لاکپشت زیر پوست استقلال!
به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از ایران ورزشی، استقلال برای رسیدن به جایگاهی که سپاهان در نیمفصل تسخیرکرد همه ابزار لازم را در اختیار دارد. خط حملهای کامل؛ با بازیکنانی متنوع که هر یک قابلیتهای متفاوتی نسبت به دیگری دارند. سرمربی استقلال از گزینههایی در خط آتش خود سود میبرد که هم توانایی بازی فیزیکی و درگیرانه را دارند، هم بازی فانتزی.
در واقع استقلال در فاز هجومی توامان میتواند یک تیم تکنیکی و غیرقابل مهار باشد و هم تیمی با بازی مستقیم و احتمالا فیزیکی. دلیل این دیدگاه هم کاملا روشن است. به اسامی بازیکنانی که میتوانند برای خط حمله استقلال بازی کنند اگر بنگریم، مهر تایید میزنیم بر این باور که استقلال بازیکنان گوناگونی برای بازی در خط حمله خود دارد که این برای اجرای هر نوع تاکتیکی مناسب است.
در نیمفصل بارها به سرمربی استقلال خرده گرفته شده که چرا ترکیب استقلال را پیدرپی تغییر میدهد. شاید یکی از دلایلی که شفر را به این سمت وسو سوق میداد همین تنوع بازیکن بود. ویژگی که البته سرمربی استقلال تا امروز نتوانسته به شکل عالی از آن بهره ببرد اما بخش اعظمی از تمایلات پیرمرد در تغییر چندباره ترکیب استقلال را باید در همین ماجرا جستجو کرد و نباید او را متهم به بیثباتی ساخت. البته این ویژگی نیز دلیل نمیشود تا ناتوانی سرمربی استقلال در انتخاب یک ترکیب آرمانی توجیه شود اما باید از این زاویه نیز به موضوع نگریست و بخشی از دلایل بیثباتی ترکیب استقلال را از زاویهای مثبت به ارزیابی گذاشت.
استقلال در لیگ جزو معدود تیمهایی است که همزمان در خط حملهاش سرعت و قدرت را دارد. چیزی که حتی در سپاهان امیر قلعهنویی وجود نداشته و اگر میبینیم این تیم اکنون در صدر جدول با بیشترین گل زده جا خوش کرده بیشتر به دلیل اجرای صحیح همان خواستههایی است که سرمربی این تیم دارد. در حقیقت سپاهان در شکل اجرا موفقتر از استقلال بوده و توانسته با همان داشتهها و برخورداری از بازی فیزیکی و مستقیم به خصوص ارسالهای بلند، بیش از استقلال و سایر تیمها فاتح دروازهها لقب بگیرد.
دیگر تیمها برخلاف استقلال از تعدد بازیکن در خط حمله خود بیبهرهاند. پدیده را هم میتوان مثال زد. آیا آنها به اندازه استقلال از داشتن بازیکنان قدرتی و سرعتی در خط حمله خود بهره میبرند؟ هرگز! اگرمیبینیم پدیده بالاترازاستقلال قراردارد، آنها نیز وضعیت کنونی را مرهون اجرای صحیح تاکتیکهای یحیی هستند وگرنه نماینده مشهد نیز تیمی دستنیافتنی برای استقلال محسوب نمیشود.
پرسپولیس هم دیگر تیمی است که همامتیازبا سپاهان و پدیده بالاتر از استقلال مستقر شده. تیمی که یقینا در نیمفصل دوم با اضافه شدن مهدی ترابی و سروش رفیعی وضعیت هجومی بهتری خواهد یافت. شاید از این حیث استقلال فقط با رقیب سنتیاش در یک سطح قرار بگیرد و بتوان گفت که در لیگ هجدهم فقط پرسپولیس است که توان رقابت با استقلال را دارد اما آنچه در جدول رقم خورده، 6امتیازعقبماندگی استقلال از رقیب دیرینه است آن هم درشرایطی که سرخها نیمفصل را بدون حق استفاده از بازیکنان جدید سپری کردهاند.
به این اسامی بنگرید: مهدی قائدی، اللهیار صیادمنش، روحالله باقری، مرتضی تبریزی، گونکالوس. اینها تنها گوشهای از بازیکنان هجومی استقلال محسوب میشوند که قابلیت بازی در خط حمله را دارد و میتوانند به عنوان گلزن در ترکیب استقلال به میدان بروند. ایضا به این اسامی باید نام محسن کریمی، داریوش شجاعیان، طارق همام و پاتوسی را هم اضافه کرد. رضا آذری جوان تازهکار آبیها هم در خط حمله بازی میکند؛ مجموعهای کامل که تلفیقی از تجربه و جوانی را با هم خود دارد. بازیکنانی که هم درقالب بازی سریع میگنجند وهم بازی مستقیم و فیزیکی.
سرمربی استقلال نیز بیمیل نیست به دلیل تعدد بازیکن تیمش را با آرایش هجومی وارد لیگ کند. البته این یک بخش ماجرای حل بحران نیمکتنشینی است اما درعین حال سرمربی استقلال اگر میخواهد با این ترکیب ایدهآل و بینقص به توفیق برسد، باید هنر استفاده از این مجموعه را هم داشته باشد و تیمی را پدید آورد که در میانگین گلزنی نیز شرایط مطلوبتری را ایجاد کند. استقلالی که شفر با این مجموعه ساخته (البته باید الحاجی گرو را هم که نیمفصل دراستقلال بود در این قاب قرار داد) در15بازی 18گل به ثمر رسانده که میانگین 1.2گل در هرمسابقه است. یعنی فقط 0.2گل بالاتر از عدد یک.
استقلال روزگاری درهمین لیگ و بدون در اختیار داشتن چنین خط حمله پربازیکن و متنوعی میانگین گل زدهاش تا عدد 2.75هم رسیده بود و حال این سوال پیش روی سرمربی استقلال قرار گرفته که چرا از این مجموعه نمیتواند تیمی گلزنتر و هجومیتر بسازد؟ آیا نیمفصل دوم زمان شکوفایی پیرمرد با کاملترین خط حمله لیگ است؟ آیا میتوان روی این باور امیدوار بود و دل بست به تیمی که با چهرهای متفاوت گام به بازیهای نیمفصل دوم لیگ هجدهم بگذارد؟