افشای ۲ درخواست مهم ایران در پاسخ نهایی به اروپا

بحث پادمانی در پاسخ ایران وجود دارد؟

 در حالی‌که منابع رسانه‌ای از ارسال پاسخ ایران به متن پیشنهادی اتحادیه اروپا و دریافت آن توسط جوزپ بورل، هماهنگ کننده مذاکرات خبر داده‌اند، استفانی لیختن‌شتاین خبرنگار پولتیکو نوشت: پاسخ ایران توسط اتحادیه اروپا دریافت شد. یک منبع می گوید: «هیچ چیز بسیار تحریک برانگیز در آن وجود ندارد». ظاهراً چیزی در مورد بحث پادمان در پاسخ ایران وجود ندارد؛ بیشتر بر تحریم‌ها و تضمین ها متمرکز است.

ایران پیشنهاد اروپا را پذیرفت؟

توافق در راه است؟/ توئیت معناداری که اولیانوف منتشر کرد

یک منبع مطلع نیز در گفت وگو با خبرنگار ایسنا ارسال پاسخ ایران به جوزپ بورل هماهنگ کننده مذاکرات هسته‌ای را تایید کرد.این منبع مطلع همچنین اظهار کرد که انتظار است تا دو روزآینده به طور متقابل پاسخ طرف مقابل را دریافت کنیم.

محمد جمشیدی معاون سیاسی دفتر رئیس جمهوری نیز در توئیتی نوشت: «آمریکا از هدف استراتژیک خود در خروج از توافق ۲۰۱۵ و اعمال سیاست فشار حداکثری عقب نشینی کرد. آمریکا به دنبال ۱- برجام ابدی و ۲- مذاکرات منطقه ای و موشکی بود که نهایتا از جاه طلبی های خود عقب رانده شد».

آخرین موضع تهران و واشنگتن

در همین رابطه، خبرگزاری رویترز نیز گزارش داد که ایران به متن هسته‌ای اتحادیه اروپا پاسخ داده و به دنبال انعطاف‌پذیری ایالات متحده است.

در حالی که وزیر امور خارجه ایران از ایالات متحده خواسته است برای حل و فصل سه مورد باقی مانده انعطاف نشان دهد، به نوشته رویترز، یک مقام اتحادیه اروپا گفت: ایران روز دوشنبه به متن پیش نویس «نهایی» اتحادیه اروپا برای نجات توافق هسته ای 2015 پاسخ داد.

این مقام اتحادیه اروپا روز دوشنبه هیچ جزئیاتی در مورد واکنش ایران به این متن ارائه نکرد.

حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران، پیشتر روز دوشنبه گفت: «سه موضوع وجود دارد که اگر حل شود، می‌توانیم در روزهای آینده به توافق برسیم.»

وی افزود: «ما به آنها گفته ایم که خطوط قرمز ما باید رعایت شود... ما انعطاف کافی نشان داده ایم... نمی خواهیم به توافقی برسیم که بعد از 40 روز، دو ماه یا سه ماه در زمین محقق نشود».

امیرعبداللهیان با بیان اینکه «روزهای آینده بسیار مهم است»، گفت: «اگر آنها انعطاف‌پذیری نشان ندهند، آخر دنیا نخواهد بود... آن‌گاه برای حل مسائل باقی‌مانده به تلاش‌ها و گفت‌وگوهای بیشتری نیاز داریم». امیرعبداللهیان گفت: «مانند واشنگتن، در صورت شکست مذاکرات، ما نیز برنامه B خود را داریم.

گفتنی است، ​در حالی که پس از ارائه پیش‌نویس اروپا، واشنگتن اعلام کرده است که آماده است به سرعت توافقی را برای احیای توافق 2015 بر اساس پیشنهادات اتحادیه اروپا امضا کند، مذاکره کنندگان ایرانی گفتند که "دیدگاه ها و ملاحظات اضافی" تهران در مورد متن اتحادیه اروپا بعداً اعلام خواهد شد.

دیپلمات ها گفته‌اند که اتحادیه اروپا روز دوشنبه خواستار پاسخ شده است.

روز دوشنبه، ند پرایس، سخنگوی وزارت امور خارجه از تایید اینکه آیا ایالات متحده متن نهایی را پذیرفته است یا نه، خودداری کرد و گفت که دولت نظرات خود را به طور خصوصی به جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در میان خواهد گذاشت. اما هیچ جدول زمانی ارائه نکرد.

ند پرایس در اشاره ای آشکار به درخواست های تهران مبنی بر اینکه ناظر هسته ای سازمان ملل تحقیقات موسوم به PMD در ایران را ببندد و سپاه پاسداران را از فهرست FTO  خارج کند، گفت که این توافق تنها در صورتی می تواند احیا شود که ایران مسائل «خارجی» را کنار بگذارد.

پرایس گفت: اگر ایران «نتواند یا نخواهد بازگشت متقابل به اجرای کامل برجام را بپذیرد، ما به همان اندازه آماده ادامه اجرای شدید تحریم‌ها و اعمال فشارهای دیپلماتیک دیگر هستیم».

او همچنین انتظارات درباره اینکه ایران در ضرب الاجل غیررسمی اتحادیه اروپا در 15 اوت پاسخی صریح بدهد، کم اهمیت جلوه داد.

پرایس افزود: «نمی‌خواهم در مورد اینکه ایران چه واکنشی نشان می‌دهد یا چه پاسخی می‌دهد، حدس بزنم، اما می‌توانم بگویم که در اینجا سابقه‌ای وجود دارد».

دیپلمات‌ها و مقامات به رویترز گفته‌اند که چه تهران و واشنگتن پیشنهاد «نهایی» اتحادیه اروپا را بپذیرند یا نپذیرند، هیچ‌کدام احتمالاً این پیمان را مرده اعلام نخواهند کرد زیرا زنده نگه داشتن آن منافع هر دو طرف را تامین می‌کند. 

بیژن احمدی، مدیر اجرایی مؤسسه صلح و دیپلماسی، گفت تصمیم گیرندگان در تهران نگران هستند که بعداً از تحقیقات بار دیگر علیه آنها استفاده شود.

احمدی به المانیتور گفت: «آنها نگران هستند که پرونده باز تحقیقات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بهانه‌ای برای دولت‌های فعلی یا آینده واشنگتن برای اعمال مجدد تحریم‌ها یا خروج از توافق باشد». تنش‌های طولانی‌مدت بین تهران و غرب، و تجربه خروج ترامپ از برجام در سال ۲۰۱۸ به‌طور قابل‌توجهی پارانویا و ترس ایران از مذاکره با غرب را تشدید کرده است.