نگاهی به بزرگترین معاوضه های فوتبال جهان

به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از سایت نود ، یوونتوس و میلان در آستانه رقم زدن یک معاوضه غیرمنتظره هستند. قرار است در این معاوضه لئوناردو بونوچی به یوونتوس بازگردد و گونزالو هیگواین نیز راهی سن سیرو شود. به این بهانه، گل نگاهی انداخته به برخی از مهم ترین معاوضه های تاریخ فوتبال:

سانچز-مخیتاریان (منچستریونایتد-آرسنال)

آلکسیس سانچز در آخرین روز نقل و انتقالات تابستانی ۲۰۱۷ در آستانه پیوستن به منچسترسیتی بود و با دستیابی به توافق بر سر موارد شخصی، وقوع این انتقال در ژانویه ۲۰۱۸ حتمی به نظر می‌رسید. اما سانچز با تغییر جهت به اولدترافورد، گواردیولا و دوستان را بهت زده کرد. پیشنهاد یونایتد برای تبدیل سانچز به پردرآمدترین بازیکن لیگ برتر برای چرخش آلکسیس کافی بود و توپچی ها نیز از رسیدن یک جانشین آماده به نام مخیتاریان راضی بودند. در این بین به نظر همه سود کردند به جز سیتی؛ با این حال سیتی در پایان فصل با ۱۹ امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم قهرمان شد و سانچز تا پایان فصل برای ارائه نمایشی در خور حقوقش تقلا می‌کرد.

اتوئو-ابراهیموویچ (اینتر-بارسلونا)

بارسا در تمامی جام های سال ۲۰۰۹ قهرمان شد اما گواردیولا در تصمیمی عجیب، اقدام به حذف یکی از ستون های آن تیم کرد. ساموئل اتوئو با قراردادی ۵۶ میلیون پوندی به اینتر رفت و در ازای او، زلاتان به بارسا پیوست. اتوئو که به شکلی بی رحمانه تنها ۲۰ میلیون یورو ارزش گذاری شده بود به همراه اینتر در سال ۲۰۱۰ دومین سه گانه خودش را نیز کسب کرد اما زلاتان به دنبال اختلاف با پپ تنها یک فصل در نیوکمپ دوام آورد. 

ماتیچ-لوئیس (بنفیکا-چلسی)

نمانیا ماتیچ در تیم بزرگسالان چلسی تنها ۳ بار فرصت بازی یافت. بنابراین آبی ها به این هافبک اجازه دادند در ژانویه ۲۰۱۱ و به عنوان جزئی از قراردادی ۲۵ میلیون یورویی به بنفیکا برود و به جای او داوید لوئیس راهی استمفوردبریج شود. بعد از بازگشت مورینیو به لندن، چلسی به سرعت در پی جبران اشتباه خود برآمد و با ۲۵ میلیون یوروی دیگر ماتیج را بازگرداند. چلسی، لوئیز را هم یک بار به پاریسن‌ژرمن فروخت و ۲ سال بعد او را بازگرداند. فروختن ماتیچ به یونایتد در تابستان ۲۰۱۷ با ۴۰ میلیون پوند تعجب و البته خشم طرفداران چلسی را به دنبال داشت.

گالاس-کول (آرسنال-چلسی)

در تابستان ۲۰۰۶، گالاس به شدت به دنبال خروج از چلسی بود و شایعه شده بود گالاس تهدید کرده اگر مجوز خروج به وی ندهند، او عمدا گل به خودی خواهد زد! ادعایی که البته خود گالاس بعدا رد کرد. اشلی کول نیز به دنبال ارتقای دستمزد خود بود. پس راه حل چه بود؟ یک معاوضه ۵ میلیون پوندی. کول در چلسی به همه جام ها دست یافت و گالاس نیز بعد از چند سال، به دیگر تیم لندنی یعنی تاتنهام پیوست.

نونز-اوون (لیورپول-رئال مادرید)

به عنوان بخشی از سیاست کهکشانی سازی، رئال برنده سابق توپ طلا مایکل اوون را در تابستان ۲۰۰۴ به خدمت گرفت. در ازای این انتقال ۸ میلیون پوندی، آنتونیو نونز هافبک پرنوسان رئالی ها راه معکوس را طی کرد. هر دو بازیکن در تیم های جدیدشان با بداقبالی مواجه شدند و تنها ۱۲ ماه در آنجا دوام آوردند. اوون برای رئال ۱۶ گل زد (از جمله یک گل در ال‌کلاسیکو) اما فرصت های محدودی برای بازی به عنوان بازیکن ثابت داشت. نونز هم بعد از تنها ۱۸ تجربه لیگ برتری به همراه لیورپول، در بازگشت به اسپانیا پیراهن سلتاویگو را به تن کرد.

روبرتو کارلوس-زامورانو (رئال مادرید-اینتر)

ایوان زامورانو با زدن ۲۸ گل به قهرمانی رئال در لالیگای ۱۹۹۵ کمک کرد اما با طلوع ستاره ای خانگی به نام رائول، او به سرعت جایگاه خود را از دست داد. اینتر به او پیشنهاد فرار از وضعیت موجود را داد. در ازای زامورانو، روبرتو کارلوسی از اینتر خارج شد که در آن سال عملکرد ناامید کننده ای به عنوان یک وینگر تحت نظر روی هاجسون داشت. دوران زامورانو در اینتر بیشتر با این نکته یادآوری می‌شود که او به خاطر اشغال بودن پیراهن شماره ۹ توسط رونالدو، تصمیم گرفت پیراهن شماره ۸+۱ را بپوشد. اما در مقابل روبرتو کارلوس ۱۱ سال پرافتخار را در برنابئو گذراند و به همراه این تیم ۴ بار قهرمان لالیگا و ۳ بار قهرمان لیگ قهرمانان شد.

سیمئونه-ویری (لاتزیو-اینتر)

اینتر جاه طلب تصمیم گرفت در تابستان ۱۹۹۹ گرانترین مهاجم جهان، کریستین ویری را از لاتزیو به خدمت گیرد تا او با رونالدو یک زوج رویایی بسازد. در ازای این قرارداد ۴۹ میلیون یورویی دیگو سیمئونه آرژانتینی به لاتزیو پیوست. ویری با وجود زدن بیش از ۱۰۰ گل با پیراهن اینتر، به همراه این تیم تنها یک بار فاتح کوپا ایتالیا شد. اما سیمئونه در همان فصل اول حضور در رم، به همراه لاتزیو در سری آ به قهرمانی رسید و با ۴ فصل حضور در بیانکوچلستی، بادوام ترین دوران باشگاهی خود را در پایتخت ایتالیا ثبت کرد.

گیلسپی-کول (نیوکاسل-منچستریونایتد)

زدن ۴۳ گل در تنها ۵۸ بازی لیگ برتری برای نیوکاسل باعث شد توجه سرآلکس فرگوسن معطوف اندی کول شود. او با رضایت کامل در ژانویه ۱۹۹۵ ۷ میلیون پوند برای کول پرداخت کرد تا رکورد نقل و انتقالات بریتانیا شکسته شود. کیت گیلسپی حدودا ۱ میلیون پوندی در این انتقال راهی نیوکاسل شد و در چنگ این تیم برای قهرمانی، نقش مهمی ایفا کرد. با این حال کول خدمات بیشتری برای یونایتد عرضه کرد. او در طول ۶ سال حضور در اولدترافورد با زدن ۱۲۱ گل و بردن ۸ جام، به یک چهره اسطوره ای در یونایتد تبدیل شد.

کوارشما-دکو (پورتو-بارسلونا)

بعد از قهرمانی در لیگ قهرمانان ۲۰۰۴ به همراه پورتو، مشتریان زیادی برای جذب دکو به صف شدند. ریکاردو کوارشما نیز ۱۲ ماه قبل بعد از نمایش های مناسب در اسپورتینگ وضعیت مشابهی را تجربه کرد اما نتوانست در بارسلونا انتظارات را برآورده کند. یک پیشنهاد ۱۵ میلیون یورویی از سوی بارسا برای معاوضه دکو با کوارشما کافی بود. کوارشما در پورتو به روزهای خوب خود بازگشت، اما دکو در بارسلونا به اوج خود رسید و نقشی کلیدی در قهرمانی بلوگرانا در لیگ قهرمانان ۲۰۰۶ ایفا کرد.

کوکو-سیدورف (اینتر-آث میلان)

در معاوضه ها همیشه اینتر برنده نبوده است. نراتزوری در سال ۲۰۰۲ یک تصمیم بسیار اشتباه اتخاذ کرد. آن ها تصمیم گرفتند فرانچسکوکوکو مدافع چپ میلان را جذب کنند و در ازای او، کلارنس سیدورف هافبک هلندی خود را به میلان واگذار کنند. فوتبال کوکو در ۳۰ سالگی به پایان رسید و در مقابل سیدورف به همراه میلان یک بار قهرمان سری آ و دو بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.

کاناوارو-کارینی (یوونتوس-اینتر)

تصمیم اینتر برای معاوضه کاناوارو و کارینی، هنوز هم مرموز و اسرار آمیز باقی مانده است. کاناوارو بعد از انتقال ۲۳ میلیون یورویی از پارما به اینتر در سال ۲۰۰۲، دو فصل سخت را سپری کرد. شایعه شده بود لوچیانو موجی، مدیر وقت یوونتوس به کاناوارو گفته خود را به مصدومیت بزند تا اینتر قیمت او را کاهش دهد. هنوز معلوم نیست اینتر با چه استدلالی روی کارینی-که دو فصل قبل را به شکل قرضی در استاندارد لیژ سپری کرده بود-برچسب قیمت ۱۰ میلیون یورویی گذاشت. کاناوارو خود گفته بود اینتر کارینی را به هر قیمتی می‌خواهد. فابیو بعد از ترک اینتر خود را به عنوان برترین مدافع جهان ثابت کرد و کاپیتان ایتالیای قهرمان جهان در سال ۲۰۰۶ بود. کاناوارو بعد از افتضاح کالچوپولی یوونتوس را به مقصد رئال ترک کرد و ۳ فصل را نیز در پایتخت اسپانیا سپری کرد. در مقابل، فابین کارینی بعد از انجام تنها ۴ بازی با پیراهن اینتر، این تیم را در سال ۲۰۰۷ به مقصد مورسیا ترک کرد.