چه کسی دوگانه بایدن-ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری را پایان می‌دهد؟

به گزارش اقتصادنیوز نظرسنجی‌های اولیه سال 2024 افزایش شدید تمایل احتمالی برای رای دادن به یک نامزد حزب فرعی، همراه با اعداد پایین محبوبیت برای نامزدهای احتمالی احزاب اصلی، بایدن و ترامپ را نشان می‌دهد.

بین سال‌های 2016 و 2020، سهم احزاب فرعی از آرای ریاست‌جمهوری از 5.7 درصد به 1.9 درصد کاهش یافت. غیر ممکن است بتوان در این باره حکم قطعی داد که آیا این موضوع عامل تعیین کننده‌ای بر این واقعیت داشت که دونالد ترامپ در رقابت قبلی پیروز شد و دومی را باخت، یا نه. بالاخره او در هر دو انتخابات رای مردمی را از دست داد. اما اگر این گزاره را بپذیرید که رفتار و منش او تا حدودی محبوبیتش را محدود کرد، وجود نامزدهای قوی از احزاب کوچک یا مستقل برای منحرف کردن آرای ضد ترامپ قابل توجه به نظر می‌رسد. فراتر از آن، آرای غیرحزبی که ممکن است به یک نامزد اصلی حزب داده شود، همیشه تا حدی اهمیت دارد. در واقع، منتقدان جو بایدن ممکن است بر این باور باشند که محبوبیت او هم به دلیل سن یا برداشت‌های منفی سرسختانه از ریاست جمهوری‌اش، به اندازه محبوبیت ترامپ محدود شده است.

ظرسنجی‌های اولیه سال 2024 افزایش شدید تمایل احتمالی برای رای دادن به یک نامزد حزب فرعی، همراه با اعداد پایین محبوبیت برای نامزدهای احتمالی احزاب اصلی، بایدن و ترامپ را نشان می‌دهد.

اکوایران در ادامه نوشت: میانگین نظرسنجی ریل کلیر پالتیکس که بایدن و ترامپ را در برابر نامزدهای مستقل اعلام شده رابرت اف کندی و کورنل وست و نامزد احتمالی حزب سبز، جیل استین مورد آزمایش قرار می‌دهند، نشان می‌دهد که 18.2 درصد از رای دهندگان مایل به رای دادن به نامزدهای مستقل هستند. این آمار به وضوح بسیار بالاتر از رای به نامزدهای غیرحزبی در سال‌های 2016 و 2020 است، و تقریباً دو برابر حداکثری است که در نظرسنجی‌های سال 2016 بود.

و البته، این آمار بدون حضور یک لیبرتارین (بزرگترین حزب فرعی) در ترکیب است.

قطعاً دلایلی وجود دارد که فرض کنیم تعداد افرادی که مایل به رای‌دادن به احزاب مستقل هستند تا قبل از نوامبر 2024 کاهش می‌یابد.

نامزدهای حزب ثالث به طور معمول در طول مدت زمان محو می‌شوند. نظرسنجی گالوپ در ژوئن 2000 نشان داد که رالف نادر نامزد حزب سبز، و نامزد حزب اصلاحات، پت بوکانان، تقریباً 8 درصد آرا را به خود اختصاص دادند. با این حال، در روز انتخابات، آنها تنها 3 درصد از آرای ملی را به دست آوردند، البته به اندازه‌ای که فلوریدا و در نتیجه ریاست جمهوری را به جورج دبلیو بوش بدهند. در سال 1980، جان اندرسون، کاندیدای مستقل ریاست جمهوری در نظرسنجی گالوپ در فصل‌های بهار و تابستان حدود 20 درصد آرا را به دست آورد، اما با کمتر از 7 درصد آرای مردمی کارش را به پایان رساند.

دلیل اصلی این محو شدن نامزدهای غیرحزبی، به رای دهندگان عبوس امروزی مرتبط است.

هنگامی که رای دهندگان تحت فشار نامزدهای اصلی احزاب قرار می‌گیرند و می‌خواهند ناامیدی خود را در یک نظرسنجی ابراز کنند، ممکن است ادعا کنند از گزینه سوم حمایت می‌کنند. به گفته فایو ترتی ایت، با میانگین پایین محبوبیت ترامپ و بایدن، اعداد دو رقمی نظرسنجی برای آر اف کی جونیور اساساً «فریاد کمک» از طرف رای دهندگان است.

ایندورسکی همچنین به کاهش حمایت‌ها اشاره می‌کند که اغلب با شناخته شدن نامزدهای احزاب کوچک همراه است. آر اف کی جونیور، مردی با نامی مشهور و برخی ژست‌های پوپولیستی ظاهراً جذاب، احتمالاً با شناخته شدن برخی از گرایش‌های نامنظم‌تر تئوری توطئه و جهان‌بینی عمدتاً نامنسجم‌اش برای رأی‌دهندگان جایگاهش را از دست بدهد. همانطور که نیویورک تایمز در ماه گذشته اعلام کرد، کندی برای مدت کوتاهی در میان رای دهندگان اولیه دموکرات محبوبیت داشت، قبل از اینکه به دلیل سقوط آرایش به بخش مستقل روی آورد.

یکی دیگر از دلایلی که کاندیداهای احزاب فرعی گاهی بهتر از عملکرد واقعی خود در انتخابات در نظرسنجی عمل می‌کنند، دشواری اندازه‌گیری دقیق احتمال رأی دادن طرفدارانشان است. رای دهندگانی که از انتخاب بایدن و ترامپ ناراضی هستند که گاهی اوقات آنها را «متنفران مضاعف» می نامند، به طور نامتناسبی رای‌دهندگان حاشیه‌ای و اغلب جوان هستند که کمتر درگیر سیاست هستند و به احتمال زیاد فقط در خانه می‌مانند.

و حتی با شروع انتخابات مقدماتی احزاب اصلی در ماه آینده، این امکان وجود دارد که نامزدهای انتخابات عمومی دیگر نیز به این منازعه بپیوندند و همه چیز را گیج‌کننده‌تر کنند. گروه میانه رو نو‌لیبلز در ماه آوریل تصمیم خواهد گرفت که نامزدی را معرفی کند یا نه و ادعا می‌کند که تنها در صورتی این کار را انجام می‌دهد که نامزد مورد نظر واقعاً بتواند برنده شود.

و در نهایت، این سوال اساسی وجود دارد که چه تعداد از رای‌دهندگان در ایالت‌هایی که برنده کالج الکترال در سال 2024 را تعیین می‌کنند، حتی فرصت رای دادن به این نامزدها را خواهند داشت. به گفته ناظر سیاسی کهنه کار داگ سوسنیک، نامزدهای  احزاب فرعی موفقیت متغیری در به دست آوردن دسترسی به رای لازم برای تأثیرگذاری بر انتخابات ریاست جمهوری داشته‌اند.

جیل استین اعلام کرد که دوباره به عنوان کاندیدای حزب سبز نامزد می‌شود و تا کنون واجد شرایط حضور در انتخابات در سه ایالت میشیگان، کارولینای شمالی و ویسکانسین است. استین احتمالا از منظر چپ در مورد مسائل مختلف از جمله حمایت او از اسرائیل به بایدن حمله خواهد کرد. این می‌تواند تأثیر قابل توجهی در میشیگان با جمعیت بیش از 300000 عرب آمریکایی داشته باشد. نولیبلز در 14 آوریل در دالاس گردهمایی برگزار خواهد کرد تا مشخص کند که آیا نامزدی را معرفی خواهد کرد یا نه. رابرت کندی جونیور و کورنل وست در حال رقابت هستند، اما هیچکدام در هیچ ایالتی واجد شرایط حضور در انتخابات نیستند.

هر چقدر هم که آرای احزاب کوچک/مستقل در هر نقطه مشخصی بزرگ به نظر برسد، بررسی‌های حساسی در مورد اینکه آیا بایدن یا ترامپ در صورت عدم حضور سایر نامزدها از مزیت بیشتری برخوردار می‌شوند، وجود خواهد داشت.

نظرسنجی سال 2024 تاکنون نشان می‌دهد که رای احزاب فرعی به چهل و پنجمین رئیس‌جمهور کمک می‌کند، هرچند نه به طور گسترده. میانگین نظرسنجی‌های ریل کلیر پالتیکس نشان می‌دهد که ترامپ با 3.2 درصد از بایدن پیشی گرفته است. در حالی که نظرسنجی پنج جانبه محدودتر شامل کندی، وست و استین نشان می‌دهد که ترامپ با 5.7 درصد از بایدن پیشی گرفته است. زمانی که یک نامزد لیبرتارین در میدان حضور داشته باشد، این می‌تواند کمی تغییر کند. اما همه می‌دانیم که رای احزاب فرعی می‌تواند به قدری مساوی تقسیم شود که همچنان رقابت بایدن و ترامپ تا پایان باقی بماند.

اکثر کارشناسان اکنون بر این باورند که موفق‌ترین نامزد مستقل دهه‌های اخیر، کاندیدای ریاست‌جمهوری 1992 و 1996، راس پرو، واقعاً بر نتیجه هیچ کدام از انتخابات تأثیری نداشته است، به‌جز تأثیری جزئی بر ترکیب موضوعاتی که نامزدهای اصلی به آن پرداخته‌اند. بنابراین، در حالی که رای احزاب فرعی و مستقل برای احزاب اصلی خوب است، اما بحث‌های عجیب و غریب در این زمینه می‌تواند تنها به سروصدا اضافه کند.