فعالیت حسن روحانی بعد از پایان دوران ریاست جمهوری اش
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اعتمادآنلاین، حسن روحانی تقریبا ۱۰ ماه دیگر باید جای خود را به رئیس سیزدهمین دولت جمهوری اسلامی تحویل بدهد، این در حالی است که به دلیل آنچه در هشت سال گذشته رخ داد نه در میان اصلاحطلبان پایگاه و جایگاهی دارد و نه میتواند در اردوگاه اصولگرایی به عنوان یکی از چهرههای شاخص تعریف شود.
اشرف بروجردی، فعال سیاسی اصلاحطلب، در گفتوگو با اعتمادآنلاین در این باره اظهار داشت: آقای حسن روحانی بعد از پایان دوره هشتساله دولتش حتماً در درون نظام باقی خواهد ماند. اساساً ایشان مخصوصاً بعد از آغاز دوره دوم در سال ۹۶، طوری رفتار کردند که همچنان به عنوان یکی از چهرههای نظام در عرصههای دیگر مورد توجه باشند.
رئیس کتابخانه ملی در ادامه سخنانش گفت: دقیقاً به همین دلیل روحانی بعد از خروج از پاستور به احتمال زیاد عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام میشود و ترجیح شخصیاش این خواهد بود که در فضای امنیتی مشغول فعالیت شود چرا که ایشان اساساً هیچگاه به طور پررنگ در فضای سیاسی و تحرکات مرسوم جریانهای سیاسی ورود نکرده و چه در دوران جنگ و چه پس از آن، در کارهای لجستیکی و امنیتی مشارکتی جدی داشته است. بنابراین بعید است وارد مسائل سیاسی روز شود.
او توضیح داد: علاوه بر این، رؤسای جمهوری سابق بعد از تحویل دادن دولت سرانجام خیلی خوبی نداشتند؛ به عنوان مثال سید محمد خاتمی که به گواهِ حامی و منتقد، دولتش منشاء خیرهای بسیار بود و رابطه جهان با ایران را بهبود بخشید، این روزها در حالی که در هیچ محکمهای محاکمه نشده است با انواع و اقسام ممنوعیتها روزگار میگذراند. البته مساله محمود احمدینژاد فرق میکند چون او بیتوجه به شرایط هر کاری که دلش میخواهد انجام میدهد و کاری ندارد که رفتارش چقدر ضرررسان است.
بروجردی ادامه داد: البته این رویکرد حسن روحانی موجب شد بین او و اصلاحطلبانی که در انتخابات ۹۲ و ۹۶ از او حمایتی بیچون و چرا داشتند فاصله بیفتد. به هر حال اصلاحطلبان از روحانی به حق توقع داشتند با در نظر گرفتن روندی که موجب برنده شدنش در انتخابات شده بود، در سیاستهای اعمالی و همچنین تصمیمگیریها نگاه و تفکر اصلاحطلبی را لحاظ کند. اما نه تنها به این انتظار بیاعتنایی شد بلکه مخصوصاً از دولت دوم به بعد، این موضوع روزبهروز بیشتر به محاق رفت.
اشرف بروجردی در پایان گفت: در دوره دولت روحانی کشور شرایط عجیب و غریبی پیدا کرد و دولتیها نتوانستند توقع عمومی را برآورده کنند. البته با هیچ متر و معیاری نمیتوان اهمالهای دولت تدبیر و امید را هم نادیده گرفت.