آیت الله یزدی می‌توانست اینگونه نباشد
به گزارش اقتصادنیوز، در متن این یادداشت آمده است؛
واقعیت زندگی چهره های مشهور، شخصیت و رفتارشان ، نباید از تاریخ حذف شود. سانسور شخصیت آنها ظلم به آیندگان و حتی خود آنهاست . قضاوت آیندگان درباره تاریخ امروز، به بیان واقعیتهایی منوط است که ما امروز سانسورش نمی کنیم.
همه انسانها نقاط قوت دارند و نقاط ضعف. بیان ناقص (چه کتمان قوت ها و چه سانسور ضعفها) باعث می شود بعدها داوری نسبت به چهره ها ناراست باشد . سراسر تاریخ پر است از گمانه هایی که ریشه اش اطلاعات نادقیق است.
آیت الله محمد یزدی قطعا از چهره هایی است که برای پیروزی انقلاب زحمات زیادی کشیده است. هر که هرچه بگوید، دقیقتر از خود او نگفته است. چندسال پیش (سال1380) مرکز اسناد انقلاب اسلامی، خاطرات او را منتشر کرد. کتابی تقریبا700 صفحه ای که زندگی او را از آغاز تا زمان بیان خاطرات (دهه70) تشریح می کند. این کتاب آینه ای است از شخصیت آیت الله یزدی. به گمانم خواندنش ، خواننده را از هر ابهامی درباره او به دور می کند.
ظهور سیاسی آیت الله یزدی با یک مشخصه ثابت، همیشه در یادها مانده و این مشخصه " درشت گویی و تندخویی " اوست. وقتی خاطرات او را می خوانید آنجا که از تندشدن با عوامل ساواک حرف می زند، به لحاظ ادبیات گفتاری کاملا شبیه است به مکالمه او با روحانی یا شخصیتی سیاسی که با او مخالف است. یا اینکه رفتارِ درستِ متکبرانه اش در برابر عوامل رژیم پهلوی، اختلافی با رفتارش با معممین و معمرینی که حتی در سطوح بالا تر از او بوده اند و وی آنها را برنمی تابیده است، ندارد.
بعلاوه، آنچه ما از علمای دین توقع داریم تواضع و فروتنی است اما خاطرات مرحوم مشحون است از نادیده‌گرفتن این ویژگی اخلاقی؛ آن هم در برابر بزرگان. در بازخوانی خاطرات ایشان ، حس متواضع نبودن و پررنگ کردن نقش خودش حتی در سطح افراد طراز اول مبارزه با رژیم پهلوی و نیز بعدا در جمهوری اسلامی در چشم خواننده فرو می رود.
فارغ از آن خاطرات، خطابه ها و سخنرانی ها و نوشته های آیت الله یزدی چه در زمان تصدی قوه قضاییه و سِمَت امام جمعه تهران و چه در دوره ریاست بر جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، باز هم تندخویی او را به رخ می کشد.
حتما ممکن است بخشی از این تندخویی را عده ای به انقلابیگری مصادره کنند. نظرشان محترم است اما شاید یک نظرخواهی از مخاطبان آن سخنان، بتواند تاثیر حرفهای او را بازنمایی کند و روشن شود که آیا "جدال احسن" و نرمخویی و نرم گویی ، نمی‌توانست تاثیری بهتر از آن داشته باشد که الان دارد؟
چه بسا نزدیکان آن مرحوم روایت‌هایی از نرمخویی او در محافل خصوصی نقل کنند که همگی هم درست باشد اما آنچه بر این قلم رفت مربوط به جلوه بیرونی شخصیت سیاسی آیت الله بود.بروز و ظهوری که بین او و برخی هم لباسان و هم سالانش (چون آیت الله مهدوی کنی ) فاصله ای دراز پدید آورد.
حالا آیت الله محمد یزدی درگذشته است. ان شاءالله خداوند او و همه ما را در آغوش مغفرت و رحمت خود قرار دهد و با همه ما با "فضل" خود و نه "عدل" خویش رفتار کند.
