رای‌گیری شود بالای 50 درصد به آزادی حجاب رای می‌دهند

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایرنا، سید مصطفی تاجزاده عصر سه شنبه در نشست توسعه و سیاست خارجی در دفتر حزب اتحاد ملت ایران اسلامی با تاکید براینکه هیچ جریانی نمی تواند به تنهایی خاورمیانه را فتح کند ، تصریح کرد: در منطقه بازی برد و باخت منتفی است طرفین بازی در خاورمیانه یا خواهند باخت یا همگی سود خواهند برد. 

وی با بیان اینکه قرن بیست و یکم قرن آسیا است و از سال 2030 پس از آمریکا سه کشور چین، هند و ژاپن و روسیه اقتصادهای برتر جهان را تشکیل می دهند، گفت:در جهان اقتصاد حرف اول را می زند و تمام کشورهایی که جهش بزرگ اقتصادی داشتند در چهار دهه گذشته به این موقعیت رسیدند.

' قبل انقلاب اگر خواستیم مثالی بزنیم نزدیکترین کشور، ژاپن بود اما پس از انقلاب چه رخ داد؟ چین جهش اقتصادی خود را همزمان با پیروزی انقلاب آغاز کرد. سهم ایران در این وضعیت کجاست و چه عاملی باعث شده است که اقتصاد ایران همپایه ترکیه رشد کند؟ '

تاجزاده تاکید کرد: تمام کشورهایی که در چهار دهه گذشته جهش اقتصادی داشته اند به رغم تفاوت ها یک اصل مشترک داشته اند و آن تنش زدایی سیاست خارجی بوده است. آنها همه سیاست خارجی خود را در خدمت اهداف توسعه ای خود قرار دادند. شاید بارزترین مصداق آن را می توان چین سال 1979 دانست.

وی ادامه داد: در این سال ها چین 752 میلیون نفر، یعنی 10 برابر جمعیت ایران را از زیر خط فقر خارج کرده است. 

این فعال سیاسی اصلاح طلب با بیان اینکه علاوه بر اصلاحات داخلی نیازمند حل مشکلات خود در منطقه هستیم ، گفت: در مجموع هدف سیاست خارجی ایران توسعه همه جانبه اقتصادی کشور نبوده است و به جای اقتصاد اهداف دیگر اولویت داشته است.

تاجزاده افزود: باید با اجماع همه نیروهای سیاسی به رغم تمامی اختلاف سلایق، سیاست خارجی در خدمت توسعه کشور قرار گیرد نه در خدمت بلندپروازی ها. 

وی با بیان اینکه بزرگترین و جدی ترین مشکل کشور وجود تنگناهای اقتصادی است به سه روایت کلان برای حل این مشکل اشاره کرد و افزود: عده ای راه حل این مشکل را اصلاح دموکراتیک با تغییر دولت، گروهی هم اصلاح سیاست خارجی و شماری هم بازنگری در مشی، برنامه و استراتژی چهل سال گذشته را راه حل وضعیت فعلی می دانند که در وهله نخست باید اصلاحات ساختاری و در صورت ناکامی، تغییرات رفتاری صورت گیرد. 

وی ادامه داد: باید به طور جدی تصمیم بگیریم توسعه سیاسی و اقتصادی را اصل قرار داده و آن را چارچوب سیاست خارجی قرار دهیم یا عکس آن.

وی ادامه داد: مشکلات کنونی کشور با تحریم سنگینی همراه شده که جهانی نیست و آمریکا برخلاف دوره های قبل راه دور زدن و منافذ تحریم های نامشروع را بسته است.

معاون سیاسی پیشین وزارت کشور با طرح این پرسش که باید چه کنیم، خاطرنشان کرد: در این وضعیت یا باید همه علیه هم بجنگیم یا به تفاهم برسیم و با مشارکت همگانی مشکلات جامعه را حل کنیم. بزرگترین واقعیت ایران معاصر این است که با وجود گرایش و سلایق متفاوت و گاه متضاد،گروهی که اکثریت جامعه را نمایندگی کند، وجود ندارد. یعنی هیچ جریانی نمی تواند خودش را اکثریت بداند و با استفاده از آن بخواهد اقلیت را حذف کند.

وی یادآور شد: جامعه زنده و متکثر ما دو راه بیشتر ندارد، نزاع همه علیه همه یا دموکراسی. این موضوعی است که سال هاست تحت عنوان لبنانیزه کردن منطقه از آن یاد می کنم. در لبنان امکان دیکتاتوری وجود ندارد چون در این کشور یا جنگ داخلی رخ می دهد یا دموکراسی برقرار می شود، عکس تاریخ ایران که برپایه دوگانه استبداد و هرج و مرج استوار بوده است طوری که مردم برای دوری از هرج و مرج، استبداد را ترجیح می دادند. 

وی در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه تمام گرایش ها در سال 1357 در پی بازی صفر و یک بودند، گفت: آزاداندیش ترین فرد در صدر انقلاب اسلامی مهندس بازرگان بود که در انحصار طلبی فرقی با سایر گروه ها نداشت. 

تاجزاده با بیان اینکه متن جامعه خواهان پذیرش تکثر است، یادآور شد: به جرات می گویم اگر در جامعه ما رای گیری شود بالای 50 درصد به آزادی حجاب رای می دهند ولی این به معنای این نیست بالای 50 درصد بی حجاب خواهند شد چون آنها به حقوق و سبک زندگی متفاوت رای می دهند. 

معاون سیاسی پیشین وزارت کشور خاطرنشان کرد: می گویند باید مقابل تحریم ها مقاومت کرد چرا نباید استراتژی جمهوری اسلامی تحریم شکنی باشد؟ کشورهای که در چهاردهه گذشته توسعه یافتند نه مزدور آمریکا شدند و نه با آمریکا جنگیدند بلکه راه سوم و آگاهانه ای را انتخاب کردند. 

تاجزاده در ادامه سخنان خود با بیان اینکه باید به گفتمان دفاع از حقوق مردم باز گردیم، به سخنان بنیانگذار جمهوری اسلامی اشاره کرد و گفت: بیشترین واژه ای که در گفتار و نوشتار امام (ه) تکرار شده واژه مردم است و این واژه بیش از اسلام به کار رفته است. علت دین گریزی جامعه ما این است که از این گفتمان فاصله گرفته ایم.