خودروسازی ایران با چه کشوری قابل مقایسه است؟
بررسی روندی موضوعات و اخبار اقتصادی کمک میکند تا درک درستی از وضع امروزمان در حوزه اقتصادی داشته باشیم.در این بررسی تاریخی برخی موضوعات، نهادها و اشخاص به صورت خاص مورد بررسی قرار میگیرد تا مخاطب با مطالعه آنها به شناخت نسبی از اوضاع اقتصادی ایران دست یابد.
در سال 1402، اقتصادنیوز در نیمقرن با اقتصاد ایران با استفاده از اخبار و گزارشهای روزنامههای «اطلاعات» و «دنیای اقتصاد» هر روز روایتی اختصاصی از اقتصاد ایران و جهان در سالهای 1353، 1363، 1373، 1383 و 1393 تقدیم مخاطبان میشود.
18 خرداد 1353؛ نرخ جدید گچ و آهک به شورای عالی نظارت فرستاده شد
پیشنهاد تولیدکنندگان گچ و آهک که از چندی قبل خواستار تغییر نرخ محصولات خود شده بودند، اخیرا در جلسه این اتحادیه مورد بررسی قرار گرفت و پس از تنظیم مدارک لازم تقاضای آنان به اتاق اصناف ارسال شد.
از آنجا که مدارک ارائهشده از طرف صنف تولیدکننده گچ و آهک مبتنیبر دلایل منطقی بود، اتاق اصناف ضمن تایید آن را به مرکز بررسی قیمتها تسلیم داشت.
تمرکز امور اوپک در شرکت نفت
اداره اوپک در انتزاع از وزارت دارایی به جای انتقال به وزارت نیرو به شرکت ملی نفت ایران منتقل میشود و گزارش های مربوطه را کماکان در اختیار جمشید آموزگار وزیر کشور قرار خواهد داد.
آموزگار علاوه بر وزارت کشور و سرپرستی سازمان امور اداری، سمت نمایندگی دولت ایران را در اوپک و کنفرانسهای وزرای این سازمان به عهده دارد.
درنتیجه تمام امور اوپک تحت نظر وی خواهند بود. کارهای اوپک در حال حاضر در ادارهکل نفت وزارت دارایی متمرکز است.
18 خرداد 1383؛ کارخانه 100 هزار تنی روی زنجان با مشارکت 4 کشور اروپایی احداث می شود
کارخانه 100 هزار تنی تولید روی طی 36 ماه آینده در زنجان احداث می شود.
قرارداد احداث این کارخانه میان سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران و شرکت های از چهار کشور اروپایی امضا شد.
با احداث این کارخانه، ایران در جدول 20 کشور اصلی تولیدکننده روی جهان قرار میگیرد.
ارزش این قرارداد که بین سازمان توسعه معادن ایران و چهار شرکت از کشورهای فنلاند، آلمان، سوئیس و اسپانیا امضا شد، 166 میلیون یورو و سهم شرکتهای ایرانی از این قرارداد 56.69 درصد است.
18 خرداد 1393؛ خودروسازی ایران با چه کشوری قابل مقایسه است؟
مقایسه خروجی صنعت خودروی ایران به عنوان صنعتی چهل و هفت ساله با برخی خودروسازان آسیایی که بعضا جوان تر از خودروسازی کشورمان هستند، سالهاست موردبحث مردم و مسوولان است.
صنعت خودروی ایران در حالی پنجمین دهه از حیات خود را میگذراند که در طول این زمان شرایط متفاوتی را پشتسر گذاشته است.
طی زمان یادشده، بیشترین چشمداشت مشتریان از این صنعت تحویل خودروی مناسب پس از ماهها انتظار در صف خرید بوده است.
این انتظار برای تحویل خودرویی با امکانات ابتدایی یا ظهور خودروسازانی از آسیا که توانستند بازار خودروی دنیا را تحت تاثیر خود قرار دهند تغییر یافت و مطالبات مشتریان به کیفیت و تنوع خودروهای تولیدی نیز معطوف شد.
بنابراین میتوان گفت در سالهایی که صنعت خودرو ایران در حال پیدا کردن خود بود، خودروسازان نوظهور آسیایی با پیشرفتی چشمگیر برای محصولات خود در بازارهای جهانی سهمی پیدا کرده بودند و همین موضوع هم آغازگر مقایسهها میان صنعت خودرو ایران و این دست خودروسازان شد.
عمده مقایسههایی که میان محصولات تولیدشده در صنعت خودرو کشورمان با خودروهای تولیدشده در کشورهایی مانند چین، کره جنوبی یا همسایه شمال غربی ایران انجام میشود، حول محورهایی مانند کیفیت، تنوع، پیشرفت سریع در تولید خودرو با تکیه بر تکنولوژی روز دنیا، قیمت پایین و مسائلی مانند اینها خلاصه می شود.