غیبت هاشمی شاهرودی باعث شده دبیرخانه مجمع و هیات نظارت، بیش از اختیارشان ورود کنند
به گزارش اقتصادنیوز، بخشی از مصاحبه را می خوانید:
چرا هنوز فراکسیون امید وارد بحث «هیئت عالی نظارت بر حسن اجرای سیاست‌های کلی نظام» نشده است، موضوعی که می‌تواند فرایند قانون‌گذاری در ایران را کاملا تغییر دهد. چرا نماینده‌ها در این زمینه به اندازه کافی فعال نیستند، آیا هیچ‌یک از سه فراکسیون مجلس از این رویه جدید حمایت کرده‌اند؟
نمایندگان به این موضوع فراکسیونی وارد نشدند، چون موضوعی است که نسبتا تمام نمایندگان در قبال آن اجماع نظر دارند. این موضوع جزء معدود مواردی است که مجلس در آن نظر واحدی دارد و کمتر نظر مخالفی در مجلس وجود دارد؛ به این معنا که مجلس طبق قانون اساسی، قانون‌گذاری را حق مجلس می‌داند و مجمع تشخیص مصلحت را هم در حل اختلاف بین مجلس و شورای نگهبان به رسمیت می‌شناسند. آقای لاریجانی که به‌طور رسمی اعلام کرد نظر مجمع را درخصوص CFT رسیدگی نمی‌کند و این اظهارات در نوع خود بی‌سابقه بود.
به‌نظر شما رسانه‌ای‌شدن این موضع مجلس، به جلوگیری از این رویه کمک نمی‌کند؟
نکته قابل‌توجه، خلاء بزرگی ریاست در مجمع است. اگر این خلاء ریاست برطرف شود، قاعدتا این نوع انحرافات هم کمتر اتفاق می‌افتد.
به‌نظر شما حضور آقای هاشمی‌شاهرودی در مجمع، به‌نفع مجلس خواهد بود؟
بیشتر روی تعیین تکلیف ریاست مجمع تأکید دارم. الان عملا ماه‌هاست که مجمع بدون ریاست اداره می‌شود. خلاء ریاستی موجب می‌شود که هم دبیرخانه در امورات مجمع تفوق بیابد و هم کمیسیون‌های نظارتی ممکن است فراتر از تکالیف و وظایفشان عمل کنند. آن‌چنان که این وضعیت به معضلی برای خود نظام تبدیل شده است.
آقای رحیمی خیال شما از این بابت راحت است که نظارت بر مصوبات مجلس از سوی مجمع ادامه پیدا نخواهد کرد؟
دو راه وجود دارد. یک راه این است که رهبری مستقیم وارد شوند و تعیین تکلیف کنند و راه دوم این است که اگر اختلاف مجلس و هیئت عالی نظارت به‌عنوان معضلی برای نظام تلقی شود موضوع می‌تواند به خود مجمع ارجاع داده شود تا مجمع درباره آن تصمیم بگیرد.
اگر این رویه تثبیت شود، آیا مجلس کم‌فروغ‌تر نمی‌شود؟
مجلس خاصیت قانون‌گذاری خود را از دست خواهد داد و فقط شأن نظارتی برای آن باقی خواهد ماند که می‌بینیم در این زمینه هم مجلس اهرم‌ها و ضمانت‌های لازم را ندارد. از منظر دموکراسی آنچه روح مجلس را تعیین می‌کند، قانون‌گذاری است. اگر این رویه تثبیت شود و حتی شکل قانونی بگیرد، خنثی‌کردن وظیفه قانون‌گذاری مجلس است.
