سوء مدیریت در باشگاه استقلال برای انتقال بازیکنان لژیونر
به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از ایران ورزشی،سومین شکار ایرانی باشگاه شارلروا، امید نورافکن از استقلال بود. بازیکنی که در تیم‌های پایه باشگاه رشد کرد، پله‌های ترقی را پیمود و در زمان مربیگری پرویز مظلومی نخستین بازی خود را در لیگ برتر انجام داد. وقتی فقط ۱۸ سال داشت. نورافکن در این حدود سه فصل اخیر همواره جزو بازیکنان کلیدی استقلال بود. مدتی در دفاع چپ و برخی اوقات در پست هافبک میانی. در همه حال هم از او به عنوان پدیده استقلال یاد شد و بازیکنی که می‌تواند به اروپا منتقل شود و در لیگی معتبر بازی کند.
همین اتفاق هم رخ داد. شارلروا نورافکن را جذب کرد تا فقط در طول یک سال، سه تا از بهترین بازیکنان لیگ ایران را به بلژیک ببرد و پیراهن راه راه سفید و مشکی را تن آنها کند. اتفاقی که با کمترین هزینه رخ داد. کاوه رضایی و علی قلی‌زاده بازیکن آزاد بودند و با پایان قراردادشان در استقلال و سایپا پیراهن شارلروا را پوشیدند. برای نورافکن هم تفاوت فقط ۵۰ هزار یورو بود. این رقم را شارلروا به حساب باشگاه استقلال واریز کرد تا یکی از بهترین بازیکنان جوان فوتبال ایران را جذب کند. این وسط باشگاه استقلال از انتقال نورافکن، فقط حدود ۳۵۰ میلیون به جیب زد که نمونه‌ای از افتضاح باشگاهداری در فوتبال ایران است.
از این افتضاح‌ها نمونه‌های بسیاری در ذهن‌مان است. سپاهان چند فصل قبل سردار آزمون را به راحتی آب خوردن از دست داد. او در پایان قرارداد خود با سپاهان به روسیه رفت و پیراهن روبین‌کازان را پوشید. باشگاه روسی او را یک بار به مبلغ ۲/۵ میلیون یورو به روستوف فروخت و حالا هم در پیشنهادهایی در حدود ۱۵ میلیون یورو را بررسی می‌کند. یعنی روبین‌کازان از هیچ، ۱۵ میلیون یورو درآمد خواهد داشت. درآمدی که بخشی از آن می‌توانست متعلق به سپاهان باشد.
استقلال هم در مورد کاوه رضایی چنین اشتباه بزرگی را انجام داد. کاوه با انتقالی آزاد به بلژیک رفت و به استقلال هم سودی نرسید. حالا قیمت کاوه به حدود ۳ میلیون یورو رسیده. مبلغی که شارلروا با یک فصل اعتماد به رضایی آن را بدست آورده است. کاوه ۱۶ گل در لیگ بلژیک به ثمر رساند و حالا تیم‌های بزرگی در همین کشور نظیر اندرلخت و استانداردلیژ او را هدف قرار داده‌اند تا در نقل و انتقالات تابستانی جذبش کنند.
ماجرای علی قلی‌زاده و سایپا هم شباهت بسیاری به کاوه رضایی و سردار آزمون دارد. قلی‌زاده از نونهالان عضو سایپا بود، به نوجوانان، جوانان و سپس بزرگسالان رسید، همراه این تیم در لیگ برتر درخشید و به پیراهن تیم ملی رسید. سایپا برای ساخت او هزینه کرد اما شارلروا به عنوان یک باشگاه حرفه‌ای با مدیرانی درآمدزا و نه دولتی، قلی‌زاده را مجانی در اختیار گرفت و قطعا از پیشرفت او هم سودی سرشار بدست خواهد آورد. شارلروا برای قلی‌زاده فقط یک هزینه رشد چند ده هزار یورویی به سایپا پرداخت کرد و پدیده فوتبال ایران در فصل قبل را به تور انداخت.
باشگاهداری در فوتبال ایران به دریافت بودجه دولتی، خریدهای زرق و برق دار و در نهایت حضور در لیگ برتر خلاصه می‌شود. مدیران فقط به فکر هزینه کردن هستند و راه‌های درآمدزایی را نمی‌دانند. نتیجه‌اش هم می‌شود انتقال ۴ استعداد بزرگ فوتبال ایران به شارلروا و روبین‌کازان، فقط با دریافت ۵۰ هزار یورو. به احترام این مدیران از جا بلند می شویم و چند دقیقه‌ای می‌ایستیم و برای‌شان کف می‌زنیم.
