انتقاد تند روزنامه اصولگرا از امیر قلعه‌نویی/ این بود همه نبوغ تاکتیکی که شما از آن حرف می‌زدید؟
به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه جوان نوشت: کسب سه تساوی متوالی، آن‌هم بعد از هفت برد پی‌درپی برابر ازبکستان آمار خوبی نیست، اما نگران‌کننده‌تر از تساوی بدون گل برابر تیمی که حتی سرمربی خود را هم به دلیل بیماری همراه نداشت، عملکرد تیم به لحاظ فنی و فرصت‌هایی است که یکی پس از دیگری از دست می‌رود. هرچند که امیرقلعه‌نویی معتقد است تیم‌ملی به بلوغ تاکتیکی رسیده، اما نتیجه بازی و تکرار مکرر تساوی مقابل ازبکستانی که اتفاقاً در زمره تیم‌های درجه یک آسیا هم نیست و فاصله فاحشی با ایران در رنکینگ جهانی دارد، نشان از اشکالات و ایراد‌های فنی تیم‌ملی داشت.
نقطه‌ضعف‌ها و کاستی‌هایی که اگر در روند انتخابی‌های جام‌جهانی حل و فصل نشود، حتی اگر در این مسیر یوز‌ها را با چالشی جدی مواجه نکند، در جام‌جهانی (در صورت صعود) با همان داستان همیشگی عدم موفقیت مواجه خواهد کرد.
شاکله تیم‌ملی را بازیکنان لژیونر تشکیل می‌دهند. نفراتی که تجربیات‌شان می‌تواند گره از مشکلات در جریان مسابقه باز کند، اما انتخاب‌های اشتباه و ایراد‌های مهره‌چینی همچنان باعث شده نتوانیم از داشته‌های خود به درستی استفاده کنیم. برای نمونه، کوچک‌ترین دلیل منطقی برای دعوت از جهانبخش و قدوس که مدت‌هاست بدون تیم هستند، وجود ندارد.
در واقع به همین دلیل هم بود که آن‌ها در شرایط ایده‌آل بدنی قرار نداشتند و همین مسئله باعث کندی تیم شده بود. قلعه‌نویی می‌توانست به جای اصرار به استفاده از جهانبخش و قدوس به نفراتی، چون قائدی، نورافکن و قلی‌زاده میدان بدهد. مهره‌هایی که هر بار فرصت بازی پیدا کردند، جزو نفرات مؤثر تیم بودند، درست مانند بازی با ازبکستان که هر سه به عنوان یار تعویضی وارد زمین مسابقه شدند، اما روند بازی بعد از حضور آن‌ها به شکلی متفاوت تغییر کرد، آن‌هم در شرایطی که درست چند دقیقه بعد از ورود قائدی به میدان صالح حردانی با دریافت کارت قرمز اخراج و تیم‌ملی ۱۰ نفره شد.
اخراجی که قلعه‌نویی را ناچار به ایجاد تغییرات در تیم کرد و از قدوس در سمت راست خط دفاعی استفاده کرد و بعد از تعویض قدوس که اتفاقاً با دریافت کارت زرد در این بازی مصاف با قطر را از دست داد، سرمربی تیم ناچار شد میلاد محمدی را از چپ به راست منتقل کند. اما با وجود تمام تغییرات اجباری و ۱۰ نفره شدن، تیم ملی بعد از اخراج حردانی به مراتب بهتر بازی کرد و موقعیت‌های بیشتری را به وجود آورد و چه بسا اگر درخشش گلر ازبکستان نبود، نتیجه بازی روی خلاقیت و تکنیک‌های فردی بازیکنان تغییر می‌کرد و بازی به سود ایران به پایان می‌رسید.
سرمربی تیم‌ملی فوتبال ایران در پایان بازی، زمانی که رودرروی خبرنگاران قرار گرفت، تأکید کرد دو پنالتی و دو امتیاز از این بازی طلبکار شدیم. قلعه‌نویی برخلاف اکثریت کارشناسان داوری بر این باور است که پنالتی اعلام شده توسط شان اوانز، داور استرالیایی در وقت‌های تلف شده که بعد از بازبینی صحنه رد شد باید گرفته می‌شد.
هرچند که کارشناسان معتقدند داور به درستی تصمیم گرفته، اما صرف‌نظر از درست بودن یا نبودن تصمیم داور استرالیایی، چرا تیم‌ملی باید به‌گونه‌ای بازی کند که از دست رفتن دو امتیاز حساس در ازبکستان را بر گردن اشتباهات داوری بیندازد؟ چرا باید کار به دقیقه ۹۰ بکشد که حالا سرمربی تیم‌ملی تصمیم داور را دلیل تساوی برابر ازبکستان بخواند، آن‌هم در شرایطی که با توجه به استفاده از سیستم ۱-۳-۲-۴ و حضور سه وینگر (قدوس، جهانبخش و آزمون) پشت طارمی باید حملات پرخطر و جدی روی دروازه اتکیریوسوپوف ایجاد می‌کرد، اما نه وقتی قدوس و جهانبخش در شرایط ایده‌آل قرار نداشتند و همین مسئله فاز حمله ایران را برای گلزنی کند کرده بود!
تیم‌ملی نتوانست عملکرد قابل قبولی مقابل ازبکستان به نمایش بگذارد. بدون شک قلعه‌نویی در واکنش به انتقاد‌ها بار دیگر کلین‌شیت‌های تیم را به رخ خواهد کشید، اما کلین‌شیتی که برد و نتیجه در پی نداشته باشد و با تساوی همراه باشد، نمی‌تواند نتیجه قابل قبولی باشد. علاوه بر آن با نمایش ضعیف و کسل‌کننده مقابل ازبک‌ها چطور باید به برتری مقابل تیم‌هایی، چون قطر در ادامه مسیر امیدوار بود؟
قلعه‌نویی بر این باور است که یک پنالتی و کلی کرنر بعد از ۱۰ نفره شدن نشان از آن دارد که تیم‌ملی در پی کسب سه امتیاز بوده و تأکید دارد فرصت‌های زیادی که دروازه‌بان ازبکستان در این بازی از ایران گرفت، می‌توانست دلیل خوبی باشد برای انتخاب او به عنوان بهترین بازیکن زمین. اما او کوچک‌ترین اشاره‌ای به این مهم نمی‌کند که بازیکنان ایران نتوانستند مانند گلر حریف وظایف خود را به درستی انجام دهند تا بازی با نتیجه‌ای به جز تساوی به پایان برسد و این نمی‌تواند به معنای نبوغ تاکتیکی باشد که اگر بود یا باید یک بازی تماشاگرپسند را شاهد بودیم یا یک نتیجه قابل قبول را! اما وقتی از سرمربی گرفته تا بازیکنان همه در پی توجیه تساوی هستند و مقصر جلوه دادن داور، یعنی تیم هنوز به آن نبوغ تاکتیکی که گفته می‌شود، نرسیده که اگر رسیده بود طارمی تصمیم داور را بی‌احترامی به تیم نمی‌خواند و سردار حرف‌هایش را در زمین بازی می‌زد، نه بیرون از آن: «جزو بازیکنانی هستم که اگر کسی مرا نزند روی زمین نمی‌افتم و، چون مطمئن بودم پنالتی است روی زمین افتادم!»
