چرا چوب خط جواد خیابانی پر نمی‌شود؟

به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از همشهری ورزشی، از ابتدای فصل همه می‌دانستند که سیستم قرعه‌کشی لیگ قهرمانان اروپا در این فصل عوض شده و در دور یک چهارم، مسابقه‌ها تا فینال قرعه کشی می‌شوند و تکلیف میزبانی و میهمانی هم مشخص می‌شود. حتی اگر کسی اول فصل هم این موضوع را نمی‌دانست، وقتی 8تیم در یک چهارم نهایی حریفان خود را شناختند دیگر همه فهمیدند که اوضاع از چه قرار است. حالا اگر از جواد یا مدیرانی که او را برای گزارش بازی انتخاب می‌کنند، بپرسی که چرا این اطلاعات پیش‌پاافتاده را نمی‌داند، لابد همان جواب نخ‌نما را می‌شنوی که گزارشگر هم آدم است و ممکن است اشتباه کند.

اما آیا واقعا چنین اشتباهی در چنین سطحی طبیعی است و باید به‌حساب سوتی یا اشتباه لپی گذاشت؟ از روزی که یک چهارم نهایی قرعه‌کشی شد، همه درباره برنده‌های احتمالی و رویارویی‌شان در نیمه‌نهایی و فینال حرف می‌زدند. مثلا همان روز معلوم شد که بارسلونا و لیورپول نمی‌توانند با هم به فینال بروند چون در یک طرف جدول هستند و اگر برنده شوند، در نیمه‌نهایی با هم بازی خواهند کرد. چطور می‌شود تصور کرد که یک گزارشگر تلویزیونی این همه بحث و پیش‌بینی در تلویزیون، سایت‌ها و فضای مجازی را ندیده باشد؟ در مورد گزارشگرهای فوتبال فرض اول این است که عاشق کارشان هستند و بیش از یک طرفدار معمولی بازی‌ها و رویدادهای مختلف را پیگیری می‌کنند. اگر این هم نباشد- که بعید است- به واسطه اینکه شغلشان گزارش کردن فوتبال است، باید بازی‌ها را ببینند و اخبار را بخوانند، حتی اگر دوست نداشته باشند.

اشتباه عجیب جواد خیابانی را - که البته در نیمه دوم تلاش کرد تصحیحش کند-باید به چه حسابی بگذاریم؟ اینکه دیگر فوتبال را دوست ندارد؟ او ترکیب بارسلونا در این فصل را نمی‌شناسد و می‌گوید«از بازیکنان ثابت بارسلونا که روی نیمکت نشسته می‌توان به فرمایلن اشاره کرد». هر کسی نصفی از بازی‌های بارسلونا را دیده یا اخبارش را دنبال کرده باشد، می‌داند که فرمایلن به‌دلیل مصدومیت‌های پیاپی، به ندرت بازیکن ثابت بارسلونا بوده. این فصل هم در لالیگا، جام حذفی و لیگ قهرمانان مجموعا 11بار فرصت بازی پیدا کرده است.

جواد خیابانی از صدا و سیما که رسانه همگانی است و بخش زیادی از هزینه‌هایش از جیب مردم می‌رود، حقوق می‌گیرد که فوتبال ببیند، درباره فوتبال مطالعه کند و در نهایت فوتبال گزارش کند. اما به‌نظر می‌رسد او دیگر علاقه‌ای به دو بخش اول کارش ندارد. نه فوتبال می‌بیند، نه اخبارش را پیگیری می‌کند، با وجود این همچنان مطمئن است که مدیران این رسانه‌ هر اندازه که سوتی بدهد و اشتباه عجیب و غریب بکند، باز هم فرصت گزارش کردن را از او نمی‌گیرند.