چرا پنتاگون به موضوع یوفوها علاقه نشان می‌دهد؟
به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از گجت نیوز، پیش‌تر پنتاگون یک برنامه 22 میلیون دلاری، موسوم به «شناسایی تهدیدات هوا-فضایی پیشرفته» را برای تحقیق روی موارد مشاهده‌ی یوفو در دست اجرا داشت که حالا دیگر لغو شده است. اما به تازگی مقرراتی را وضع کرد تا نیروهای نظامی ایالات متحده، مشاهده یا مواجهه‌ی خود با اشیای پرنده ناشناس را به شکلی سازمان‌یافته گزارش کنند.
البته به نظر می‌رسد پنتاگون قصد دارد واژه‌ی «ناشناس» را فاکتور بگیرد تا از جنجال‌برانگیز بودن موضوع بکاهد؛ ولی در واقع می‌توان گفت که منظور همان یوفوها هستند. پاسخ به اینکه چرا پنتاگون به دنبال چنین چیزی است، شاید در یادداشت ایان بوید (Iain Boyd) نهفته باشد. او که در گذشته مشاور علمی نیروی هوایی آمریکا بود و اکنون استاد مهندسی هوا-فضا در دانشگاه میشیگان است می‌گوید:در جریان یک عملیات نظامی چه در زمان صلح باشد یا جنگ؛ اگر خلبانی با چیزی مواجه شود که نداند بی‌ط‌رف است یا متعلق به نیروهای دوست و دشمن، چطور باید واکنش نشان دهد؟ خوشبختانه نیروهای نظامی می‌توانند از تکنولوژی‌های پیشرفته برای شناسایی اشیای مرموز در آسمان استفاده کنند.
به بیان دیگر اگر خلبان یا سربازی از آگاهی کامل نسبت به محیط پیرامون خود برخوردار نباشد و شرایط را به درستی ارزیابی نکند؛ می‌تواند تصمیم آنی و اشتباهی بگیرد که مثلا به آغاز ناخواسته‌ی جنگ یا شلیک به نیروهای خودی منجر شود.
حالا که موارد مشاهده یوفو در سراسر جهان از 8000 بار در سال تجاوز می‌کند، مشکل جدی‌‌تر به نظر می‌رسد؛ به ویژه وقتی که یک خلبان در چنین موقعیتی قرار بگیرد و مرکز کنترل زمینی یا سایر خلبان‌ها نتوانند به او کمک کنند.
مشاهده‌ی چیزهای عجیب در آسمان و زمین، خواه یوفو باشد یا هر چیز دیگر؛ پیشینه‌ای تاریخی دارد. از ملوان‌هایی گرفته که پری دریایی می‌دیدند یا هیولای لُخ‌نس در اسکاتلند و پاگنده در کوه و جنگل؛ تا بیگانگان خاکستری با بشقاب پرنده و سایر اشیای پرنده که رویت‌شان گزارش شده است.
پشت برخی از این مشاهدات یک توضیح منطقی وجود دارد؛ مثلا اشتباه گرفتن جانوری به نام گاو دریایی (manatee) با پری دریایی یا یک چوب شناور در آب با هیولای لخ‌نس. در برخی موارد هم هواپیماهای جنگنده در حال پرواز آزمایشی بودند که با بشقاب پرنده اشتباه گرفته شدند. بوید می‌گوید که گزارش‌های مربوط به مشاهده یوفو یا چیزهای عجیب دیگر، ناشی از تفسیر نادرست بشر از آنچه است که می‌بینید.
با این وجود، هنوز هستند چیزهایی که واقعا ناشناخته‌اند. به عنوان مثال در سال 2004، گزارش‌هایی منتشر شد که به مشاهده 20 وسیله هوایی غیر عادی توسط پرسنل نیروی دریایی آمریکا اشاره داشتند؛ هنگامی که یکی از ناوگان‌ها در حال رزمایش در خط ساحلی کالیفرنیا بود.
این ناوگان شامل ناو هواپیمابر یو اس اس نیمیتس (USS Nimitz) و رزم‌ناو موشکی یو اس اس پرینستون (USS Princeton) می‌شد. نیروی دریایی دو جت F/A-18F را برای شناسایی این اشیای پرنده اعزام کرد؛ چرا که آن‌ها امنیت اجرای مانورهای هوایی را به خطر می‌انداختند. گزارش کامل این رویداد حاوی اظهارات شاهدین ماجرا، یک ویدیو و داده‌های کشتی‌هایی است که اشیای پرنده را در رادار خود گرفته بودند.
یکی دیگر از موارد پرسروصدای مشاهده یوفو، به نیروی هوایی مکزیک مربوط می‌شود. وزارت دفاع این کشور هم ضمن تایید موضوع، گفته است که خلبانان هنگام پرواز بر فراز ایالت چنوبی کامپچه، 11 شی پرنده غیر قابل شناسایی را رویت کردند.
نکته جالب این است که از بین یازده شی، تنها 3 تای آن‌ها در رادار پیدا بودند؛ آن هم در حالی که خلبان‌های نیروی هوایی خود را در محاصره‌ی این وسایل پرنده می‌دیدند. وزرات دفاع مکزیک یک ویدیو را هم در این رابطه منتشر کرده است.
مستندات دیگری هم از چنین مشاهداتی وجود دارد که هنوز بسیاری از آن‌ها غیر قابل توضیح هستند. اما برای شناسایی یوفوها چه آینده‌ای قابل تصور است؟ آن‌طور که نیروی دریایی ایالات متحده می‌گوید:در سال‌ها اخیر، به دفعات ورود اشیای پرنده ناشناس یا غیرمجاز به مناطق تحت کنترل نظامی گزارش شده است. بنابر ملاحظات ایمنی و امنیتی، نیروی دریایی و نیروی هوایی ایالات متحده این گزارش‌ها را بسیار جدی می‌گیرند و هر یک را به دقت بررسی می‌کنند.
البته این بیانیه به معنای تجدید نظر پنتاگون و قوای نظامی آمریکا درباره گزارش‌های مربوط به مشاهده‌ی یوفوها نیست. بلکه فقط نیروی دریایی اذعان دارد به اندازه‌ای گزارش موثق از ملوانان و خلبان‌های خود دریافت کرده که لازم است به جای نادیده گرفتن، آن‌ها را به طور رسمی ثبت و پرونده‌سازی کند. در ادامه‌ی این بیانیه آمده: دستورالعمل به‌روز شده‌ای در حال تدوین است تا بتوان هر یک از این گزارش‌ها را به نهاد آگاه مربوطه ارجاع داد.
شاید بعدها بتوان برای تشخیص ماهیت یوفوها، هوش مصنوعی را نیز دخیل کرد تا با تفسیر داده‌های جمع‌آوری شده از رادارها و سنسورهای مختلف نظامی؛ اطلاعاتی را درباره ابعاد، شکل، دامنه‌ی حرکت و سرعت اشیای ناشناس پرنده به دست آورد. فعلا اما نیروهای دریایی و هوایی آمریکا، باید روی شیوه‌ی جدید گزارش‌دهی تمرکز کنند. اینکه پنتاگون تا چه حد این اطلاعات را جدی می‌گیرد و گام بعدی‌اش چیست، در آینده مشخص خواهد شد.
