آیا ممکن است ایران پیشهاد روسیه را بپذیرد؟

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از انتخاب، در ادامه مطلب این نشریه عرب زبان آمده است: به دیگر معنا، جبهه شمالی یعنی لبنان و سوریه، محور تمرکز استراتژیک آمریکا و اسرائیل هستند، از این رو، عجیب نیست که در شرایط کنونی صحبت از وجود پیشنهاد روسیه در مورد رفع جزئی تحریمها از تهران، در مقابل نیروهای ایرانی از سوریه می شود.

سرگئی ریابکوف، معاون وزیر خارجه روسیه، در روز چهارشنبه طرح چنین پیشنهادی از سوی روسها را رد کرد. این در حالی است که مسئولان سوریه در تمام سخنرانی های خود بر این مساله تاکید می کنند که نیروهای ایرانی به درخواست دولت سوریه در این کشور حاضرند و خروج آنها نیز بنابر درخواست این دولت انجام می شود، برخلاف نیروهای آمریکا و ترکیه که می بایست فورا از این کشور خارج شوند.

نکته تازه در این باره آن است که به عقیده ما پیشنهاد مذکور تا حد زیادی صحت دارد؛ چرا که در حقیقت «دود از کنده بلند می شود!» و نشانه های این امر آن است که اسرائیل و آمریکا متوجه شده اند که گزینه نظامی، یعنی ترتیب حمله به نیروهای ایرانی در سوریه فایده ای ندارد و چه بسا منجر به نتایج خطرناکی شود؛ به این دلیل که ارتش سوریه از سامانه اس 300 برخوردار است.

مشخص است که تحریمهای آمریکا علیه ایران نه به دلیل نقض توافق هسته ای از سوی ایران، بلکه با هدف فشار به ایران برای خدمت به منافع امنیتی اسرائیل و مجبور کردن ایران برای خروج نیروهایش از سوریه اعمال شد.

مسکو اساسا با این تفکر مخالف نیست و این مساله با توجه به صحبتهای ریابکوف مشخص می شود که در ضمن آن گفت:« به مسائل مربوط به امنیت اسرائیل نمی پردازیم، بلکه بالاترین درجات مسئولیت خود را در نظر داریم و در سطوح مختلف همچنان پایبند به انجام مذاکرات گسترده هستیم.»

این صحبتها بر شکست تحریمهای آمریکا علیه ایران، پیش از پایان یک ماه، اشاره دارد و نشان دهنده میزان ترس و وحشت اسرائیلی ها از گسترش نفوذ ایران در جبهه شمالی و محاصره اسرائیل است.

سوالی که در این جا مطرح می شود آن است که در صورت صحت طرح چنین معامله ای، آیا ممکن است ایران آن را بپذیرد؟ پاسخ دادن به این سوال در زمان حاضر دشوار است. اما می توان گفت ایرانی ها از عالی ترین درجات پراگماتیسم برخوردارند و می دانند که طرح این پیشنهاد، نه از موضع قدرت نبوده، بلکه از موضع ضعف است. بنابراین، ممکن است همین مساله باعث شود ایرانیها طبق ارزیابی های خود، تصمیم بگیرند حضور نیروهای خود در سوریه را عمق بخشند، تا به این شکل، در وهله اول، محور مقاومت را تقویت کرده و در مرحله بعد، از این عامل بعنوان برگ برنده ای استفاده کنند.