اجساد کسانی که به مریخ سفر میکنند چه میشود؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، هنگامی که یکی از اعضای خدمه جان خود را از دست بدهد ماهها و یا سالها طول خواهد کشید تا جسم آن به زمین منتقل شود و این موضوع باعث ایجاد یک سوال میشود: چه اتفاقی برای جسم فردی میافتد که در فضا جان خود را از دست داده است؟
متخصصان چندین راه برای دفع جسدها پیشنهاد کردهاند از جمله پرتاب به فضا و یا دفن کردن در مریخ، اما ابتدا برای جلوگیری از ایجاد آلودگی سطح باید سوزانده شوند.
چه بلایی بر سر فضانوردانی که در مریخ جانشان را از دست دادند آمده؟
ما در حال ورود به عصر فضایی شگفتانگیزی هستیم که بسیاری امیدوارند به اولین سفر به مریخ منجر شود، اما ایلان ماسک، مدیرعامل شرکت اسپیسایکس میگوید: اگر میخواهید به مریخ بروید باید برای مردن نیز آماده باشید.
ناسا دستورالعملی برای افرادی که در فضا جان خود را از دست میدهند ارائه نکرده، اما محققان در سراسر جهان در تلاشند تا بدن فرد از دست رفته را با احترام دفن کنند.
اگر یکی از خدمه جان خود را از دست بدهد در حالی که در حال طی کردن سفر ۱۷۰ میلیون مایلی (۲۷۳ میلیون کیلومتر) به سمت مریخ است، میتوان بدن او را درون یک سردخانه قرار داد و یا منجمد کرد تا زمانی که فضاپیما به سطح این سیاره برسد.
نحوهی منجمد کردن در فضا با زمین متفاوت است کافی است بدن در خارج از کپسول فضایی قرار گیرد تا در فضا یخ بزند. اما اگر خدمه نخواهند این کار را انجام دهند میتوانند جسد فرد را در فضا رها کنند.
کاترین کانلی (Catherine Conley) در دفتر حفاظت از سیارات ناسا به "Popular Science" گفت: در حال حاضر هیچ دستورالعملی در این مرکز و یا در ناسا و در سطح جهانی برای این موضوع وجود ندارد که بیانگر رها کردن بدن فرد فوت شده در فضا باشد.
نگهداری از جسد در خارج از کپسول فضایی
رها کردن بدن فرد فوت شده به نظر آسانترین راه میرسد، اما بدن رهاشدهی فرد در مسیر فضاپیما و در مکانی که رها شده خواهد ماند؛ و اگر تعداد زیادی از ماموریتها این روش را انتخاب کنند موشکهای آینده که به سمت مریخ میروند در دریایی از اجساد پرواز خواهند کرد.
هنگامی که فضانوردان به فضا میرسند با چالشهای جدیدی برای بقا روبهرو خواهند شد که یکی از آنها مورد اشعه قرار گرفتن است. دادههای قبلی نشان میدهد که سیارهی سرخ ۷۰۰ برابر بیشتر از زمین مورد تابش اشعه قرار میگیرد.
تابش اشعه میتواند باعث ایجاد تغییراتی در سیستم قلبی عروقی شده، به قلب آسیب بزند، سرخرگها را باریک و سخت کند و یا برخی از سلولهای درون رگهای خونی را از بین ببرد و منجر به بیماری قبلی عروقی و مرگ فرد شود.