رپروتاژ یک روزنامه ایرانی برای چین!

صد سال قبل، هم‌زمان با فرونشستن غبار جنگ جهانی اول، با وجود آنکه چین نیز به دیکتاتوری نظام سلطنتی با عمر بیش از دو هزار سال پایان می‌داد، اما کلیت کشور همچنان به آشفته‌بازاری درهم می‌مانست که نیروهای نظامی از هر سو سر بر‌می‌آوردند و در سایه درگیری‌های جنگ‌سالاران، آوارگی و بیچارگی نصیب مردمان عادی کوچه و بازار می‌شد و در همین ایام، زورمداران غربی به استثمار مناطق مختلف کشور می‌پرداختند و در یک کلام سایه مصائب طبیعی و انسانی بر سر همگان گسترده شده بود و به‌ رغم تغییراتی که رخ داده بود، جامعه چین هنوز خود را از وضعیت نیمه‌استعماری و نیمه‌فئودالی رها نکرده بود. بااین‌حال، درست از همین سال‌ها بود که قدرت انباشته‌شده ملت چین شروع به فوران کرد؛ پسران و دختران چینی گروه‌گروه و فوج‌فوج در پی یکدیگر وارد کارزار شدند و از پس 28 سال نبرد خونین، اشغالگری امپریالیسم ژاپن را مقهور خویش کرده و به‌ طور کامل ساختاری که موجبات ظلم و ستم به ملت چین را برقرار می‌کرد، برانداخته و از پس آن استقلال ملی را محقق کردند و کاری کردند که جهانیان را به شناختی جدید از چین وادار می‌کرد.