تغییر استراتژی نظامی روسیه در جنگ

ورود سوروویکین همزمان بود با یک تغییر عمده‌ی دیگر در استراتژی روسیه. ولادیمیر پوتین متوجه شده است که نمی‌تواند کی‌یف را تصرف کند اما همچنان معتقد است که می‌تواند چهار استانی را که به تازگی (و به‌طور غیرقانونی) ضمیمه خاک روسیه کرده است، یعنی دونتسک، خرسون، لوهانسک و زاپوریژژیا را تسخیر کند و سوروویکین قرار است مجری این طرح باشد.

پوتین امیدوار است که با طولانی شدن جنگ و فرا رسیدن زمستان، اروپا از کمک و پشتیبانی از اوکراین دست بردارد تا کشورهای این قاره بتوانند دوباره از واردات گاز روسیه بهره‌مند شوند. او معتقد است که اگر این حمایت‌ها کاهش بیابند، راه برای یک حمله جدید و موفق برای روسیه هموار خواهد شد و برای انجام این تهاجم او روی سوروویکین حساب می‌کند که بتواند ارتش را دوباره سازماندهی کند تا سازگارتر، منعطف‌تر و مؤثرتر عمل کند.

با توجه به مشکلات عدیده ارتش روسیه، از تجهیزات رو به زوال گرفته تا روحیه پایین سربازان، موفقیت برای سوروویکین دشوار خواهد بود، اما او به هر حال در تلاش است تا ارتش را تحت فرمانش متحد کند. نقشه‌های جنگی سوروویکین به وضوح متمرکز هستند -بر خلاف حملات گذشته که نیروهای روسیه را پخش و پراکنده می‌کردند. اگر کی‌یف قصد دارد که دست بالا را در میدان حفظ کند، باید استراتژی سوروویکین را پیش‌بینی و خود را با آن وفق دهد و در عین حال حمایت غرب را حفظ کند و این نیازمند ادامه نوآوری در میدان جنگ خواهد بود.

تضعیف‌شده امّا هنوز در میدان

برای کسانی که جنگ اوکراین را تا به این‌جا دنبال کرده اند بسیاری از آنچه روسیه برای سال آینده در سر دارد آشنا خواهد بود. برای مثال، مسکو به انتشار پروپاگاندا در مورد تجاوزات و تحریکات ناتو ادامه خواهد داد تا چین، هند و دیگر کشورهای بی طرف را از همکاری در تحریم های غرب باز دارد.

همچنین از اطلاعات و اخبار نادرست استفاده خواهد کرد تا اطمینان حاصل شود که مردم روسیه به حمایت حداقلی خود از جنگ ادامه می‌دهند. زمانی که مسکو به ناچار مجبور شود مردم بیشتری را به جنگ اعزام کند حفظ فرمانبرداری مردم روسیه اهمیت ویژه‌ای پیدا خواهد کرد. حتی دیکتاتورها هم نیاز دارند که به سیاست داخلی توجه کنند.

همزمان پوتین جنگ انرژی خود را ادامه خواهد داد، با این امید که محروم کردن اروپا از گاز، کشورهای این قاره را متقاعد کند که کی‌یف را به پذیرش آتش‌بس تشویق کنند.

با این حال، استراتژی روسیه برخی از عناصر جدید نیز خواهد داشت و سوروویکین نقش مهمی در این تغییرات ایفا می‌کند. به نظر می رسد که سوروویکین اولین فرمانده نظامی باشد که پوتین به طور کامل از او حمایت می کند، و بنا به گفته آوریل هاینس، مدیر اطلاعات ملی آمریکا، رئیس جمهور روسیه حالا اطلاع بیشتری در مورد عملیات‌های نیروهای مسلح دارد. اگر پوتین از عملکرد سوروویکین و نتایج او در میدان مطمئن باشد، ممکن است که به او اختیارات بیشتری در استفاده از منابع کشور برای جنگ در اوکراین دهد.

یکی از اولویت‌های اصلی سوروویکین یکپارچه کردن گروه‌های مختلف ارتش خواهد بود، امّا یکپارچگی به تنهایی باعث نخواهد شد که نیروهای روسیه واقعاً برای جنگ آماده باشند. سوروویکین فرماندهی ارتشی را بر عهده دارد که از روحیه ضعیف رنج می برد و به طور پیوسته افراد و بهترین تجهیزات خود را از دست می‌دهد.

شواهد تا به اینجا نشان می‌دهد که نیروهایی که مسکو برای جایگزینی کشته‌ها و مجروحان بسیج کرده است، آموزش‌های سختی را که برای موفقیت نیاز دارند دریافت نکرده‌اند. حداقل در طول زمستان، سوروویکین در حالت دفاعی خواهد بود و هر کاری که می‌تواند انجام خواهد داد تا نیروهای خود در برابر حملات مداوم اوکراین حفظ کند.