مرگ سالانه ۱۷ هزار ایرانی در جاده‌ها
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایلنا، سید اسدالله جولایی در جلسه سیاست‌گذاری پنجمین کنفرانس بین‌المللی حوادث رانندگی که به میزبانی دانشکده فنی دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: ما در قبال حبس بدهکاران مالی همواره به این نحو صحبت می‌کنیم که افراد با همه مشکلات اگر روانه زندان شدند و با همت جمعی از خیرین از بند رهایی یافتند مشکل آن‌ها برای همیشه حل شده و احصای آلام این دسته از هموطنان محلی از اعراب ندارد اما در قبال بدهکاران دیات جرحی یا فوتی هرگز نمی‌توان این مسئله را مطرح کرد زیرا فرد یا خانواده‌ای که عزیز خود را در سانحه‌ای جاده‌ای از دست داده یا مجبور به نگهداری او روی تخت شده و هزینه‌های گزافی را بعضا تا آخر عمر برای درمان او باید بپردازد مشکل او هیچ‌گاه حل نمی‌شود. با حمایت نیکوکاران شخص زندانی بدهکار دیه از بند رهایی می‌یابد اما خانواده متوفی و مصدوم هیچ‌گاه از این گرفتاری و درد بزرگ خلاصی ندارد.
وی ادامه داد: با استناد به این صحبت باید به عرض برسانم سال‌گذشته افزون بر مرگ ۱۷ هزار هموطن ایرانی در مسیر جاده‌ها طبق آمار نزدیک به ۳۶۰ هزار ایرانی در پی شیوه‌های رانندگی غلط مصدوم شده و ۳۵۰۰ نفر هم برای ابد معلول شدند و این نهایت گرفتاری ما یا این خانواده‌ها نیست، زیرا اگر به آمار چند سال اخیر نگاه کنید هر سال ۱۷ هزار نفر و بعضا بیشتر از این آمار اضافه شده‌اند. بیایید باور کنیم معضل جاده‌ها نه فقط یک مشکل تخصصی بلکه یک معضل بزرگ ملی است.
مدیرعامل ستاد دیه کشور اظهار کرد: جای شگفتی دارد بسیاری از ما با استماع خبر کشته شدن ۵ هموطن عزیز در زلزله استان آذربایجان‌شرقی غرق در تالم می‌شویم اما از شنیدن خبر کشته شدن نزدیک به ده هزار نفر ایرانی تنها در طول ۹ ماهه امسال باکی و اندوهی به دل راه نمی‌دهیم. آن اتفاق ناخواسته بود و این تصادفات بحث عامل انسانی دخیل است اما ما برای تعیین مقصر اینجا جمع نشده‌ایم، گعده ما در این محل علمی بیش از آنکه به تشخیص عامل ارتباط داشته باشد به عوامل نظر دارد. بیایید کم‌کاری نهادهای متولی را هم ما نیت و نذر کنیم و برعهده بگیریم. بیایید دردهای بزرگ را محصور به آتش گرفتن نفتکش و سقوط یک هواپیما با نهایت ۵۰ سرنشین نکنیم. کشته‌شدن یک ایرانی بعد از چهار دهه فعالیت و شکوفایی انقلاب اسلامی خودش غیرقابل توجیه است تا چه رسد به اینکه در سال و روزهایی که دنیا و استاندارهای جهانی در مسیری دیگر حرکت می‌کنند ما با رشد فاحش کشته‌های تصادفات رانندگی در عرصه بین‌المللی رسانه‌ای شویم.
وی با اشاره به نقش صداو سیما و وزارت آموزش و پرورش در کاهش حداکثری تلفات جاده‌ای گفت: در شمار تلفات سوانح رانندگی سال گذشته جالب توجه است که ۲ هزار نفر افرادی که فوت کردند، دانش‌آموز بودند و این یعنی خسارت روی خسارت. کجا می‌توان خسرانی سنگین‌تر از سلب حیات از آینده‌سازان یک جامعه را پیدا کرد که ام‌القرای جهان اسلام معرفی می‌شود. ابراز خرسندی متولیان امر در کاهش تنها یک دهم درصدی کشته‌ها نسبت به فلان ماه و چند ماه قبل یک یاس غیرقابل تفسیر است که بدون شک این نامیدی با مشی دینی و سابقه تمدنی ما چندان قرابتی ندارد، اما شوربختانه قصه همین است که هست.
جولایی با اشاره به برگزاری کنفرانس‌ها متعددی با محوریت کاهش حوادث جاده‌ای گفت: ما سمینار و سمیحال و کارت و کیف کنگره‌های تخصصی خسته شدیم و حقا به ستوه آمدیم، دلسوزان حاضر در مدارس، برنامه‌سازان با اخلاص تلویزیون شما به داد این ملت برسید. در همین ماه‌های اخیر کثرت برنامه‌های موازی و کنفرانس‌های از دم مشابه در شیراز و شاهرود و مشهد شرایط که بهتر که نکرده اوضاع را به دلیل تبلیغات غیرواقعی مسموم هم نموده است. همایش‌هایی که در پاره‌ای مواقع شمایل نمایش به خود گرفته‌اند امروز با صرف هزینه‌های زیاد بدون تعارف مخرب ظاهر می‌شوند تا اصلاح کننده. هیچ شرکت خودروسازی یا فلان وزارتخانه درگیر در ساخت جاده‌های ایمن تره‌ای هم برای شرکت‌کنندگان این برنامه‌ها قائل نیستند. امروز بررسی و تحقیق کافی نیست. جمعی که اعضای آن روحیه مطالبه‌گری نداشته باشند خوب است به جای حضور در مراکز آکادمیک در کارهای تجاری حاضر شوند که خیر آن بیشتر و دعایش هم لااقل از جانب ما بدرقه راه‌شان قرار دارد.
مدیرعامل ستاد دیه کشور بیان کرد: در شرایط فعلی عمده برگزارکنندگان کنفرانس‌های مربوط به سوانح جاده‌ای بیش از آن که به موضوع اصلی گردهمایی و کارگروه‌های تخصصی در این باب توجه داشته باشند، به اطلاع رسانی در مورد تعداد مقالات دریافتی و اعلام زمان و مکان برنامه تمرکز دارند.
مدیرعامل ستاد دیه کشور با اشاره به هزینه‌های هنگفت ناشی از خسارات جانی و مالی تصادفات رانندگی گفت: با عنایت به مشکلات معیشتی مردم در سال‌های اخیر پرداخت ۱۱ هزار میلیارد تومان از سوی شرکت‌های بیمه برای تامین خسارت‌های ناشی از حوادث رانندگی یک فاجعه عظمی است که پیشنهاد می‌شود بیمه‌گر با صرف مبالغی در حوزه «پیشگیری از وقوع تصادفات»، نه اینکه فقط دردی از دردهای مردم را بکاهد، بلکه به نفع خود در کاهش پرداختی‌های کمتر طرح‌های پیشگیرانه را در اولویت قرار دهد.
