پیتر باگدانوویچ درگذشت

گاردین در این باره نوشت: «باگدانوویچ» کار خود را هم به عنوان برنامه نویس فیلم و منتقد با نوشتن مقاله برای مجله اسکوایر آغاز کرد و پس رفتن به لس آنجلس و آشنایی «راجر کورمن» فیلمساز آمریکایی، اولین  کارگردانی‌های خود را انجام داد و فیلم علمی-تخیلی سفر به سیاره زنان ماقبل تاریخ را ساخت که نام خود را از آن حذف کرد، و در سال ۱۹۶۸ فیلم جنایی و هیجان انگیز «اهداف» را ساخت و همین برهه زمانی بود که با «اورسن ولز» نیز دوست شد.

فیلم بعدی او «آخرین نمایش فیلم» در سال ۱۹۷۱ با بازی «جف بریجز»، «سیبل شفرد» و «کلوریس لیچمن» بود که با استقبال بسیار زیادی روبرو شد و هشت نامزدی اسکار را به دست آورد و دو جایزه را از آن خود کرد. این فیلم همچنین یک موفقیت تجاری بزرگ بود و با بودجه ۱.۳ میلیون دلاری توانست ۲۹ میلیون دلار در گیشه بفروشد. 

کمدی «تازه چه خبر دکتر جون؟» با بازی «باربارا استرایسند» و «رایان اونیل» پروژه بعدی سینمایی «باگدانوویچ» بود، فیلمی موفق که سومین فیلم پرفروش سال ۱۹۷۲ شد و بعدها در فهرست ۱۰۰ کمدی برتر تمام دوران موسسه فیلم آمریکا قرار گرفت.

دهه ۷۰ میلادی با پیوستن دوباره او با «اونیل» در فیلم «ماه کاغذی» همراه بود، کمدی که باعث شد دختر این بازیگر با نام «تیتوم اونیل» برنده اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شود.

«باگدانوویچ» ساخت فیلم‌های مطرحی چون «پدرخواند»، «جن گیر» و «محله چینی ها را رد کرد و در در سال ۲۰۱۹ در مصاحبه‌ای با نشریه والچر اعتراف کرد که در زمان داغ بودم!. 

او در سال ۲۰۱۰ به دانشکده کارگردانی دانشکده هنر دانشگاه کارولینای شمالی پیوست و در سال ۲۰۱۴ آخرین فیلم داستانی خود را ساخت، یک فیلم کمدی با عنوان «اینجوری بامزه است» با بازی «جنیفر آنیستون» و «اُون ویلسون» و در سال ۲۰۱۸ آخرین فیلم او که مستند «باستر کبیر» بود رونمایی کرد. 

«باگدانوویچ» ساخت فیلم‌های دیگری چون «دیزی میلر» (۱۹۷۴)، «نیکل ادئون» (۱۹۷۶)، «ماسک» (۱۹۸۵) و مستندهایی مانند «به کارگردانی جان فورد» را در کنار نگارش کتاب‌های مهمی چون «سینمای اورسن ولز»، «سینمای هاوارد هاوکز»، «سینمای آلفرد هیچکاک»، «جان فورد»، «فریتز لانگ در آمریکا» و... را نیز در کارنامه داشت.