نیاز فوتبال ایران به ایده‌های نو
به گزارش اقتصاد نیوز به نقل از سایت خبر ورزشی، ریاست فدراسیون فوتبال یکی از پست‌‌های جذاب ورزش ایران است و هر مدیری که روی صندلی این پست بنشیند به چهره مهم و تأثیرگذاری تبدیل می‌شود. هر مدیری که در فوتبال فعال است، در رویاهایش به نشستن روی این صندلی فکر می‌کند. با این حال نامزدهای احتمالی پیش از ورود به این رقابت باید با خودشان صادق باشند و با در نظر گرفتن توانایی‌های‌شان و شرایط فعلی فوتبال و کشور قدم در این مسیر دشوار بگذارند.
هر مدیری که روی این صندلی بنشیند چالش بسیار سختی در پیش خواهد داشت. فوتبال ایران درگیر مشکلات مختلفی است که هرکدام می‌تواند تبدیل به یک بحران بزرگ شود.
مهم‌ترین مشکل فوتبال ایران بدهی‌های انباشته و کمبود بودجه است. هزینه‌های فوتبال ایران از درآمدش بیشتر شده و اگر تا امروز ورشکسته نشده باشد، با ادامه این روند سرنوشت بهتری در انتظارش نخواهد بود. فدراسیون در دوران جدید چارهای جز کم کردن هزینه‌ها و پیدا کردن راه‌های جدید درآمدزایی ندارد.
ضعف زیرساخت‌ها و برنامه‌ریزی پابرجاست و لیگ برتر و دسته‌های پایین‌تر بابت این موارد آسیب زیادی می‌بینند. در آموزش پیشرفت محسوسی دیده نمی‌شود و نتیجه آن درجا زدن فوتبال پایه و رکود در بخش فنی است. در ارتباطات بین‌الملل و تسلط بر امور حقوقی ضعف‌های آشکاری داریم و فوتبال ایران از این بابت در ماه‌های گذشته ضربات زیادی خورده است. هرکدام از این بخش‌ها نیاز به بازنگری دارد و رئیس آتی باید برای آنها برنامه جدیدی داشته باشد.
گمانه‌زنی درباره نامزدهای احتمالی از چند روز پیش شروع شده، ولی انتظار نمی‌رود در این رقابت چهره غیرمنتظره و ناآشنایی ببینیم. اساسنامه فدراسیون راه حضور افراد جدید به دایره بسته مدیران فوتبال را بسته است. این راه‌حلی بود که فدراسیون برای ممانعت از ورود افراد غیرمتخصص انتخاب کرد، ولی در عمل راه رقابت آزاد و ورود افکار جدید به ساختمان سئول را بسته است. آنها که سابقه دارند و در ظاهر متخصص هستند، در این سال‌ها چارهای برای این بحران‌ها نداشته‌اند. چقدر می‌توان امیدوار بود که آنها برای دوره جدید فدراسیون متحول شده باشند؟
با شروع این رقابت، تمرکز نامزدها روی لابی و جمع کردن آرا با امید کنار زدن رقیبان خواهد بود. رسیدن به مهم‌ترین صندلی فوتبال ایران از مسیر همین رایزنی‌ها و مذاکرات می‌گذرد، ولی روی دیگر این سکه مسئولیت سنگینی است که نیاز به برنامه دقیق، ایده نو و اراده قوی دارد. هر مدیری که می‌خواهد جانشین تاج شود باید نقشه مناسبی برای تحول فوتبال و خروج از بن‌بست فعلی داشته باشد. ادامه این روند در فوتبال ممکن نیست و فرجامی جز ناکامی نخواهد داشت. در پایان به 75 عضو مجمع می‌رسیم که قرار است رئیس بعدی فدراسیون فوتبال را انتخاب کنند. نقش کلیدی آنها در این انتخابات انکارناپذیر است و انتظار می‌رود به برنامه برتر رأی بدهند. افکار عمومی و خانواده فوتبال خاطرات خوبی از عملکرد سال‌های اخیر فدراسیون ندارند. انتظار می‌رود در انتخابات پیش‌رو و فدراسیون بعدی هم تعداد زیادی از همین مدیران حاضر باشند. با این حال چارهای نیست جز اینکه امید داشته باشیم فوتبال قدم در جاده جدیدی بگذارد.
