به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از طرفداری، وقتی یک سرمربی با افتخار پس از بیست و چند سال از یک تیم جدا می‌شود، جایگزین کردن آن دشوار است. اوضاع وقتی بدتر می‌شود که تیم نیاز به تغییر نسل داشته باشد و آن ثبات گذشته نیز از بین برود. تیم قهرمان سر الکس فرگوسن تحویل دیوید مویس داده شد ولی نیروی جوانی و طراوت گذشته از بین رفته بود. از این رو مدیران منچستریونایتد تصمیم به تغییر نسل در زمان لوئیس فن‌خال و سپس ژوزه مورینیو گرفتند. توجه باشگاه نیز از آکادمی و خریدهای کم هزینه، به ستاره‌های دیگر تیم‌ها تغییر پیدا کرد.
انتقال برباتوف از تاتنهام، گران‌ترین خرید فرگی بود که هزینه‌ای حدود 30 میلیون پوند در پی داشت. 9 مورد از 10 خرید گران‌قیمت تاریخ یونایتد، پس از زمان سر الکس اتفاق افتاده‌اند. هر چند که تورم بازار در این چند ساله قابل توجه بوده اما مالکان باشگاه نیز بیشتر از گذشته دست به جیب شده‌اند. در این مقاله عملکرد بازیکنانی را بررسی می‌کنیم که انتقال آنها به یونایتد با سر و صدای زیادی همراه بوده است. هزینه انتقال، دستمزد بالا یا نام بزرگ بازیکنان، دلیل انتخاب آنها بوده است.
خوان ماتا: در ژانویه 2014 بود که یونایتد اوضاع خوبی نداشت و فشار روانی زیادی بر سرمربی و مدیران وارد می‌شد. ماتا نیز فصل پیش از آن، آقای پاس گل لیگ جزیره شده بود و تنها به دلیل کم‌توجهی سرمربی و باشگاه بود که قصد ترک چلسی را داشت. 37 میلیون پوند برای این بازیکن پرداخت شد که در تاریخ باشگاه بی‌سابقه بود. ماتا البته چندان در پست اصلی خود به بازی گرفته نشد ولی در مجموع عملکرد مثبتی داشت که در مقاله قبلی آن را مورد بررسی قرار داده‌ایم.
آنخل دی‌ماریا: این بازیکن با ورود هامس رودریگز به رئال مادرید، جای خود را تنگ دید و این فرصتی بود تا باشگاه‌هایی مانند منچستریونایتد به دنبال دی‌ماریای آماده بیافتند. یونایتد با پرداخت 75 میلیون یورو (59.7 میلیون پوند) برنده نبرد با پاری سن ژرمن شد اما از طرفی رکورد خرید لیگ جزیره شکسته شده و انتظارات بالا رفته بود. شماره 7 جدید تیم، تنها چند ماه اول را خوب سپری کرد و در ادامه آنقدر افت کرد که در نهایت محبوبیت خود را از دست داد، سپس ساز جدایی سر داد و با افتی 15 میلیون پوندی به همان PSG فروخته شد.
رادامل فالکائو: فالکائوی بزرگ از یک مصدومیت طولانی مدت برگشته بود و انتقال دائمی‌اش منطقی نبود؛ پس با قرارداری قرضی به هزینه 6 میلیون پوند به الدترافورد پا گذاشت. طبق گفته گاردین، او حقوقی 190 هزار پوندی در هفته می‌گرفت که در آن زمان حقوق بسیار خوبی محسوب می‌شد. با این حال طی 26 بازی تنها 4 گل به ثمر رساند و در این زمینه حتی از فلینی و هررا نیز رتبه پایین‌تری داشت. فالکائو در فصل بعدی (در چلسی) نیز ناموفق بود و دوباره به موناکو بازگردانده شد.
باستین شوان‌اشتایگر: باستین حتی برای هواداران سایر تیم‌ها هم قابل احترام بود. همه از خرید 10 میلیون یورویی او استقبال کردند. در فصل اول حضورش تنها 18 بازی در لیگ برتر انجام داد اما به لحاظ فنی عملکرد بدی نداشت. حقوق 10 میلیون یورویی او در هر سال، جذب بازیکنان جدید را دشوار کرده بود. از طرفی مصدومیت‌های پیاپی و عدم جدیت برای ریکاوری باعث خشم ژوزه مورینیو شده بود. در نهایت شوان‌اشتایگر یونایتد را به مقصد MLS ترک کرد.
آنتونی مارسیال: با احتساب بندهای پاداش بالقوه، یونایتد چیزی حدود 60 میلیون پوند برای مارسیال هزینه کرد. این رقم، رکوردی در انتقال بازیکنان زیر 20 سال بود که البته هایجک پدرو توسط چلسی نیز در آن بی‌تأثیر نبود. مارسیال در فصل اول حضورش بهترین گلزن تیم شد اما سه فصل بعدی را کمتر از حد انتظار ظاهر شد. تلاش او در در فصل اخیر مورد انتقاد بوده ولی با این حال انتقال آزاد او نیز منطقی نبود. مارسیال اواسط فصل اخیر با حقوقی بین 200 تا 250 هزار پوند در هفته حاضر به تمدید قرارداد شد و فرصتی دیگر برای اثبات خود خواهد داشت.
زلاتان ابراهیموویچ: از اول هم مشخص بود که زلاتان یک گزینه کوتاه‌مدت خواهد بود. او در 34 سالگی با انتقالی آزاد به یونایتد پیوست و در کنار پوگبا، بیشترین حقوق لیگ جزیره را دریافت می‌کرد. او با اینکه در اواخر فصل مصدوم شد اما بهترین گلزن تیم لقب گرفت. ایراهیموویچ در تمام مسابقات 28 گل و در لیگ برتر 17 گل به ثبت رساند. برخی، دلیل گل‌های زیاد زلاتان را فدا شدن دیگر بازیکنان برای درخشش زلاتان می‌دانند؛ برای مثال ماتا که رتبه دوم گلزنی در لیگ را داشته، تنها 6 گل به ثمر رسانده است. با این حال او فصل خوب و قابل قبولی را در یونایتد گذراند. تمدید قرارداد زلاتان در فصل بعد و با حقوقی بسیار پایین‌تر انجام گرفت اما با ادامه مصدمیت‌ها، تنها توانست 5 بازی در لیگ انجام داد و سرانجام از تیم خداحافظی کرد.
پل پوگبا: بازگرداندن پوگبا به منچستریونایتد بدون شک پر سر و صدا ترین انتقال این شش سال بوده است. یونایتد رکورد انتقال دنیا را شکست و بیشترین حقوق لیگ برتر را به پوگبا پرداخت کرد و از طرف دیگر، انتظار درآمد تبلیغاتی زیاد و بهبود نتایج را داشت. پوگبا در فصل اول بیشترین دقایق بازی را در بین بازیکنان تیم داشت و کسب سه جام، نمود یک آینده روشن برای او و تیم را می‌داد اما در دو فصل بعدی دو مشکل بزرگ پدیدار شدند. اول نوسان در عملکرد پوگبا بود و دوم ایجاد حاشیه توسط خود او یا ایجنتش. پوگبا در تیم ملی یک رهبر بود و کاملاً بر روی موفقیت تیم تمرکز داشت ولی در یونایتد خیر. لینک شدن به سیتی، بارسلونا و رئال مادرید در کنار جدال با سرمربی، برای یونایتد قابل قبول نبوده و نیست. همه موارد را باید در کنار هم قرار داد و سپس قضاوت کرد: عملکرد فنی خوب پوگبا در فصل 2018-19 و در مقابل، حواشی و انتظارات...
روملو لوکاکو: در یک نظرسنجی از هوادارن منچستریونایتد قبل از اولین بازی لوکاکو، اکثر آنها ترجیح دادند که لوکاکو به جای زلاتان، اولین گزینه برای خط حمله باشد. روملو در اورتون و تیم ملی بلژیک یک قاتل محسوب می‌شد اما با تفکرات تدافعی در فصل اول و ازهم گسیختگی تیمی در فصل دوم، اصلاً آن بازیکن خطرناک دیده نشد. در مقایسه با سایر مهاجمان بزرگ لیگ جزیره، طی دو این فصل فرصت‌های زیادی برای این مهاجم 85 میلیون یورویی فراهم نشده و او نتوانسته ارزش‌های خودش را به نمایش بگذارد. اگر لوکاکو فصل آینده در یونایتد باشد، می‌توان در موردش به صورت عادلانه‌ای نظر داد.
الکسیس سانچز: یونایتد برای هایجک این بازیکن از منچسترسیتی هزینه گزافی پرداخت کرد. 350 هزار پوند در هفته حقوق ثابت اوست که گفته می‌شود پاداش‌های دیگری هم باید به آن اضافه کرد. شاید اگر سانچز همان کیفیت حضور در آرسنال را نشان می‌داد کسی خرده نمی‌گرفت اما افت شدید او باعث مشکلاتی در بحث فنی و حواشی شده است و حالا باشگاه تنها به دنبال رهایی از دست دریافتی این بازیکن است.
فرد: هافبک برزیلی به چهارمین خرید گران‌قیمت منچستریونایتد تبدیل شد اما نه زمان حضور مورینیو و نه سولسشر آن بازیکن مورد انتظار نبود. او انتخاب آخر سرمربی برای ورود به زمین بود و مک‌تومینای، هررا و ماتیچ همگی به فرد ترجیح داده شدند. فرد فصل اول را بد سپری کرد و باید دید در فصل آینده آن را جبران خواهد کرد یا خیر.
به لیست بالا می‌توان نام بازیکنانی مانند لوک شاو، ممفیس دیپای، ویکتور لیندلوف، هنریک میخیتاریان و نمانیا ماتیچ را هم اضافه کرد که هر کدام به دلیلی جزو انتقال‌های پر سر و صدا محسوب می‌شوند. منچستریونایتد هزینه زیادی را برای تغییر نسل متقبل شد اما باز هم کیفیت بازیکنان تیم راضی کننده نیست (بررسی خط به خط ترکیب فعلی منچستریونایتد). در واقع دو تغییر نسل تیم با شکست مواجه شد و حالا تغییر نسل بعدی جزئی از چالش‌های اوله گونار سولسشر است.
آیا منچستریونایتد باید تنها استعداد جذب کند؟
قطعاً خیر. درست است که اکثر خریدهای بزرگ باشگاه در این سال‌ها با شکست همراه بوده و باید توجه بیشتری به بازیکنان بومی و جوان شود اما یونایتد نباید در این زمینه هم افراطی عمل کند. شرایط وقت مشخص می‌کند که چه نوع بازیکنی خریداری شود. برای مثال در دفاع وسط لیندلوف و بایی در سن کم خریداری شدند اما نتوانستند کیفیت خط دفاعی را افزایش دهند؛ پس در این پست خرید یک بازیکن باتجربه لازم است.
مدیران منچستریونایتد باید در وهله اول بازیکنان کلیدی را حفظ کنند. خبر خروج هررا، پوگبا و لوکاکو چندان جالب نیست و نباید در پست‌های غیرضروری تغییر ایجاد کرد. قدم دوم، نگاه به جوانان پر تعداد تیم است: آنخل گومز، تاهیت چونگ، اسکات مک‌تومینای، اکسل توانزبه، میسون گرینوود، تیموتی فوسو منساه، جیمز گارنر، دیوگو دالوت، آندرس پریرا و... همگی بازیکنانی هستند که می‌توانند پیشرفت کنند و خرید استعدادهایی هم سطح آنها بی‌معنی است. اکثر باشگاه‌های موفق، تمایل به خرید بازیکنان 23 تا 26 سال دارند که تا حدودی اثبات شده هستند ولی می‌توانند سال‌های زیادی در تیم ماندگار باشند. در نهایت گزینه‌ها باید با وسواس بیشتر و جدا از درآمد تبلیغاتی انتخاب شوند تا این بار تغییر نسل با موفقیت صورت گیرد.
