وفا پوش از معضل قاچاق لباس می گوید

به نقل از مدیر شرکت وفا پوش: از نظر دولت پوشاک جزو کالاهای اساسی محسوب نمی شود، بلکه کالای لوکس است و در ایران عزیزمان اولویت خرید پوشاک توسط مردم، اولویت پنجم است.

تا قبل از نوسانات شدید نرخ ارز (دلار) و بالا رفتن قیمت آن، هر ایرانی حدود 150دلار خرید لباس داشت که در حال حاضر این رقم به 100 دلار تنزل پیدا کرده و حجم بازار پوشاک از 12.000.000.000 دلار به حجم تقریبی 8.000.000.000 دلار رسیده است.

موسس عمده فروشی لباس وفا پوش گفت: در بحث احصاء آمار قاچاق، نمی توان آمار دقیقی داد، ولی بر اساس آماری که ستاد ملی مبارزه با قاچاق کالا و ارز داده است، مبلغ 2.7 میلیارد دلار لباس به صورت غیر قانونی و به عبارت دیگر از طریق قاچاق وارد کشور می شود؛ این یعنی بیش از 33% از حجم بازار پوشاک ایران.

ستاد معتقد است که این رقم به 1.8 میلیارد دلار تقلیل یافته و این پس از طرحی است که از سال 97 صورت گرفت. همانطور که می دانیم از سال 97 واردات پوشاک به کشور به طور مطلق ممنوع شد ولی همچنان تبلیغ برندهای مختلف پوشاک را در سایت های معتبر و فضای آفلاین می بینیم.

فرض را بر این بگیریم که وارد کننده بخواهد به صورت قانونی پوشاک وارد کشور کند، از آنجا که پوشاک کالای لوکس محسوب می شود، در برهه ای تعرفه 100% برای آن لحاظ شده و برای وارد کننده صرفه اقتصادی نداشت که واردات انجام دهد.

نا گفته نماند که ما تمایلی نداریم که بازار خودروی دیگری در کشور شکل دهیم، ما معتقد هستیم بازار می بایست رقابتی باشد؛ دست مصرف کننده می بایست باز باشد و توانایی انتخاب و خرید داشته باشد. بالطبع رقابت است که می تواند کیفیت محصولات ایرانی را روز به روز افزایش دهد و برندهایی که ضعیف عمل می کنند خود به خود جای خود را به برندهای قویتر خواهند داد.

در یک مقطعی و به دلیل نرخ ارز و همکاری مسئولین در بخش مبارزه با قاچاق، سبب شد حجم قاچاق کم شود، ولی متاسفانه قاچاقچی راه خودش را پیدا می کند، در دوران شیوع کرونا کشوری به اسم بنگلادش که بسیاری گمان می کنند کشور ضعیفی است، به صورت تناژی لباس وارد ایران کرد.

20.000.000 نفر از جمعیت بنگلادش در صنعت پوشاک فعالند. در شیوع این بیماری، بسیاری از کشورها سفارش های خودشان را از این کشور لغو کردند و این کشور مجبور شد برای تبدیل جنس خود به پول، محصولاتش را تناژی به فروش برساند.

کدام کشور بهتر از ایران؟ کالا از بنگلادش به دبی و از دبی به ایران قاچاق شد. می دانید دلیل اینکه ایران لقمه چرب و نرمی است چیست؟ به نظر بنده دلیل آن عدم وجود عزمی جدی و پیگیری مستمر توسط مسئولین مربوطه است.

شما می دانید که شرکتهای هرمی به صورت ضربتی و از ریشه از پا درآمدند؟ واقعا نمی توان در حوزه قاچاق پوشاک ضربتی کار کرد؟ شما می دانید که با دستور مستقیم وزیر صنعت معدن و تجارت، کمیته ای به ریاست قائم مقام وزارتخانه شکل گرفت که مسئولیتش ساماندهی واردات پوشاک است. این بدین معنی است که کار کردن در این حوزه بسیار حائز اهمیت است. با توجه به آنچه گفته شد، آیا نمی توان درخت تنومند قاچاق لباس را از ریشه خشکاند؟

یک اصطلاحی رایج است تحت عنوان "قاچاق محرز"؛ یعنی طبق لیستی که ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز صادر کرد، برندهایی را ذکر کرده که همین برندها را بسیاری بازاریابی می کنند و می فروشند، می دانیم چه کسانی در حال فروش هستند، می دانیم کدام مجتمع های تجاری بزرگ چنین برندهایی را عرضه می کنند، ولی کاری به کارشان نداریم و همچنان در حال عرضه محصول قاچاق خود هستند.

یکی از روشهای قانونی واردات پوشاک به کشور اینستاگرام است، صفحاتی داریم که مالکینشان در کشورهای مختلف مستقر هستند و لباس های آن کشور را تبلیغ می کنند؛ پس از ثبت سفارش، کالا به صورت قانونی و از طریق پست برای مشتری ارسال می شود.

در برهه ای شاهد کاهش ارزش لیر ترکیه بودیم، همین امر سبب شد تا سیل واردات از کشور ترکیه باز شود. اگر از من می پرسید بیشترین حجم قاچاق لباس به ایران از کدام کشور هاست، می گویم: بیشترین میزان قاچاق از کشورهای جنوب شرق آسیا است و همچنین ترکیه.

در کشور 57.404 واحد تولیدی پوشاک فعالیت می کنند که متوسط شاغلین در آن 5 نفر هستند، این به این معنی است که به صورت رسمی 278.020 نفر در زمینه تولید لباس مشغول فعالیت هستند. بسیاری دیگر و برای فرار از مجوزهای قانونی و مالیات به صورت زیر زمینی فعال هستند. این بدین معنی است که هر تکه لباسی که غیر قانونی وارد کشور می شود لقمه نانی را از سفره این تعداد فعال حوزه تولید لباس برداشته و در سفره اجنبی می گذارد.