کشف ۱۳ اسکلت در محوطه تخت‌جمشید

و با بیان اینکه آبراهه‌ها در تخت جمشید برای هدایت آب‌های سطحی بوده است، گفت: این آبراهه‌ها در دوره‌های تاریخی پر شده بود و از زمانی که موسسه شرق‌شناسی کاوش را آغاز کرد بخش‌هایی از آن پاکسازی شد، اما پس از آن تا دهه ۸۰ به فراموشی سپرده شد.

مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با بیان اینکه این پایگاه پاکسازی آبراهه‌ها را در چند فصل تعریف و در دستور کار قرار داد، افزود: علت اصلی برای مرمت و احیای آبراهه‌ها این بود که کاخ‌ها آبگیر بودند و ممکن بود که به کاخ‌ها آسیب وارد شود به همین دلیل برای حفظ کاخ‌ها احیای کانال آبراهه‌ها مجدد در دستور کار قرار گرفت.

فدایی با تشریح جزئیات این کشف تصریح کرد: در دروازه نیمه تمام که کاوش‌ها را به سمت حیاط صدستون لایروبی می‌کردیم به این بقایای اسکلتی برخوردیم که البته چرایی وجود این استخوان‌ها در این مکان، جای سوال است و مطالعات درباره این‌ها کامل نشده است.

مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با بیان اینکه شاید در آینده بتوان جوابی درباره وجود این اسکلت‌ها پیدا کرد، گفت: در کاوش امسال، بقایای اسکلتی از حیوان نیز مشاهده شد که در هر صورت قدمت این‌ها قطعا تاریخی و مربوط به بعد از ساخت تخت جمشید است.

فدایی با بیان اینکه در قطعات استخوانی کشف شده آشفتگی دیده می‌شود، تصریح کرد: اینکه مربوط به دوره اسلامی یا پیش از اسلام باشد مشخص نیست و نکته جالب این است که این استخوان‌ها در ارتفاع دو متری از کف آبراهه‌ها قرار داشته پس مشخص است که در لایه‌های تاریخی بوده، اما تشخیص زمان آن هنوز مشخص نیست.

او با بیان اینکه این کشفیات یک سناریو است که در کنار آثار دیگر این مجموعه معنا پیدا می‌کند، گفت: هدف اصلی احیای آبراهه‌ها بود که در حین انجام آن ۱۳ اسکلت نیز کشف شد.

یادمان تاریخی تخت جمشید که متعلق به دوره هخامنشیان است یکی از چهار اثر ثبت شده استان فارس در فهرست آثار جهانی است که در سال ۱۹۷۹ میلادی با شماره ۱۱۴ در سازمان جهانی علمی، فرهنگی ملل متحد (یونسکو) ثبت شد.

سلسله هخامنشیان از سال ۳۳۰ تا ۵۵۰ پیش از میلاد حکومت کردند. مجموعه جهانی تخت جمشید در شهرستان مرودشت و در فاصله ۵۵ کیلومتری شمال شیراز واقع شده است.