ستون پنجم صدام در جنگ با ایران چه کسانی بودند؟ +تصاویر

بارزترین نمونه همراهی کارکنان نیروی هوایی ارتش با حضرت امام خمینی (ره) بیعت همافران در تاریخ ۱۹ بهمن ماه ۱۳۵۷ بود که آن‌ها با حضور در محل اقامت امام با ایشان بیعت کردند و  شعار می‌دادند: «ما قطره‌ای از ارتش تو هستیم، خمینی».

همه این اتفاقات گذشت و انقلاب اسلامی به پیروزی رسید. نیروی هوایی ارتش که حامی انقلاب بود به جنگ ضد انقلاب در کردستان رفت و حتی نخستین شهید خود برای دفاع از انقلاب به نام شهید محمد نوژه را هم در کردستان به انقلاب تقدیم کرد. چندی بعد هم با حمله صدام به کشورمان باز هم نیروی هوایی بود که به عنوان آماده‌ترین نیروی نظامی کشورمان نخستین پاسخ را به ارتش بعث داد و به آن‌ها هشدار داد که عقابان آسمان ایران مراقب تمام وطن خود هستند.

نیروی هوایی ارتش بعدها و در طول دفاع مقدس علاوه بر عملیات‌های مهمی چون حمله به الولید یا اچ ۳، حمله به اوسیراک، کمان ۹۹، بمباران شهر کوت و بسیاری دیگر از عملیات‌ها نقش مهمی در نابودی توان نظامی ارتش بعثی داشت. این نیرو در این راه البته شهدای بسیاری را هم به انقلاب و کشورمان تقدیم کرده است که از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به شهید بابایی، شهید دوران، شهید اقبالی دوگاهه، شهید خلعتبری و بسیاری دیگر اشاره کرد.  

منافقین خلق چه خیانت‌هایی علیه مردم ایران انجام دادند؟

گروهک منافقین یکی از گروهک هایی بود که خیانت های بسیاری را علیه کشورمان انجام داد. مهم ترین این خیانت ها انفجار دفتر نخست وزیری، انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی، ترور مردم انقلابی و بی گناه در کوچه و خیابان و بسیاری دیگر را شامل می شود. البته آن ها در جنگ تحمیلی نیز به سوی دشمن بعثی رفتند و در چند عملیات که مهم ترین آن عملیات فروغ جاویدان بود علیه کشورشان جنگیدند و سعی داشتند تا به عنوان مزدوران صدام تا تهران پیشروی کنند. اما رزمندگان کشورمان در مقابل آن ها ایستادگی کردند و توطئه آن ها در نطفه شد. 

یکی دیگر از خیانت های منافقین که شاید کمتر به آن پرداخته شده باشد، حضور به عنوان ستون پنجم و ارائه خدمات اطلاعاتی به رژیم بعث بود. اما دیگر موردی که از خیانت های منافقین است و کمتر به آن پرداخته شده است به شهادت رساندن یکی از خلبانان نیروی هوایی ارتش است. در این گزارش می خواهیم تا شهید مذکور را معرفی کنیم.

منافقین کدام خلبان ایرانی را به شهادت رساندند؟

امیر سرتیپ خلبان شهید محمد علی فرزین یکی از خلبانان شهید نیروی هوایی ارتش است که اول اردیبهشت ماه سال ۱۳۲۸ در روستای شیرگاه از توابع قائمشهر در استان مازندران چشم به جهان گشود. هنگامی که  ۹ سال بیشتر نداشت به همراه خانواده خود به فیروزکوه مهاجرت کرد و دوران تحصیلات ابتدای را در دبستان مسعودی فیروزکوه گذراند. پس از این بود که به همراه پدر و مادرش به شهرستان بهشهر رفت و نخستین سال دبیرستان را در همان جا سپری کرد.  

محمدعلی ۱۵ ساله بود که به تنهایی به تهران آمد و تا مقطع دیپلم را در دبیرستان اسد آبادی واقع در میدان رشیدیه گذراند. او پس از اینکه دیپلم گرفت به علت علاقه خود به خلبانی در سال ۱۳۴۸ وارد نیروی هوایی شد و به استخدام این نیرو درآمد. دوره‌های مقدماتی خلبانی و زبان انگلیسی را در تهران سپری کرد و برای طی دوره‌های تکمیلی و تخصصی جنگنده اف ۵ به آمریکا اعزام شد. از آمریکا که بازگشت با درجه ستوان دومی به پایگاه ششم شکاری بوشهر اعزام شد و در آن جا خدمت خود را آغاز کرد. به علت مهارت و استعدادهای بالا در سال ۱۳۵۵ برای طی دوره معلم خلبانی دوباره به آمریکا اعزام شد  و پس از بازگشت به ایران وظیفه آموزش خلبانان جوان را برعهده گرفت.

جنگ تحمیلی که علیه کشورمان آغاز شد به پایگاه چهارم شکاری وحدتی دزفول آمد و در آن جا با اجرای ماموریت‌های مختلف خدمت خود را ادامه داد. وی به قدری ماهر بود که هرگاه توسط دشمن مورد اصابت قرار می‌گرفت، نجات پیدا می‌کرد و دوباره با سلامتی به پرواز باز می‌گشت.  

شهیدی که بسیار مشتاق پرواز و نبرد با دشمن بعثی بود

سومین روز از مهرماه سال ۵۹ بود که در هنگام پرواز در نزدیکی دهلران مورد اصابت دشمن قرار گرفت و با موفقیت از جنگنده خود اجکت (خروج اضطراری) کرد و به طرز معجزه آسایی در زمین فرود آمد. او که به سختی مجروح شده بود برای طی دوره پزشکی به بیمارستان اعزام شده و پس از طی دوره نقاهت دوباره به گردان پروازی خود باز می‌گردد. پس از آن نیز پروازهای موفق خود را علیه ارتش بعثی انجام می‌دهد و دشمن بعثی را در رسیدن به اهداف خود ناکام می‌گذارد.

سوم آبان ماه سال ۵۹ بود که از فرماندهش درخواست  می‌کند تا به مرخصی رفته و ضمن دیدار با خانواده خود در تهران کمی هم استراحت کند. با مرخصی او موافقت شد و قرار می‌شود تا فردای آن روز با هواپیمای سی ۱۳۰ به تهران برود. اما اتفاقی باعث می‌شود که این هواپیما تاخیر داشته باشد و او هم از این فرصت استفاده می‌کند تا به یک ماموریت پروازی برود.  

صبح چهارم آبان ماه ۵۹ بود که شهید محمدعلی فرزین با یک فروند جنگنده اف ۵ جهت بمباران نیروهای دشمن در حوالی اهواز به پرواز در می‌آید. پس از بمباران موفق اهداف موردنظر توسط شهید فرزین به ناگهان پدافند دشمن جنگنده وی را از ناحیه چرخ عقب، خروجی موتور و چتر دم مورد هدف قرار می‌دهد و  جنگنده او به سرعت آتش می‌گیرد. او که چاره‌ای جز اجکت (خروج اضطراری) نداشت این کار را انجام می‌دهد و از جنگنده خود خارج می‌شود و در فاصله چند متری از نقطه سقوط هواپیمای خود فرود می‌آید.  

او آسیب شدیدی دیده بود و زخم‌های بسیاری هم بر بدنش داشت و در حال خونریزی  شدید بود. از طرفی پای او آسیب دیده بود و او لنگان لنگان راه افتاد تا از چنگ دشمن بعثی رهایی پیداکند. اما به ناگهان حضور یک ایرانی توجهش را به خود جلب می‌کند که او را به چادر خود برای استراحت و مداوا دعوت می‌کند. آن‌ها با یکدیگر به چادر آن شخص رفته و شهید فرزین مشغول استراحت می‌شود غافل از اینکه این فرد ایرانی از نیروهای منافقین است و در غالب ستون پنجم دشمن فعالیت می‌کند.  

این منافق بی رحم و مروت در حالیکه شهید فرزین در حال استراحت بود به سراغ او رفته و با بند چتر نجاتش او را خفه می‌کند و او را در تاریخ ۴ آبان ماه سال ۵۹ به شهادت می‌رساند. این منافق بی رحم و سنگ دل پس از اینکه شهید فرزین را به شهادت رساند تفنگ و سایر وسایل با ارزش او را برداشته و پیکر مطهرش را در بیابان رها می‌کند.  

این شخص یک ماه پس از این ماجرا توسط نیروهای اطلاعاتی ایران دستگیر می‌شود و اسلحه  کمری شهید فرزین که در اختیارش بود به دست آن‌ها توقیف می‌شود. با کسب اطلاعات درباره آن اسحله مشخص می‌شود که به شهید فرزین تعلق دارد چراکه شماره سریال آن با اسلحه شهید هم خوانی دارد و اینجاست که او به عمل ننگین خود اعتراف می‌کند و با حکم قاضی در محل تولد شهید فرزین او اعدام می‌شود.