده است؛ اول آنکه آنچه از نظر نظامی محقق شده برای آغاز مذکرات صلح در استانه و سوچی کافی است، و دیگر آنکه با اغاز مرحله ای از عملیات سیاسی، نیروهای خارجی از سوریه خارج خواهند شد.
در مورد نیروهای خارجی، الکساندر لاورانتینف تصریح کرد که مراد از آن، نیروهای آمریکایی، ترکی، ایرانی و نیروهای حزب الله است. پیش از این، پوتین خود در کنفرانس مطبوعاتی از حضور ایرانی ها در سوریه دفاع کرده بود و آن را با حضور روسیه در سوریه برابر دانست که هر دو بنابر خواسته بشار اسد در این کشور عربی حاضر شده اند. اما تاکید او بر خروج نیروها چه بسا به حمایت از عملیات سیاسی از یک سو، و از سوی دیگر، بر ضرورت احیای اقتصاد و ارائه کمکهای انسانی اشاره دارد، یعنی روسیه خود را به نوعی ضامن و مسئول برقراری ارامش و استقرار در سوریه می داند.
