سورپرایز اکتبرِ ترامپ، زودتر از موعد رخ داد؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از جماران، تقریبا در همه انتخابات های ریاست جمهوری در آمریکا، در هفته های آخر یک «غافلگیری اکتبر» رخ می دهد؛ یک اتفاق معجزه آسا یا ویرانگر دقیقه 90 که یک کاندیدا را از کاندیدای دیگر جلو یا عقب می اندازد.
غافلگیری اکتبر که اغلب اوقات، اما نه همیشه، بدون دست داشتن مستقیم رقبای انتخاباتی رخ داده، یا چهره یکی از دو کاندیدا را برجسته می کند و او را در انتخابات پیش می اندازد یا نقاب از فساد یا بی تدبیری رقیب دیگر بر می دارد تا او را در رقابت عقب بیندازد.
امسال ماه اکتبر هنوز شروع نشده، طی دو هفته حداقل سه رویداد مهم رخ داده است: مرگ «روث بیدر گینزبرگ» قاضی دیوان عالی و کشمکش سیاسی برای جایگزینی او، اولین مناظره ریاست جمهوری که در آن دونالد ترامپ [در پاسخ به درخواست مجری مناظره مبنی بر محکومیت خشونت گروه های دست راستی مسلح] به گروه افراطی «پرود بویز» (پسران مغرور) [که در خشونت های نژادی در خیابان ها حضور داشته است] گفت «عقب بایستید و صبر کنید» [که معنای این را می داد که در حالت آماده باش باشید]، و نهایتا نتیجه مثبت آزمایش کرونای رئیس جمهور که او را در قرنطینه محبوس کرده است. این هر سه رویداد در حالی رخ می دهند که جو بایدن همچنان پیشتاز نظرسنجی ها است.
از آنجا که در اکثر انتخابات های آمریکا کاندیدای پیروز تنها با اختلافی اندک پیروز انتخابات می شود، همین که یک کاندیدا بتواند خود را اندکی جلو بیندازد کافی است که نتیجه انتخابات را تغییر دهد. و این به نوبه خود انگیزه ای ایجاد می کند که کاندیداهای انتخابات هم به غافلگیری اکتبر امید بندند، و هم تلاش کنند که قربانی آن نباشند.
تاخیر در مذاکرات صلح
در سال 1968 هنگامی که «ریچارد نیکسون» پس از چند سال دوری از سیاست وارد کارزار انتخابات ریاست جمهوری شد، او و «هنری کیسینجر» وزیر خارجه آینده اش پیام هایی مخفیانه به دولت ویتنام جنوبی فرستادند که در مذاکرات صلح شرکت نکند، با این ادعا که اگر نیکسون رئیس جمهور شود، مذاکرات شانس بهتری برای موفقیت خواهد داشت.
این که آیا واقعا آن پیام مخفیانه موثر بود یا نه مشخص نیست، اما به هر روی مذاکرات صلح چنان که نیکسون خواسته بود، به جایی نرسید. در پایان، نیکسون با فاصله ای اندک توانست از «هوبرت هامفری» پیشی بگیرد، و مانند ترامپ فقط با تصاحب سه ایالت مهم در در کالج الکترال پیروز شد.
تاخیر در آزادی گروگان ها
زمان بندی در آزادی گروگان های سفارت امریکا در تهران در ژانویه 1981 چنان عجیب و همخوان با جدول زمانی انتخابات بود که کنگره آمریکا یک گروه تحقیق و تفحص برای آن به راه انداخت.
جیمی کارتر بیشتر سال 1980 را بدون کسب موفقیت، صرف تلاش برای نجات 52 گروگان آمریکایی کرده بود. اوج ناکامی او در ماه آوریل رخ داد؛ زمانی «عملیات چنگال عقاب» (عملیات طبس) برای آزادی گروگان ها با کشته شدن چندین نظامی آمریکایی در سقوط بالگرد در صحرا ناتمام ماند.
هنگامی که سرانجام پس از انتخابات بحران حل وفصل شد و آخرین گروگان ها دقیقا در همان روز تحلیف رونالد ریگان به مقامات آمریکایی تحویل داده شدند، نظریه های توطئه بسیاری رواج یافت که مطابق آن، کارزار انتخاباتی ریگان به گونه ای با ایرانی ها مذاکره کرده بود تا گروگان ها را پیش از انتخابات آزاد نکند. البته تحقیقات کنگره هرگز این ادعا را ثابت نکرد.
بحران مالی و اقتصادی
وقتی در پاییز 2008 کاملا خارج از کنترل باراک اوباما و جان مک کین و خارج از کنترل هر کس دیگری، بحران مالی به امریکا رسید، آشفتگی آن مبارزات انتخاباتی تاریخی بیش از پیش افزوده شد.
فروپاشی اقتصادی و مالی در جهان که طی چندین هفته رخ داد، غافلگیری اکتبر به معنای مرسوم آن نبود. اما ورشکستگی بانک «لمن برادرز» در 15 سپتامبر، هر دو کاندیدا را مجبور به واکنش به یک بحران اقتصادی کرد که هرگز مانند آن را در طول زندگی شان تجربه نکرده بودند.
پیش از آن، مک کین درگیر مشکلات انتخاب «سارا پیلین» به عنوان کاندیدای معاونت ریاست جمهوری شده بود که ناآگاهی هایش درباره بدیهیات سیاست، اقتصاد و تاریخ، یک افتضاح عمومی به بار آورده بود.
تصور عمومی درباره قضاوت ضعیف مک کین در انتخاب پلین، اعتمادی را که ممکن بود وی در مقابله با بحران مالی و اقتصادی داشته باشد، زیر سوال برد و اصرار مکرر وی مبنی بر آن که «بنیان های اقتصاد ما قوی است» در شرایط وحشتناک آن ماه ها، قضاوت سیاسی او را بیش از پیش مورد تردید قرار داد.
بازگشایی پرونده ایمیل ها
شاید ویران کننده ترین غافلگیری اکتبر، اگر حوادث امسال را کنار بگذاریم، رویداد چهار سال پیش باشد.
هیلاری کلینتون یک کتاب مفصل درباره شکستش به ترامپ در سال 2016 نوشته است با عنوان «چه اتفاق افتاد». در فصلی از کتاب با عنوان «چرا»، می نویسد «چه شد که بسیاری از رای دهندگان از من دور شدند؟ اولین و مهم ترین عامل، مداخله بی سابقه مدیر وقت اف بی آی بود.»
وقتی «جیمز کامی» یک هفته و نیم قبل از انتخابات اعلام کرد که تحقیقات در مورد ایمیل های کلینتون از سر گرفته شده است، توجه رسانه ها برای چند روز به این موضوع معطوف شد، و ظن بسیاری از رای دهندگان را تقویت کرد که احتمالا داستانی پشت سر این ایمیل ها هست.
در پایان، تحقیقات چیز جدیدی پیدا نکرد و دو روز پیش از روز انتخابات، پرونده مختومه شد. اما تا آن زمان، چنان که نظرسنجی های رودررو از رای دهندگان نیز تایید می کرد، خسارت وارد شده بود. مطابق برخی از نظرسنجی ها، اعلامیه کامی آراء را 4 درصد جابجا کرد.
کلینتون نهایتاا با کمتر از 100 هزار رای کمتر از ترامپ در سه ایالت کلیدی، بازنده انتخابات شد، در حالی که در کل آرای ماخوذه در آمریکا 3 میلیون رای جلو بود.
