انتظار طولانی مهاجمان ایران در جام جهانی برای تاریخ‌سازی
به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از سایت نود، بازی در جام جهانی خاطرات خوبی برای مهاجمان ایران نداشته است. زوج طلایی علی دایی و خداداد عزیزی، بدون گل زده به ایران برگشتند و سایر مهاجمان ایرانی هم به جای گل‌های‌شان، با موقعیت‌های از دست رفته به یاد آورده می‌شوند. روندی که شاید، در این جام و مقابل اسپانیا و پرتغال تمام شود.
جام جهانی ۱۹۷۸، حسین فرکی و غفور جهانی در دو بازی اول تیم ملی توفیقی در گلزنی نداشتند. بازی سوم هم گل حسن روشن، فقط اختلاف را از سه به دو گل رساند و بی نتیجه بود. سال ۱۹۹۸، دایی و عزیزی نتوانستند گلی در جام جهانی بزنند و استیلی و مهدوی‌کیا زننده گل‌های ایران بودند. سال ۲۰۰۶، باز هم دایی در گلزنی ناکام بود و هاشمیان، خطیبی و برهانی هم نتوانستند موفق باشند. این بار گل‌محمدی و بختیاری‌زاده، با گل‌های‌شان دو بار بازی باخته را برای ایران مساوی کردند. سال ۲۰۱۴ تک گل قوچان‌نژاد، فقط باخت ایران را کمرنگ‌تر کرد و امسال هم بازی اول، عزیز بوهادوز مدافع مراکش زننده گل برتری ایران بود.
دو گل بدون تاثیر در نتیجه نهایی، کارنامه ضعیف مهاجمان ایرانی در جام جهانی است. امتیازهای ایران در جام جهانی با گل‌های دانایی‌فر، استیلی، مهدوی‌کیا، بختیاری‌زاده و گل به خودی بوهادوز بدست آمده و حتی در جریان مسابقه هم یحیی گل‌محمدی توانسته برای دقایقی با گلش ایران را از شکست نجات دهد. تصویر مهاجمان ایرانی در جام جهانی، موقعیت‌هایی است که دایی مقابل یوگوسلاوی، آمریکا و آنگولا، هاشمیان مقابل مکزیک، خطیبی مقابل پرتغال، قوچان‌نژاد مقابل آرژانتین و آزمون مقابل مراکش از دست دادند.
دو بازی با اسپانیا و پرتغال، می‌تواند تصویر یک مهاجم را هم به خاطرات خوب فوتبال ایران پیوند بزند. مهاجمی که با یک گل، هم به یکی از ۱۰ تیم برتر دنیا گل بزند و سرنوشت تیم‌های صعود کننده گروه را تغییر دهد. بازی اول، آزمون در این وظیفه ناکام بود و انصاری‌فرد هم موقعیت چندانی نداشت. شاید در بازی دوم، این دو نفر یا طارمی، دژاگه و قوچان‌نژاد بتوانند سرنوشت مهاجمان ایران در جام جهانی را عوض کنند.
