فرمول برندینگ کفش در ایران

به گزارش اقتصادنیوز، توانمند کردن بخش تولید را می توان یکی از راهکارهای رسیدن به صادرات غیر نفتی دانست، مسیری که می تواند روند توسعه این بخش را شتاب دهد و علاوه بر حضور در بازارهای جهانی می تواند زمینه برندسازی را برای این دو صنعت فراهم کند. اما سوالی که در این میان مطرح می شود این است که برنامه های اینچنینی تا چه میزان می تواند گره گشای مشکلات صنایع باشد و چالش های بنگاههای تولیدی را کاهش دهد؟

در این خصوص علی لشگری عضو هیات مدیره جامعه صنعت کفش ایران در گفت و گو با «اقتصادنیوز» با اشاره به سهم بالای صنعت نساجی و پوشاک در ارزش تولیدات صنعتی می گوید: این دو صنعت در کنار سه گروه دیگر از صنایع به عنوان صنایع راهبردی مد نظر قرار گرفته اند و تدوین برنامه راهبردی برای این صنایع در دستور کار وزارت صنعت، معدن و تجارت قرار گرفته است.

براساس هدف گذاری صمت، برنامه ریزی راهبردی برای این صنایع متناسب با ظرفیت های موجود در سه بخش «توسعه بازار داخلی، خارجی وارتقاء توانمندی های نیروی شاغل در این صنایع با همکاری تشکل های تخصصی و صنایع پیشران» صورت خواهد گرفت؛ هدف گذاری که در راستای افزایش توانمندی این گروههای صنعتی پیش بینی شده است.

در این خصوص و برای تحقق این هدف وزارت صنعت، معدن و تجارت تدوین برنامه های توسعه ای را برای چهار گروه کالایی مهم شامل آشامیدنی و غذایی، گوهر سنگ ها و لوازم خانگی را در دستور کار قرار دهد. در کنار برنامه توسعه ای این وزارتخانه سعی دارد تا با تجمیع این صنایع و ایجاد یک برند مشترک به توسعه صادرات دست پیدا کند.

 اما برای تدوین این برنامه راهبردی چه مواردی باید مدنظر قرار گیرد؟ فعالان این بخش معتقدند که مراحل زنجیره ارزش در صنعت پوشاک و کفش اعم از تامین مواد اولیه،طراحی و مد، تحقیق وتوسعه ،تولید بازاریابی و فروش و همچنین خدمات پس از فروش باید در برنامه راهبردی در نظر گرفته شود.   

دو مرحله برای تحقق برنامه راهبردی

در این خصوص عضو هیات مدیره جامعه صنعت کفش ایران معتقد است؛ که در مرحله اول برنامه راهبردی باید زنجیره ارزش که مربوط به تامین مواد اولیه است مدنظر قرارگیرد، بزرگان این صنعت می توانند با جمع بندی تقاضا، مواد اولیه این زنجیره را به صورت تجمیعی تولید کنند و در اختیار سایر واحدهای صنعتی قراردهند تا به این طریق هزینه های تامین مواد اولیه کاهش پیدا کند و به این طریق تولید مقرون به صرفه شود.

به اعتقاد لشکری، در مراحل بعدی زنجیره ارزش نیز می توان گروههای تولیدی در کنار یکدیگر ( فعالان صنعت نساجی و پوشاک) از ظرفیت های موجود یکدیگر بهره مند شد تا در نهایت با تشکیل چند برند مشترک از مجموعه شرکتهای حوزه پوشاک و کفش شکل بگیرد، این رخ داد هرچند به رقابتی شدن این دو گروه منجر می شود، اما آنچه مسلم است در فروش نهایی این دو گروه می توانند سود ببرند. 

عضو هیات مدیره جامعه صنعت کفش ایران با اشاره به اینکه این دو صنعت به بازار و مواد اولیه نیاز دارد افزود: اگر دو صنعت نساجی و کفش در کنار یکدیگر باشند می توانند زمینه سرسیدن به بازار جهانی و برندسازی را فراهم کنند.

به گفته لشگری، کشورهای نوظهور در 25 سال گذشته با سرمایه گذاری در دو صنعت پوشاک و کفش توانستند روند توسعه خود را شتاب دهند و در حال حاضر به عنوان کشورهای اصلی تولیدکننده پوشاک و کفش شناخته می شوند. ما نیز می توانیم به این روش روند توسعه خود را گسترش دهیم البته برای رسیدن به این هدف باید زنجیره تامین خود را فعال کنیم.

امکان برندسازی در کفش ورزشی

 عضو هیات مدیره جامعه صنعت کفش ایران در ادامه با اشاره به اینکه توان تولید کفش ورزشی در کشور وجود دارد عنوان کرد: در تولید کفش ورزشی نیازمند پارچه هستیم در صورتی که بتوانیم با تولیدکنندگان نساجی در تامین پارچه مورد نیاز به تعامل برسیم می توانیم در این بخش به رشد قابل توجهی دست پیدا کنیم و در صورت تحقق این امر علاوه بر توکنندگان کفش فعالان صنعت نساجی نیز متنفع خواهند شد و از سوی دیگر زمینه برندسازی در این خصوص نیز فراهم خواهد شد.

به گفته لشگری، پروژه وزارت صنعت، معدن و تجارت تقویت زنجیره تامین است تا حلقه های زنجیره بتوانند به شبکه های فروش متصل شوند.