درخواست یک نماینده مجس برای حقیقت‌یابی حادثه کرمان

1. برگزارکنندگان این مراسم که می دانستند جمعیت استثنایی خواهد آمد، باید برای نقاط حادثه خیز تدبیر می کردند چنان که یک خبرنگار در صبح آن روز هشدار داده بود که در این نقطه تعدادی کشته می شوند و حاضر نشده بود در آنجا مستقر شود. اینجانب بعد از مراسم تهران که در آن عده زیادی از جمله خود بنده به مرز خفگی رسیدند در مقاله ای هشدار دادم که این حادثه تکرار نشود. متأسفانه یک خبرگزاری از درج آن خودداری کرد، شاید به این بهانه که نباید باعث کم شدن شور مردم شویم. اگر آن هشدار به گوش مسئولان می رسید شاید حادثه کرمان رخ نمی داد.

2. این رسم هجوم بردن به سمت تابوت در میان ما و این که حتما باید دستمان به آن برسد و تکه پارچه ای از آن را هم به عنوان تبرک با خود ببریم رسم نادرستی است. آنچه در لسان شرع آمده است که مستحب است زیر تابوت گرفته شود و چند قدم با آن برویم مربوط به موارد عادی است تا جنازه مسلمان روی زمین نماند نه تشییع چند میلیونی. در تشییع پیکر امام خمینی(ره) دیدیم که این رفتار باعث اسائه ادب به ایشان شد.

3. این نوع رفتار بی ارتباط با نوع زیارت رفتن های ما نیست. در آنجا هم در هر شرایطی حتما باید دست ما به ضریح برسد ولو اینکه افرادی را هل بدهیم و موجب خفگی و مرگ آنان بشویم. غافل از اینکه روح زیارت چیز دیگری است.

4. متأسفانه مربیان جامعه ما مانند روحانیت، صدا و سیما، نیروهای انتظامی هیچ گاه به اصلاح این نقطه ضعف مردم نپرداخته اند و معمولا آن را ناشی از شور دینی تلقی می کنند. باید به مردم آموزش داده شود که در این گونه تشییع جنازه ها، مردم باید بایستند و جنازه از مقابل آنها عبور کند بدون آنکه به طرف آن هجوم ببرند. نمونه آن را در سایر کشورها می توانیم ببینیم.

5. لازم است کارگروهی برای تحقیق در علل رخ دادن حادثه کرمان تشکیل شود و قاصران مورد مؤاخذه قرار گیرند و اقدامات لازم برای آینده انجام شود.