روایت یک اصولگرا از وظیفه ابراهیم رئیسی در مقابل آراء خاموش

ناصر ایمانی، تحلیلگر سیاسی اصولگرا البته معتقد است دلیل مشارکت پایین عملکرد دولت حسن روحانی بوده نه مسائلی مانند ردصلاحیت های گسترده شورای نگهبان و نبود تنوع سلایق میان کاندیداها.

از سویی تاکید دارد که رئیسی باید به افرادی که یا مشارکت نکردند و یا مشارکت کرده اند منتهی به او رای نداده اند توجه کند و رئیس جمهور همه آحاد مردم باشد.

مشروح گفت‌وگوی ناصر ایمانی را در ادامه بخوانید.

****

*آقای ایمانی! ارزیابی شما از انتیجه انتخابات اخیر و میزان مشارکت چیست؟

پیش بینی می شد که مشارکت پایین باشد و نظر سنجی ها کمتر از این مقدار بوده و اکنون مقداری از نظر سنجی ها هم بیشتر شد. شما می توانید از کسانی که مشارکت نکردند و نیامدند رای دهند بپرسید که برای چه نیامدند. من فکر می کنم عملکرد دولت آقای روحانی یکی از بزرگترین ضربه هایی بود که به نظام جمهوریت در کشور وارد شد چون مظهر جمهوریت حضور مردم در پای صندوق های رای است و عملکردی که این دولت در مجموع داشت، باعث شد که جمهوریت نظام آسیب ببیند و میزان مشارکت ما از ۷۰ درصد به ۵۰ درصد رسید و این بزرگترین لطمه به جمهوریت است.

آسیب به جمهوریت این نیست که مثلا شورای نگهبان یک نفر را رد صلاحیت کند در حالی که می بایست تایید صلاحیت می کرد.

علت مشارکت پایین ردصلاحیت آقای X و  Y نبود

*نظیر این حرف شما این است که مثلا سال ۹۲ که مشارکت بالاتر بود به دلیل عملکرد مثبت آقای احمدی نژاد بود؟

عملکرد دولت آقای احمدی نژاد از نظر مردم عملکرد خوبی بود. ما اینجا در مورد نخبگان صحبت نمی کنیم  بلکه در مورد آحاد مردم در شهرستانهای مختلف، در روستاها و همه کسانی که پای صندوقهای رای می آیند صحبت می کنیم. آنها در مجموع از عملکرد آقای احمدی نژاد  راضی بودند و این نخبگان، سیاسیون و ما بودیم که نسبت به عملکرد ایشان اعتراض هایی داشتیم که البته اعتراض های درستی هم بود.

در سال ۹۲ چه کسانی رقیب آقای روحانی بودند؟ شاید مردم آنها را ادامه دهنده راه آقای احمدی نژاد نمی دانستند یعنی مثلا آقای قالیباف را ادامه دهنده راه آقای احمدی نژاد نمی دانستند که به او رای ندادند.

می خواهم بگویم که عملکرد دولت ها در میزان مشارکت مردم نقش دارد. اینکه می گویم عملکرد، صرفا منظورم عملکرد اقتصادی آنها نیست که الان وضعیت معیشت، تورم، رشد نقدینگی و بیکاری به این شکل است که مردم را از حکومت دلسرد کرده است، بلکه مسائل دیگر هم هست یعنی آن امیدی که دولت آقای روحانی به غلط در میان مردم برای مساله برجام پمپاژ می کرد که با برجام ایران بهشت خواهد شد و بدون برجام جهنم می شود، اینها هم در عملکرد دولت مؤثر است و عملکرد فقط عملکرد اقتصادی نیست، مجموع این عملکردها باعث شد که در مردم یک حالت دلسردی و نا امیدی از آینده و واگرایی نسبت به حکومت و مجموع حاکمیت پیدا کنند که نتیجه آن همین مشارکتی است که نسبت به دوره های قبل ضعیفتر است و این یک واقعیتی است که نباید از آن فرار کرد.

بعضی از سیاسیون تصور نکنند که علت اینکه میزان مشارکت از ۷۰ درصد به ۵۰ درصد رسید این است که شورای نگهبان آقای X و آقای Y را تایید صلاحیت نکرد و مردم ۲۰ درصد کاهش مشارکت داشتند، به این دلیل نیست و واقعیت چیزهای دیگری است.

رئیسی در مقابل کسانی که مشارکت نکرده اند وظیفه دارد

*آقای ایمانی! به نظر شما وظیفه آقای رئیسی در مقابل این رای های خاموش و کسانی که پای صندوق نیامدند که نزدیک به ۳۰ میلیون نفر می شوند، چیست؟

من اینطور از شما سؤال می کنم؛ در چهار سال پیش آقای روحانی چیزی حدود ۲۳ میلیون و آقای رئیسی حدود ۱۶ میلیون رای آوردند. ۱۶ میلیون هم رای کمی در مقابل کسی که الان رئیس جمهور بود نیست؛ آقای روحانی در مقابل آن ۱۶ میلیون رایی که به ایشان ندادند و به رقیب ایشان دادند چه کرد؟ 

منظور من این است که دولتهای ما نسبت به رای هایی که به آنها داده نشده است کم توجه اند، تازه الان در این انتخابات رقبای آقای رئیسی خیلی کم رای آوردند ولی در چهار سال پیش رقیب آقای روحانی رای بسیار بالایی آورد، اینکه هر کاری که آقای روحانی کرد را آقای رئیسی هم باید بکند، آیا درست است؟ خیر.

آقای رئیسی باید رئیس جمهور باشد، اگرچه مشارکت بالای ۵۰ درصد نشد و می شود گفت که اکثر مردم رای ندادند اما آقای رئیسی هم رای بالایی در میان این میزان مشارکت آورد یعنی چیزی حدود ۶۰ درصد، اما در عین حال اگر ایشان ۸۰ درصد هم رای می آورد و اگر میزان مشارکت هم ۸۰ درصد بود باز هم رؤسای جمهور موظف هستند به آن کسانی که به هر دلیل در انتخابات شرکت نکردند یا شرکت کرده اند و به ایشان رای نداده اند توجه کنند، در این انتخابات این تعداد، تعداد زیادی است و آقای رئیسی موظف هستند که به این افرادی که یا مشارکت نکردند و یا مشارکت کرده اند منتهی به ایشان رای نداده اند توجه کنند.

این یک وظیفه است، اگرچه در دوران رؤسای جمهور قبلی به این وظیفه مطلقا توجه نشده بود. معمولا رؤسای جمهور بعد از اینکه با هر تعداد رایی رئیس جمهور می شوند فقط به آن مردمی که به او رای داده اند توجه می کنند در حالی که این کار غلط است چون این فرد رئیس جمهور می شود نه رئیس آن کسانی که به ایشان رای داده اند. رئیس جمهور یعنی رئیس همه مردم و همه آحاد مردم.