چرا برخی از دیوانگی دقیقه ۹۰ ترامپ علیه ایران صحبت میکنند؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از انتخاب، عیسى الشعیبی در العربی الجدید نوشت: در هفتههای گذشته، از احتمال اقدام آمریکا علیه ایران در آخرین روزهای ریاست جمهوری ترامپ صحبت میشد، که برخی نشانهها به اضافه برکناری ناگهانی اسپر، وزیر دفاع آمریکا، آن را تقویت میکرد. اما در آن زمان، پالسهای کافی برای احتمال این خداحافظی دراماتیک وجود نداشت. نقطه تحول در مسیر افزایش تنش زاییها علیه ایران، یک هفته پیش ایجاد شد، هنگامی که یک هجوم موشکی بزرگ به سفارت آمریکا اتفاق افتاد. این در حالی است که سفارت یک کشور، دربردارنده معانی حق حاکمیت و هیبت آن است و به نظر میرسد حمله مذکور، انگیزههای بیشتری به ایالات متحده داد تا حساب خود با جمهوری اسلامی را تسویه کند و در ادامه، هم تمایل ترامپ در مورد پیچیده کردن مسیر بازگشت به توافق هستهای محقق شده و هم محاسبات استراتژیک دولت آمریکا و اسرائیل عملی شود.
در آخرین باری که سفارت آمریکا مورد حمله مشابهی قرار گرفت، یعنی یک سال پیش، واشنگتن یکی از شدیدترین ضربات انتقام جویانه خود را به ایران وارد کرد و سردار سلیمانی، قهرمان ملی آن را ترور کرد. فراتر از این، اگر ایران در دوره ریاست ترامپ هدف گرفته نشود، به احتمال زیاد زمان روی کار آمدن دولت بایدن هم چنین ضربهای وارد نمیشود.
به نظر میرسد ارزیابیهای مختلفی که در مورد موضع فعلی ترامپ در مورد ایران در این لحظه صورت میگیرد، باید دو مساله مهم را مد نظر داشته باشد، مساله اول، شخصی بوده و به طبع جنگ طلب و انتقام جوی ترامپ مربوط میشود و اینکه وی تلاش میکند میراثی که پر است از شکست در پروندههای مختلف سیاست خارجی آمریکا را با یک اقدام علیه ایران بزرگ و موفق نشان دهد. مساله دوم، کاملا واقع گرایانه بوده و به مقابله تمام عیار آمریکا با دشمنانش مربوط میشود، که بر همین اساس، در صورتی که شرایط اقتضا کند، به دنبال راضی کردن دشمنانش نیست و سعی در قدرتنمایی کامل در مقابلههای مستقیم میکند.
در این میان، این تنها یک تخمین و ارزیابی نیست که آنچه در هفتههای گذشته در مورد احتمال قوی اقدام امریکا علیه ایران وجود داشت، اکنون با هدف گرفته شدن سفارت ایالات متحده در بغداد، بیش از پیش به واقعیت و عمل نزدیک میشود و ما امروز در برابر رئیس جمهوری قرار داریم که پس از شکست در انتخابات، روحیه جسورانه تری پیدا کرده است، به اضافه اینکه یک حضور نظامی گسترده از نیروها و تجهیزات آمریکایی در خلیج فارس و همچنین سیلی از تهدیدهای رئیس جمهور آمریکا را شاهد هستیم، که در نوع خود بی سابقه بوده است.