تلاش کشورهای عربی برای مذاکره و مصالحه ایران و آمریکا
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از شفقنا؛ ان‌پی‌آر نوشت: کشورهای شورای همکاری خلیج فارس، برای جلوگیری از جنگی در همسایگی شان، خواهان دیپلماسی شده با مقام های ایرانی در تماس قرار گرفته اند تا از تنش ها بکاهند و همچنین به تهران برای مقابله با کووید ۱۹، کمک های بشردوستانه هم فرستاده اند. این نکته ای است قابل توجه و از جهتی کنایه آمیز، با توجه به اینکه تا همین اواخر، این کشورها واشنگتن را به در پیش گرفتن سیاستی سخت تر در برابر ایران ترغیب می کردند.
اکنون پرسش این است که آیا آنها قادرند کار بیشتری برای کاهش امکان یک رویارویی نظامی میان آمریکا و ایران انجام دهند بی آنکه به ناخشنودی واشنگتن بیانجامد که ظاهرا بر رویکردی تنبیهی نسبت به تهران پافشاری دارد؟ این برای کشورهای شورای همکاری، کار آسانی نیست.
آنها تاب چالش فزاینده با دولت کنونی آمریکا بر سر ایران را ندارند چرا که کاخ سفید ممکن است تصمیم تازه اش به کاهش نیروها و تجهیزاتی که در خاک آنها مستقر است را، بازهم تکرار کند. آمریکا پیش از این تهدید کرده که این کار را خواهد کرد اگر سعودی ها به جنگ نفت با روسیه پایان ندهند. به هرحال واشنگتن، برای کشورهای خلیج فارس، نقش محافظ نهایی را دارد هرچند این اواخر نسبت به پایبندی اش به امنیت آنها، نگران شده اند.
پیام تصویب طرح دو حزبی محدود سازی اختیارات رییس جمهوری آمریکا برای جنگ با ایران- هرچند توسط ترامپ وتو شد- اما احتمالا مورد توجه کشورهای شورای همکاری قرار گرفت.
با اینهمه، واشنگتن نمی تواند به آسانی از منطقه ای بیرون شود که هنوز هم در اولویت برنامه امنیتی جهان و منافع کلیدی آمریکا قرار دارد. بنابراین، کشورهای شورای همکاری، جایگاه مستقلی در راهبرد ایران دارند.
آنها به این فاکتور نیاز دارند چرا که به سودشان نیست با سیاست کنونی آمریکا در برابر ایران همراهی کنند. پیروی از این رویکرد، می تواند به جنگی بیانجامد که به آنها زیان بزرگی وارد می کند. در چنین جنگی، آمریکا می تواند از پرسنل و دارایی های خود در منطقه محافظت کند اما کشورهای عربی، چندان قادر به این کار نیستند. حمله به زیرساخت نفتی آرامکو در پاییز گذشته، آسیب پذیری شرکای عربی را آشکار کرد. آنها برخلاف عراق در جنگ هشت ساله اش با ایران، از عمق راهبردی و انسجام دفاعی برخوردار نیستند.
کشورهای عربی، همچنین باید برای یک دگرش احتمالی در دولت آمریکا هم برنامه داشته باشند. هرچه بیشتر در کارزار “فشار حداکثری” بر ایران، مشارکت کنند، مسیر دشوارتری با یک دولت دمکرات که نوامبر سرکار بیاید خواهند داشت. همین الان هم با آنچه بن سلمان در داخل عربستان و در منطقه انجام داده، سازش با چنین دولتی در واشنگتن دشوار شده است.
پس این کشورها باید موازنه ای میان کنارآمدن با دولت کنونی و پل زدن به سمت دولت احتمالی بعدی در واشنگتن برقرار سازند. عاقلانه ترین کار این است که واشنگتن را ترغیب کنند که یک ابتکار جمعی دیپلماتیک را در مشارکت آنها، با ایران در پیش گیرد و همزمان فشار را بر شبه نظامیان و کنش های منفی تهران در منطقه حفظ کند.
اگر کشورهای عربی نتوانند یک تلاش دیپلماتیک را با دولت کنونی آمریکا در برابر ایران، سروسامان دهند، چه بسا بیشتر به متحدان اروپایی شان متکی شوند بویژه بریتانیا و فرانسه که مواضعشان با کشورهای عربی خلیج فارس سازگاری بیشتری دارد. آنها با این گزینه، احتمالا دستاورد زیادی نخواهند داشت چرا که در قیاس با تهران، دست ضعیف تری در چانه زنی دارند.
البته اولویت ایران هم در شرایط کنونی، پرهیز از جنگ است و همین چه بسا، تهران را به همگرایی با کشورهای عربی ترغیب نماید.
