امیر عبداللهیان جای یک سوپراستار دنیای دیپلماسی آمد

«کابینه پیشنهاد رئیسی، موافقان و مخالفان چه می گویند؟» عنوان بحث و گفت و گوی امشب کلاب هاوس خبرگزاری خبرآنلاین است که فعالان، سیاسیون و تحلیلگران رسانه ای نظراتشان را بیان می کنند.

فکر می کردم آقای عبداللهیان گزینه خوبی است ولی...

*عبدالجواد موسوی عضو شورای سردبیری خبرگزاری خبرآنلاین

تاکنون فکر می کردم آقای عبداللهیان گزینه خوبی است ولی وقتی فیلم اخیر او درباره آمدن شهید سردار قاسم سلیمانی به خواب مبارزان فلسطینی و مقاومت و کمک به آنها را دیدم، این فکرم تغییر کرد. 

آقای رئیسی مقداری توقعات ما را بالا بردند. زمانی که او به عنوان داوطلب بود، ما چنین فکری می کردیم. سخن از به خط کردن متخصصان و تماس با اهل فن و منتقدان برای گرفتن نظرات و حتی تماس با آقای زیدآبادی، امیدها را در دلها زنده کرد تا نتایج درخشانی را ببینیم.

برخی از ما توقع مان از شخص آقای رییسی بالا رفته است که مشورت پدیری او باعث می شود آدمهای متخصص به یاری دولت بیایند. نسبت به این توقع، بررسی وزرای پیشنهادی این توقع را برآورده نکرد و کسانی که به او دل بسته بودند و فکر می کردند با دولت متفاوتی روبرو می شوند، کاملا به یاس رسیدند. اگر این توقع را از حافظه خود پاک کنیم، به نظر می رسد اتفاق خاصی رخ نداده و انتظاری که داشتیم به وقوع پیوسته و باید واقعیت را پذیرفت که ایشان رییس جمهور است، نه نلسون ماندلا، نه محمد خاتمی. با این انتظار، کابینه معرفی شده بی ربط نیست.

امیر عبداللهیان جای یک سوپراستار دنیای دیپلماسی آمده و طبیعی است دیگران قیاس کنند

*امیر پسنده پور، تحلیلگر امور بین الملل

ما قدری در سطح دولتها و مقامات بین سیاستهای اعلامی و اعمالی باید تفکیک قائل شویم. مصاحبه آقای امیرعبداللهیان در چهارچوب سیاستهای اعلامی و منبعث از جناح فکری ایشان است. در حوزه سیاست ورزی بعید است این نگاه غالب باشد. آقای امیرعبداللهیان تربیت یافته وزارت امور خارجه از کارشناسی تا وزارت است. نوعی سلسله مراتب نظامی در وزارت خارجه وجود دارد و رسته افراد مشخص است که در چه چهارچوبی رشد می کنند. آقای امیرعبداللهیان در کابینه رییسی دقیقترین فرد برای این انتخاب است.

قطعا سلیقه من این نیست ولی انصاف حکم می کند با وجود اختلاف نظر، انتخاب این چنینی را بدبینانه ننگریم. به تخصص گرایی و اعتدال چهارچوب فکری حاکم بر دولت احترام می گذاریم. این انتخاب می توانست در بین افرادی باشد که اساسا قائل به مذاکره نیستند و دنیا را در دو شکل دارالمستکبرین و دارالمومنین می بینند.

امیرعبداللهیان تحصیل کرده وزارت خارجه و دانشگاه تهران است و باید از او در سطح وزیر خارجه متوقع باشیم. احیا برجام کار او نیست. تصمیمش جای دیگری است. او می تواند یک مذاکره کننده خوب باشد و با تکیه بر توان دیپلماتیک خود بتواند این مانع را رد شود. او متخصص حوزه خاورمیانه و عربی-آفریقایی است. می تواند در هماهنگی با میدان تنشها در منطقه را با همسایگان کاهش دهد. 

{در پاسخ به این سوال که آیا نمونه موفقی در کارنامه ایشان می شناسید؟}  در دوران خدمتی او در سفارت ایران در بحرین، تنش کمتری داشتیم. همکاریهای کوتاهی با او داشتم.  بسیار شنونده خوب، دیپلمات خوش خلق و دارای روابط عمومی بالاست. چون معاون وزیر خارجه بوده، نمی توان دستاوردی مانند برجام را برایش تلقی کرد.

در چهارچوب گفتمانی دولت ایشان توانمند هستند. نباید او را چون نمی پسندیم به تمامی زیر سوال ببریم. گفتمان او در نقطه مقابل من است ولی به تخصص او احترام می گذارم. شما او را با آقای متکی مقایسه کنید. در شغل شریف معلمی بودند و بعد از انقلاب این نسل بی ارتباط با حوزه دیپلماسی آنجا نشستند. هجمه ای که علیه آقای امیرعبداللهیان می بینم هرگز درباره آقای متکی ندیدم. آقای امیر عبداللهیان جای یک سوپراستار دنیای دیپلماسی آمده و طبیعی است دیگران قیاس کنند.

*عبدالجواد موسوی،عضو شورای سردبیری خبرگزاری خبرآنلاین

نسبت به آقای امیرعبداللهیان تصور بدی ندارم. به آن معنی هم سیاسی فکر نمی کنم. وقتی درباره اصولگرایان یا اصلاح طلبان حرف می زنیم باید با معیارهای آنها نگاه کنیم. درباره آقای زاکانی وقتی حرف می زنیم می گفتیم گزینه بهتری در اصولگرایان داشتیم. درباره آقای عبداللهیان چیزهای مثبت زیاد شنیده بودم ولی وقتی آن فیلم را دیدم ترسیدم که یک آدم متخصص برای چه باید اینطور حرف بزند. اگر آقای سیداحمد خاتمی یا علم الهدی اینطور حرف می زد تعجب نمی کردم ولی انتظارم از آقای عبداللهیان این بود که به شکل دیگری با مساله روبرو شود. ترسم این است که برای خوشایند برخی، این حرفها سرلوحه عمل او قرار گیرد چون عده ای این شیوه مملکت داری را می پسندند.

*امیر پسنده پور، تحلیلگر امور بین الملل

بعد از اختلاف نظر بین آقای ظریف و امیرعبداللهیان که امر طبیعی است و دعوای شخصی نبود، آن گروهی که پشت آقای امیرعبداللهیان ایستادند، صحبت های او را ادای دین به این عده می دانم. ایشان حتی سفارتش برای عمان تایید شد ولی نپذیرفت و عده ای از او حمایت کردند. این حرفها ادای دین به حامیان او بود. دیپلماتی مانند او وجه تمایز بین اعمال سیاست و اعلام سیاست را خوب می داند.