بازی پوتین و اردوغان در زمین آمریکا!

به گزارش اقتصادنیوز ، نیروهای روس شهرهای بندری اوکراین را هدف قرار داده و کشتی‌های باری حامل غلات در دریای سیاه را تهدید کردند. معامله ای که با میانجیگری ترکیه انجام شد به اوکراین اجازه داد تا با ادامه جنگ به ارسال غلات به خارج از کشور ادامه دهد.

امید به راهبرد دیپلماتیک «سلطان»

در چنین شرایطی، ایالات متحده می تواند ترکیه را وارد میدان دیپلماسی با روسیه کند؛ بازیگری که پیشتر توانسته بود کرملین را وادار کند که توافقنامه غلات را بپذیرد.از زمان حمله روسیه به اوکراین، ترکیه به دلیل آن که با ترکیه به لحاظ دیپلماتیک تعامل نزدیک تری دارد، بیش از متحدانش در ناتو، بالاخص در حوزه تجارت، نقشی برجسته ایفا کرده است. شواهد نشان می دهد آنکارا امروز انگیزه بیشتری برای کاهش تنش ها دارد، چرا که تهدید روسیه مبنی بر حمله به کشتی های تجاری در دریای سیاه، دکترین مونترواکس ترکیه را نقض می کند. علاوه بر این برخلاف ایالات متحده، رفاه شهروندان ترکیه مستقیما تحت تاثیر تجارت و درگیری های دریای سیاه قرار دارد.به همین دلیل انگیزه آنکارا برای حفظ نقش محوری اش در راستای منافع آمریکا، تعریف شده است.

از منظری دیگر، موقعیت جغرافیایی، دیپلماتیک و اقتصادی ترکیه، موجب شده تا آنکارا در قیاس با واشنگتن برای رایزنی  با مسکودر باب غلات، در موقعیت بهتری قرار داشته باشد. به باور ناظران اگرچه فعلا گزینه ابتکار غلات از روی میز حذف شده، اما این توافق، موفقیت‌آمیزترین هماهنگی دیپلماتیک ترکیه به عنوان یکی از اعضای ناتو با روسیه از از زمان آغاز جنگ بوده است. امروز علیرغم پایان این ابتکار عمل، تاریخ دیپلماسی ترکیه و روسیه حاوی نشانه های امیدوارکننده ای است. همانطور که توافق های استارت از دهه 1990 راهبردی تکراری برای تحقق  صلح بود که به واسطه اش تنش بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی (و سپس روسیه) را کاهش داد، اکنون نیز باید تلاش های مشابهی دنبال شود.

پایان جنگ اوکراین بعید است

 از آنجایی که دستیابی به توافق صلح برای پایان دادن به جنگ روسیه و اوکراین، بعید و دور از ذهن است، تعدیل درگیری‌های کوچک تر، گزینه ای واقع‌بینانه است و مسئولیت بازیگران منطقه‌ای را افزایش می دهد.امروز ایالات متحده در موقعیتی نیست که بتواند درگیری های کوچکتر را تعدیل کند چرا که این کشور از زمان آغاز جنگ، تماس دیپلماتیک محدودی با روسیه داشته تا بدین طریق کی یف و مسکو را به سوی صلح هدایت کند. گفتگوهای سطح بالا میان مقام های آمریکایی و روسیه طبیعتا با اهمیت است اما به واسطه آن که روسیه تهدیدی مستقیم و جدی برای منافع ایالات متحده محسوب نمی شود، واشنگتن جهت مذاکره در باب مناقشه تجاری دریای سیاه منافع حداقلی دارد.

ایالات متحده نیز به سان بسیاری از کشورهای جهان به واسطه جنگ اوکراین، بهای بالایی را برای غلات پرداخت کرده با این حال واشنگتن ناچار است تا با حمایت بازیگرانی چون ترکیه بستری فراهم کند تا هزینه غلات برای متحدانش، بالاخص کشورهای در حال توسعه کاهش یابد. در همین چارچوب ترکیه در موقعیت مناسب تری برای مذاکره مستقیم با روسیه قرار دارد.ایالات متحده بیش از یک سال و نیم است که کمک‌های نظامی، مالی و اطلاعاتی بی‌سابقه ای را در اختیار اوکراین قرار داده تا بدین طریق درگیری ها را کاهش دهد. به همین دلیل واشنگتن چندان نمی تواند در میدان دیپلماسی نقش آفرینی کند.

متحدان واشنگتن نیز قادر به ارائه کمک های  دیپلماتیک هستند چرا که این گروه از بازیگران بیش از ایالات متحده متحمل هزینه‌های این نبرد شدند.از همین رو به باور گروهی از تحلیلگران، ترکیه نباید تلاش‌های دیپلماتیک را در انحصار خود درآورد، زیرا دیگر بازیگران منطقه‌ای نیز دارای منافعی هستند و روابط متفاوتی دارند که مسیر رایزنی ها را هموار کند.در حالی که ایالات متحده برامنیت ناتو و ثبات جهانی تاکید دارد، متحدانی مانند ترکیه باید تشویق شوند تا از موفقیت ها و اهرم هایشان برای تحقق پیشرفت دیپلماتیک و جلوگیری از تشدید بتنش ها استفاده کنند.