آراء عجیب کاندیداهای موتلفه در 12 دوره انتخابات ریاست جمهوری

حزب موتلفه از سال ۶۶ در ادوار مختلف انتخابات ریاست جمهوری یا کاندیدا معرفی کرده یا پشت کاندیداهای خاصی قرار گرفته است. باسابقه ترین حزب اصولگرا بار دیگر می‌خواهد با نامزد اختصاصی در انتخابات ۱۴۰۰ وارد شود. حسن غفوری‌فرد از اعضای موتلفه گفته؛ «حزب ما در تلاش است تا با گزینه واحدی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ حضور پیدا کند و در حال صحبت های مقدماتی هستیم، امیدواریم که برنامه‌ها به خوبی صورت گیرد و با مشورت های درست و منطقی و البته نظرسنجی به نتیجه خوبی برسیم.: او البته می گوید: هنوز فرد خاصی برای انتخابات امسال مشخص نشده اما قطعا حزب موتلفه در آینده نامزد معرفی می‌کند. رویه ای که در انتخابات ۹۶ هم از سوی این حزب دنبال شد.

نامزد حزبی و حمایت از نامزد غیرخزبی

در دوازده دوره انتخابات ریاست جمهوری موتلفه‌ای ها ۹ بار بخت خود را در انتخابات آزموده اند و با کاندیدای حزبی وارد گود رقابت شده اند، جالبتر آنکه گاهی اوقات نیز در انتخابات نامزد حزبی داشتند اما در لحظه آخر از نامزد غیرحزبی حمایت می‌کردند. نمونه اش انتخابات سال ۹۶ بود که مصطفی میرسلیم از اعضای این حزب در انتخابات ریاست جمهوری وارد میدان شد اما تشکیلات حزب ترجیح داد از کاندیداتوری ابراهیم رئیسی حمایت کند. 

اما این تنها باری نبود که موتلفه از نامزدهای خودی رویگردان می‌شد. موتلفه در شش دوره از این انتخابات کاندیدای حزبی نداشته است اما در دوره های دوم و سوم با بیش از یک کاندیدای حزبی وارد میدان شده است، آنچنان که در جریان دومین انتخابات ریاست جمهوری در مردادماه سال ۶۰، موتلفه‌ای هایی که در قالب حزب جمهوری اسلامی فعالیت می‌کردند از شهید محمدعلی رجایی نامزد حزب جمهوری حمایت کردند اما سید علی‌اکبر پرورش و حبیب‌الله عسگراولادی نیز با رجایی به رقابت پرداختند. 

در مهرماه سال ۶۰ بعد از ترور شهید رجایی که بار دیگر باید انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌شد سیدعلی اکبر پرورش و حسن غفوری فرد به عنوان نامزدهای حزب معرفی شدند و البته سیدرضا زواره‌ای هم که موتلفه‌ای بود مورد حمایت آنها واقع نشد. موتلفه ای ها در این انتخابات سه کاندیدا داشتند، این در حالی بود که تعداد کل کاندیداها چهار نفر بود. نفر چهارم آیت الله سیدعلی خامنه ای نامزد حزب جمهوری بود؛ حزبی که به نوعی هویت جدید موتلفه‌ای ها به شمار می‌رفت. 

به وقت خداحافظی با ریاست جمهوری

این اتفاق در سال۶۶ نیز رخ داد؛ موتلفه‌ای ها بازهم حبیب‌الله عسگر اولادی را به مصاف رقابت با آیت الله خامنه ای ‌فرستادند. اما آنها هیچ گاه پیروز نشدند. سهم آرای همه نامزدهایی که هویت موتلفه‌ای داشتند روی هم رفته در دومین انتخابات ریاست جمهوری به پنج و در انتخابات سوم به سه درصد نمی‌رسید. شاید همین ها باعث شد که آنها پرونده معرفی کاندیدا در انتخابات ریاست جمهوری را ببندند و تا سال ۸۰ آن را کنار بگذارند. البته در این میان سیدرضا زواره‌ای در انتخابات ۷۶ نیز نامزد شده بود اما گویا حزب موتلفه خوش نداشت هیچگاه از او حمایت کند و او مانند نامزدی قبلی‌اش از حمایت موتلفه بی‌بهره ماند. خردادماه سال ۸۰ وقتی خاتمی برای رقابت در مرحله دوم ریاست جمهوری خود آماده می‌شد موتلفه خواست بار دیگر شانسش را امتحان کند و حسن غفوری‌فرد را به میدان فرستاد اما این بار آرای موتلفه‌ای‌ها از قبل کمتر بود. غفوری فرد با کمتر از نیم درصد از انتخابات کنار رفت. 

رای موتلفه از نیم درصد تا پنج درصد

موتلفه بعد از انتخابات سال ۸۰، برای ۱۶ سال از عرصه انتخابات ریاست جمهوری کنار ماند و تنها به حمایت از کاندیداهای حاضر در صحنه روی آورد. تا آنکه مصطفی میرسلیم برای انتخابات سال ۹۶ اعلام‌ کاندیداتوری کرد، حضوری که پرحاشیه نیز شد و به دو دستگی در حزب بر سر حمایت از او یا حمایت از ابراهیم رئیسی منجر شد. 

موتلفه‌ای‌های هیچ گاه این شانس را نداشتند که نامزد حزبی‌شان در انتخابات پیروز شود، اینکه موتلفه با معرفی نامزد حزبی در انتخابات ۱۴۰۰ چه مقدار شانس دارد را شاید بتوان با نگاهی به آمار دوره‌های قبلی ریاست جمهوری فهمید. کمترین میزان آرای این حزب حدود نیم درصد بوده و بیشترین میزان آن به کمتر از پنج درصد می‌رسد. اما در این میان به نظر می‌رسد اگر آنها مایلند فردای انتخابات ۱۴۰۰ جشن پیروزی بگیرند باید راه دیگری انتخاب کنند. راهی که قبلا نیز آزموده اند؛ پیروزی‌های موتلفه به انتخابات‌هایی برمی‌گردد که با یک جریان سیاسی کلان وارد همکاری شده است، مانند همراهی با حزب جمهوری بر سر ریاست جمهوری محمدعلی رجایی یا هاشمی رفسنجانی در سال ۶۸.

در جدول زیر کاندیداهای مورد حمایت موتلفه و درصد آراء آنها در هر انتخابات آمده است؛