نظریه بازی‌ اقتصاد جهانی

مبانی ریاضی برای تجزیه و تحلیل تعامل شراکتی و غیرشراکتی بین عوامل منطقی، توسط جان نش، برنده جایزه نوبل شیمی توسعه یافت. وقتی تعداد زیادی از شرکت‌کنندگان وجود دارند، و هیچ کدام از آنها انحصار قدرت را ندارند، رفتار غیر‌شراکتی توسط بسیاری از بازیگران می‌تواند منجر به عملکرد بهینه شود. در تجارت، برای مثال، رقابت آزاد بین عوامل اقتصادی می‌تواند «کارآیی پارتو» را تولید کند؛ منابع به‌گونه‌ای تخصیص داده می‌شوند که هر گونه تخصیص مجدد به یک بازیگر، حداقل به یک بازیگر دیگر آسیب می‌رساند. زمانی که دولت‌های ملی در این بازی مداخله می‌کنند، رقابت به یک چالش تبدیل می‌شود، با توجه به اینکه به شرکت‌های کشورشان یک مزیت می‌دهند. این دقیقا همان چیزی است که دولت دونالد ترامپ هنگامی که تعرفه‌های گمرکی را برواردات از چین تحمیل کرد، انجام داد که با تعرفه‌های خاص بر واردات از آمریکا تلافی شد. دور از پیشبرد رفاه انسانی، این رقابت تهدیدی جدی برای هر دو اقتصاد و بقیه دنیاست.  تعادل بین رقابت و همکاری می‌تواند مشکل باشد. یک فرد تنها می‌تواند به آینده‌ای امید داشته باشد که در آن رهبران سیاسی بیشتری درک کنند که چگونه نظریه بازی‌ها، چارچوب مفیدی را برای ارزیابی احتمالات و انتخاب بهینه‌ترین گزینه، پیشنهاد می‌کند.