گوگل چگونه دنیای رابط کاربری را متحول می‌کند

به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از زومیت،استیو جابز ۱۲ سال پیش همزمان با معرفی آیفون، مفهوم جدیدی به‌نام رابط کاربری چندلمسی را نیز ارائه داد. در این رابط کاربری که هنوز هم مورد استفاده است، شخص با استفاده از انگشتان خود با دستگاه ارتباط برقرار می‌کند. همه‌ی ما برای انجام کارهای مختلف از انگشتان خود استفاده می‌کنیم و برقراری ارتباط از طریق کشیدن انگشت روی مانیتور ایده‌ی جالبی به نظر می‌رسید.

اما ایده‌ی جالب‌تر این است که انسان‌ها با حرکت دادن دست در هوا نیز با یکدیگر ارتباط برقراری می‌کنند. بسیاری از ما از حرکات دست برای بیان احساسات و منظورمان به طرف مقابل استفاده می‌کنیم و حال گوگل قصد دارد از همین حرکات برای برقراری ارتباط با دستگاه‌های الکترونیک استفاده کند.

پروژه‌ی سولی در بهار ۲۰۱۵ معرفی شد و از ژست‌های حرکتی دست برای کنترل گوشی‌های هوشمند، کامپیوترها، گجت‌های پوشیدنی و حتی ماشین استفاده می‌کند. این پروژه بار دیگر خبرساز شده است زیرا کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) به‌تازگی با درخواست گوگل مبنی بر راه‌انداختن حسگرهای رادار سولی با قدرتی بالاتری از حد مجاز آمریکا موافقت کرده است. همچنین مجوز استفاده از دستگاه‌های سولی در هواپیماها نیز صادر شده است.

سولی محصول گروه پروژه‌های پیشرفته‌ی این شرکت، موسوم به ATAP است. این گروه در موتورولا موبیلیتی و توسط رجینا دوگان، مدیر سابق دارپا ساخته شد. گوگل همزمان با خرید موتورولا در سال ۲۰۱۲، گروه ATAP را نیز خرید و از معدود مواردی بود که دو سال بعد از فروش موتورولا به لنوو، آن را نگه داشت.

آزمایشگاه‌های تحقیقاتی زیادی در صنعت تکنولوژی در سراسر دنیا وجود دارند و با استفاده از تکنولوژی پیشرفته محصولاتی تولید می‌کنند که هرگز به یک محصول واقعی تبدیل نمی‌شوند. همچنین انتظار می‌رود فاصله‌ی زمانی تبدیل شدن مفهوم تمامی ایده‌ها به محصول نهایی، دو سال باشد. ATAP متفاوت است و محصولات خود را در این زمان ارائه نمی‌دهد اما در عین حال به شکلی تهاجمی به سمت تولید بیشتر حرکت می‌کند.

نقادها تکنولوژی سولی را با فیلم گزارش اقلیت (Minority Report) مقایسه می‌کنند و با اینکه این فیلم ۱۷ سال پیش اکران شده اما از فیلم‌های خوب به شمار می‌آید. همچنین عده‌ای دیگر آن را با فیلم ریپلیکا (Replica) که تعریف چندانی ندارد و در حال اکران است، مقایسه کرده‌اند.

در هر دو فیلم هالیوودی، رابط کاربری به‌گونه‌ای است که کاربران با تکان زیاد دست و بازو وسائل الکترونیکی را کنترل می‌کنند؛ درحالی‌که سولی تعاملات را از طریق حرکات خفیف انگشت دست امکان‌پذیر می‌کند. به‌عنوان مثال مالیدن انگشت‌ها به هم (که ژست حرکتی بین‌المللی برای مفهوم پول است) باعث چرخیدن یا روتیت شدن صفحه‌ی ساعت هوشمند یا چرخش در صفحه‌های مختلف تلفن هوشمند می‌شود.

سولی تراشه‌ی کوچک مخصوص هشت میلیمتری در ۱۰ میلیمتری دارد که با استفاده از رادار، بازتاب امواج حرکات سه‌بعدی را می‌گیرد و طی پردازش‌های پیچیده و به کمک الگوریتم‌های یادگیری ماشین، ژست‌های حرکتی را تشخیص می‌دهد. رادار از پشت پارچه هم کار می‌کند بنابراین کاربر می‌تواند با تلفن هوشمند خود از داخل جیب لباس یا زمانی که دستکش گذاشته، ارتباط برقرار کند.

TAP گروه تحقیقاتی است که تابه‌حال پروژه‌هایی مانند تانگو (نقشه‌ی ساختار داخلی ساختمان)، آرا (موبایل ماژولار)، اسپات‌لایت استوریز، پروژه‌ی Jacquard (تبدیل لباس به ترک‌پد)، پروژه‌ی Abacus (نوعی سیستم احراز هویت هوشمند) و پروژه‌ی Vault (ریزکامپیوتری با قابلیت فرستادن پیام‌های امن) را معرفی کرده است؛ اما تمامی آن‌ها بعد از ورود به بازار متوقف شده یا شکست خورده‌اند.

تفاوت سولی با سایر پروژه‌های شکست‌خورده این است که قصد دارد یک محصول یا پلتفرم کاملا جدید و امتحان‌نشده را ارائه دهد. به‌عنوان مثال پروژه‌ی Jacquard به‌دلیل نام بسیار بدی که داشت یا به‌دلیل تکنولوژی بد آن شکست نخورد؛ بلکه شکست آن به این دلیل بود که مردم حاضر نبودند ۲۶۰ دلار بابت کنترل تلفن هوشمند از طریق آستین لباس پول دهند.

به نظر می‌رسد سولی مانند سایر پلتفرم‌های محبوب مثل گوشی‌های هوشمند و لپ‌تاپ‌ها مورد استقبال قرار بگیرد. حتی اگر کاربران این تکنولوژی را دوست نداشته باشند، می‌توانند به روش عادی از وسائل مجهز به سولی استفاده کنند. شاید اگر Jacquard نیز به‌جای جاسازی روی ژاکت مخصوص ۳۵۰ دلاری روی ژاکت‌های قدیمی ۹۰ دلاری نصب می‌شد، پروژه‌ی موفقی بود. سولی شاید به سرنوشت مشابه گوگل اسیستنت دچار شود و روی دستگاه‌های مختلفی مخصوصا دستگاه‌های اینترنت اشیاء استفاده شود.

داشتن قابلیت کنترل از طریق حرکات دست یعنی دستگاه‌ها به حسگر، صفحه‌نمایش یا دکمه احتیاج نخواهند داشت. به‌عنوان مثال می‌توان آلارم گوشی را با نشان دادن چهار انگشت به ساعت هوشمند به‌اندازه‌ی چهار دقیقه اسنوز کرد. یا مثلا نوتیفیکیشن‌های گوشی تنها با حرکت دست به نشانه‌ی رد کردن، پاک می‌شوند.

یکی دیگر از موارد استفاده‌ی تکنولوژی سولی، در تعامل با اشیای واقعیت افزوده است. به‌عنوان مثال با استفاده از سولی در دستگاه ترموستاتی که اعداد را به‌صورت مجازی و روی هوا نشان می‌دهد، می‌توان با چرخاندن مجازی اعداد، دما را کم یا زیاد کرد. ابزار حرکتی مجازی سولی در حال حاضر برای دکمه‌ها، شماره‌گیرها و اسلایدرها توسعه پیدا کرده است.

همچنین کارگران یک کارخانه‌ی تولیدی با استفاده از تکنولوژی سولی می‌توانند دستگاه‌ها را از راه دور کنترل کنند و درنتیجه میزان آسیب‌دیدگی در محیط کار به حداقل خواهد رسید. گوگل در حال حاضر با شرکت‌هایی مانند ال‌جی،کوالکام، جی‌بی‌ال و... همکاری می‌کند و به زودی شاهد گسترش آن در محصولات و ورودشان به بازار خواهیم بود.

محققان نیز از سولی استفاده می‌کنند

محققان دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند مقاله‌ای را ماه گذشته منتشر کرده‌ و جزئیات امکانات سخت‌افزار سولی را ارائه کرده‌اند. آن‌ها در پروژه‌ی RadarCat دقت سولی را بالا تعریف کرده‌اند زیرا می‌تواند مواردی مانند جهت قطب‌نما و تنظیم آجرهای لگو را با دقت مشخص کند.

محققان همچنین متوجه شده‌اند که سولی می‌تواند اشیایی مانند سیب، پرتغال و دیسک‌های سخت را تشخیص دهد. تشخیص جنس اشیای ساخته‌شده از شیشه، مس یا فولاد و همچنین تشخیص نوع نوشیدنی موجود در لیوان، نحوه‌ی نگه داشتن موبایل یا تشخیص اندام در معرض تماس با تلفن هوشمند از دیگری امکانات سولی است.

همکاری گوگل با سایر شرکت‌ها

گوگل در راستای توسعه‌ی پروژه‌ی خود قرارداد چندساله‌ای با شرکت Immersion، شرکتی پیشرو در زمینه‌ی هاپتیک (مهارت‌های لمسی و عضلانی) بسته است. این شرکت مستقل و پیشرو به سازندگان بازی کمک می‌کند تا از احساسات، لرزش، تکان خوردن و صدای غر زدن برای گرفتن بازخورد کاربران استفاده کنند. این قرارداد به گوگل اجازه می‌دهد از تمام سه هزار اختراع این شرکت استفاده کند.

بستن این قرارداد بسیار مهم است زیرا Immersion تابه‌حال چندین شکایت قانونی علیه شرکت‌هایی مانند اپل،مایکروسافت، سامسونگ و سونی را برنده شده است. قراردادی که حق استفاده از تمام اختراعات شرکتی مانند Immersion را در اختیار گوگل قرار دهد، مطمئنا رقم بسیار بالایی داشته است.

بازخوردهای هاپتیک برای توسعه‌ی سولی بسیار مهم است زیرا گاهی‌اوقات ژست‌های حرکتی که در هوا کشیده می‌شوند، از نظر روانشناسی تحلیل نشده و درنتیجه به‌درستی در دستگاه تعبیر نمی‌شوند. به‌عنوان مثال کاربر برای چرخاندن دکمه‌های خیالی باید حسی از کلیک کردن روی ساعت هوشمند را تجربه کند تا متوجه شود واقعا تغییری رخ داده است.

اخبار و قراردادهای جدید نشان می‌دهند که گوگل قصد دارد تحول بزرگی در دنیای رابط کاربری ایجاد کرده و برقراری ارتباط با دستگاه‌های الکترونیک از طریق لمس صفحه‌نمایش را برای همیشه کنار بگذارد.